Διαβάσαμε το βιβλίο... Η τσάντα της Μελίνας, του Βασίλη Κουτσιαρή!

 Η τσάντα της Μελίνας μεγαλώνει και μεγαλώνει και γίνεται αβάσταχτα βαριά. Τόσο που το μικρό κορίτσι, δεν αντέχει άλλο να τη σηκώνει. Μα τι είναι αυτό που κάνει την τσάντα να φουσκώνει συνεχώς χωρίς σταματημό;

Διαβάσαμε το βιβλίο... Η κραυγή των λύκων, των Βασίλη Κουτσιαρή και Γιάννης Διακομανώλης!

Ο Λούης και οι γονείς του κατέφθασαν στο χωριό θέλοντας να κάνουν ένα καινούριο ξεκίνημα. Οι χωριανοί όμως δεν φαίνεται να τους καλοδέχονται και μάλιστα κάποιοι τους προειδοποιούν "Φύγετε! Όσο είναι καιρός". Ένας μάγος στο παρελθόν είχε ρίξει κατάρα: "Καταραμένοι όλοι οι ξένοι που ζουν και θα ζουν σε αυτό το χωριό!"

Μια γυναίκα, η Μαριάννα, είχε συμβουλέψει τους κατοίκους του χωριού: "Μην πειράξετε ποτέ τους λύκους". Όλοι σεβάστηκαν την επιθυμία της. Κανείς δεν ήξερε αν οι λύκοι ήταν ήμεροι ή άγριοι. Τους φοβόντουσαν αλλά τους σέβονταν και έτσι κάθε βράδυ κλειδώνονται στο σπίτι τους, με φώτα ανοιχτά, και κανένας δεν βγαίνει έξω.

Διαβάσαμε το βιβλίο... 21 Ηρωες του 1821, του Βασίλη Κουτσιαρή και του Γιάννη Διακομανώλη!

 Υπάρχουν πολλά βιβλία για τους ήρωες του 1821 και από το blog μας σας έχουμε παρουσιάσει αρκετά. Σήμερα θα σας δείξουμε άλλο ένα βιβλίο με παρόμοιο περιεχόμενο αλλά ιδιαίτερα εντυπωσιακό και ξεχωριστό και θα σας πούμε ευθύς αμέσως γιατί αξίζει να το δείτε!

Διαβάσαμε το βιβλίο ... Στρατιώτες στον πόλεμο (1940-1944), του Βασίλη Κουτσιαρή και του Γιάννη Διακομανώλη!

 

Ήταν νύχτα όταν χτύπησε το κουδούνι του πρωθυπουργού. Με τις πιτζάμες και τη ρόμπα ο Μεταξάς άνοιξε την πόρτα. Ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι του έδωσε το έγγραφο, που ζητούσε να περάσουν ελεύθερα οι οι Ιταλοί τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Εκείνος τον κοίταξε στα μάτια και του απάντησε "ΟΧΙ". Νωρίς το πρωί η σειρήνα άρχισε να χτυπά. Οι στρατιώτες φίλησαν τις μητέρες τους. Τις αγκάλιασαν σφικτά. Ήξεραν ότι μπορεί να μην τις ξανάβλεπαν. "Στο καλό και με τη νίκη!" φώναζαν όλοι. Και εκείνοι παρασύρθηκαν από το πλήθος. Κοίταξαν πίσω, αλλά μόνο τα λευκά μαντήλια, που ανέμιζαν, διακρίνονταν από μακριά. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Διαβάσαμε το βιβλίο... "Ημέρα του Λουκουμά", του Βασίλη Κουτσιαρή!

Το μικρό αγόρι πάει στο καινούριο του σχολείο. Έπρεπε να αφήσει αυτό που πήγαινε μέχρι τώρα, γιατί φέτος δεν θα έστελναν δάσκαλο στο χωρίο, ψηλά στο βουνό.

Το νέο σχολείο στην πόλη είναι πιο μεγάλο με περισσότερα παιδιά και φυσικά έχει τις δικές του συνήθειες και τα δικά του έθιμα. Όπως την ημέρα που φέρνουν οι μαθητές τα κατοικίδια τους. Άλλος έφερε το ψαράκι του, άλλος το σκυλάκι και άλλος το κουνελάκι του. Το μικρό αγόρι είχε ένα άγχος γιατί το δικό του κατοικίδιο είναι εντελώς διαφορετικό από τα άλλα. Έτσι όταν ο πατέρας του έφερε όλο το κοπάδι με τα πρόβατα στο σχολείο, εκείνος έκανε πως δεν ήξερε ποιος είναι αυτός ο περίεργος βοσκός! Τα πρόβατα βλέπετε μυρίζουν κάπως.... έντονα, και εκτός αυτού, αφήνουν και μαύρα μικρά σημάδια από όπου περνούν! Προφανώς λοιπόν κανένας μαθητής δεν ήταν χαρούμενος με τα πρόβατα, ούτε φυσικά και ο διευθυντής του σχολείου. Λογικό επόμενο το μικρό αγόρι να νιώσει άβολα. Παρόμοια κατάσταση και την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου.

Όμως όλα θα αλλάξουν την περίφημη Ημέρα του Λουκουμά!

Γνωρίζω την ιστορία, Βασίλης Κουτσιαρής και Γιάννης Διακομανώλης

Οι συγγραφείς, Βασίλης Κουτσιαρής και Γιάννης Διακομανώλης, για άλλη μια φορά συνεργάζονται και με πολλή φροντίδα (όπως δείχνει το αποτέλεσμα) μας παρουσιάζουν δύο πολύ σημαντικά στοιχεία της ιστορίας μας με τρόπο άμεσο και ζωντανό, ιδανικό για παιδιά μικρότερης ηλικίας.

Στη σειρά Γνωρίζω την Ιστορία από τις εκδόσεις Μίνωας, κυκλοφορούν οι τίτλοι "Μέγας Αλέξανδρος" και "Ο Λεωνίδας και η μάχη των Θερμοπυλών", οι οποίοι αποτελούν μια υπέροχη εισαγωγή για τους μικρούς αναγνώστες στα μονοπάτια της Ιστορίας μας, και είναι σίγουρο πως θα τους συναρπάσει.

Διαβάσαμε το βιβλίο... "Τα φανταστικά μου ταξίδια", του Βασίλη Κουτσιαρή!

Η Νεφέλη , το κορίτσι της ιστορίας μας είναι μαθήτρια της Β' Δημοτικού, και μάλιστα από τις καλές. Οι αντιγραφές της, οι ασκήσεις της, οι ορθογραφίες της και όλα τα βιβλία της έχουν μόνο Α με τρεις τόνους παρακαλώ. Αριστούχα μαθήτρια λοιπόν αλλά τα δύσκολα ξεκινάνε στα προφορικά. Μόλις η δασκάλα της κάνει μια ερώτηση χωρίς  να έχει σηκώσει το χέρι της, τότε η Νεφέλη παθαίνει "κάτι". Και αυτό το κάτι δεν μπορεί να το εξηγήσει.

Διαβάσαμε το ... "Ας μιλήσουμε για κουκουνάρες", του Βασίλη Κουτσιαρή

Ο δάσκαλος έχει εφημερία στην αυλή. Αλλά έχει και λαρυγγίτιδα και δεν θα πρεπε να μιλάει καθόλου για τρεις μέρες. Όμως τι να κάνει που πρέπει να έχει το νου του στα εκατό παιδιά που έχουν βγει διάλειμμα; Έχει τα μάτια του δεκατέσσερα και δεν ησυχάζει λεπτό καθώς οι μαθητές έχουν βρει ένα σωρό παιχνίδια να κάνουν με τις κουκουνάρες.
Και αυτό ίσως να μην φαίνεται σαν πρόβλημα.
Αλλά όταν κοκκινίζει το μέτωπο της Ηλιάννας επειδή προσγειώθηκε εκεί με δύναμη μια κουκουνάρα ή όταν αναγκάζεται και ο ίδιος να σκύψει επιδέξια για να αποφύγει την κουκουνάρα-πύραυλο που έρχεται κατά πάνω του με μεγάλη ταχύτητα τότε καταλαβαίνετε πως ούτε ήρεμος μπορεί να είναι ούτε να μην φωνάξει.

Βιβλιοπαίξαμε με το ... "Η γραμμή", των Βασίλη Κουτσιαρή και Γιάννη Διακομανώλη

Κάθομαι στο πρώτο θρανίο. Μπροστά ακριβώς από την έδρα της κυρίας. Για κακή μου τύχη κάθομαι με τον Θοδωρή, που ήρθε φέτος στο σχολείο μας και είναι ενοχλητικός και ακατάστατος.Μα καλά, από όλα τα παιδιά της τάξης μου, με αυτόν μου έτυχε να καθίσω;
Φυσικά, από την αρχή έβαλα τους κανόνες μου. Με το μολύβι μου τράβηξα στο θρανίο μια γραμμή. Μια χοντρή μαύρη γραμμή. Έτσι, κανείς δεν θα μπορούσε να μπει στο χώρο του άλλου.

Διαβάσαμε το... Μ' ΑΓΑΠΑΣ ΜΠΑΜΠΑ; του Βασίλη Κουτσιαρή

"Γεννηθήκαμε σε ένα πανέμορφο δρόμο.

Σε μαι πεδιάδα μακριά από σπίτια και φασαρία.

στο τέρμα αυτού του δρόμου βρισκόταν

το σπίτι του κυρ Σταύρου, του "μπαμπά" μας.

Άνθρωπος αυτός, δέντρα εμείς.

Εγώ δεν έμοιαζα με τα υπόλοιπα δέντρα.

Εκείνα είχαν ρίξει περισσότερο μπόι από μένα

και καμάρωναν με τον ψιλόλογνο κορμό τους,

ενώ ο δικός μου κορμός παρέμενε κοντός με τα κλαδιά μου

να καλύπτουν ένα μεγάλο κομμάτι του δρόμου.

Μια μέρα ο μπαμπάς με πλησίασε και μου είπε:

- Πώς μπερδεύτηκε σπόρος από άλλη ποικιλία στο σακούλι μου;

Δηλαδή είχα φυτρώσει κατά λάθος εδώ;

Ο μπαμπάς μου, άραγε, μ' αγαπούσε;"

O Βασίλης Κουτσιαρής για άλλη μια φορά γράφει ένα βαθύτατα τρυφερό κείμενο, μια υπέροχη ιστορία αγγίζοντας με μοναδικό τρόπο το πολύ σημαντικό θέμα της αποδοχής και του σεβασμού της διαφορετικότητας.
Το δεντράκι το διαφορετικό, που θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το κάθε παιδί με τα ξεχωριστά του χαρίσματα, είναι χαρούμενο και ανέμελο και δεν καταλαβαίνει την διαφορετικότητά του παρά μόνο από το βλέμα των άλλων, και από τα λόγια που πληγώνουν...

- Τι λάθος έκανα με σένα, αναρωτιέται ο κυρ Σταύρος.

Στο μυαλό μου ηρθαν γονείς που αναρωτιούνται τι λάθος έκαναν και τους "βγήκε" το παιδί τους ζωηρό, ή "αντιδραστικό", ή ιδιαίτερο... που δεν είναι το παιδί που ονειρεύτηκαν...το υπάκουο, το ευγενικό και πρόθυμο να διαβάζει όποτε του δοθεί "διαταγή", που είναι πρώτος μαθητής, και ξεχωρίζει στα αθλήματα..... που δεν είναι ένα παιδί σαν όλα τα άλλα.
Και πάνω στην αγωνία μας, χωρίς να θέλουμε να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια, χωρίς να παραδεχόμαστε ότι εμείς έχουμε το λάθος, δεν αποδεχόμαστε τα πράγματα ως έχουν και προτιμάμε να συγκαλύψουμε το "πρόβλημα" για να μην το βλέπουμε ή βάζουμε το παιδί μας σε καλούπια, του κόβουμε τα φτερά δηλαδή, όπως ο κυρ Σταυρος έκοψε τα κλαδιά του δέντρου για να μοιάζει με τα υπόλοιπα.....

Και νιώθουμε ότι τα καταφέραμε... έγινε όπως το θέλαμε... μα έρχονται τα λόγια του δέντρου και είναι σαν να ακούμε το παιδί που με αγωνία φωνάζει...
Δεν είμαι εγώ.
Γιατί σε μένα;
Γιατί ο πατέρας μου δεν με θέλει; 
 
Και τι καταφέραμε τελικά;
Τι άμυνες του δώσαμε;
Νιώθει ελεύθερο ή μήπως είναι εγκλωβισμένο;
Ποιον θέλαμε να ίκανοποιήσουμε αλήθεια; 
Το μήνυμα είναι δυνατό, το κείμενο όμως είναι γραμμένο με τέτοια ευαισθησία και καταλήγει τόσο όμορφα, με ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα που θα σας αφήσει με γλυκιά γεύση.

Οι εικόνες από την Κατερίνα Βερούτσου είναι σαν πίνακες ζωγραφικής. Αγκαλιάζουν το κείμενο, το συνοδεύουν με απόλυτη αρμονία και εστιάζουν στα ουσιαστικά. Τα χρώματα αποδίδουν τα συναίσθηματα που σε γεμίζουν οι λέξεις  της ιστορίας σε κάθε σελίδα.

Εγώ, καταλάβατε πως το αγάπησα. Αλλά και οι "ειδικοί" ενθουσιάστηκαν. Παρόλο που είναι μεγαλούτσικο το κείμενο ακόμα και ο Γιώργος (4,5χρ) το άκουγε με ενδιαφέρον. Φυσικά η Χριστιάννα μου ξετρελλάθηκε με την εικονογράφηση.
- Μαμά νομίζεις πως αυτές οι πεταλούδες θα βγουν από τις σελίδες, ήταν το σχόλιό της.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από την Ελληνοεκδοτική.

Σας φιλώ γλυκά.

Διαβάσαμε το ... Λύκε, λύκε, είσαι εδώ; του Βασίλη Κουτσιαρή

-Ξύπνα, υπναρά! Ώρα για σχολείο, μου λέει η μαμά και φεύγει.
Σηκώνομαι με δυσκολία.
- Μην ξεχάσεις να ανοίξεις τα παντζούρια!
φωνάζει από μακριά.
Στην αρχή το έκανα αμέσως, αλλά τον τελευταίο καιρό φοβάμαι.
Δεν πρέπει να πέρασε ένας μήνας από τότε που δυο λύκοι με τρόμαξαν. Είχαν κρυφτεί, και μόλις άνοιξα τα παντζούρια, πετάχτηκαν μπροστά μου...
Παίρνω μια βαθιά ανάσα! Θα τους αντιμετωπίσω...