Μικροί επιστήμονες: Γιατί οι κάβουρες περπατούν στο πλάι μαμά;

Τα παιδιά έχουν αυτό χάρισμα. Να σε ρωτάνε τις πιο απλές ερωτήσεις για τις οποίες δεν αναρωτήθηκες ποτέ και συνήθως δεν έχεις απαντήσεις. 
Αυτή τη φορά ο Γιώργος μου, καθώς γυρνούσαμε από το σχολείο με ρώτησε:
- Γιατί οι κάβουρες περπατάνε στο πλάι μαμά;
- Γιατί έτσι είναι φτιαγμένα τα πόδια τους, του απάντησα.

Αλλά αυτό με έκανε να αναρωτηθώ γιατί είναι φτιαγμένα τα πόδια τους έτσι; Κάποιο σκοπό θα εξυπηρετούν και προφανώς η βέλτιστη λύση για αυτό ήταν τα πόδια στο πλάι. 

Ψάχνοντας λοιπόν μάθαμε τα εξής:

Οι κάβουρες δεν είναι κυνηγοί. Τρώνε γαριδούλες, σκουλίκια, αυγά μικρών ψαριών, φύκια και γενικά συλλέγουν την τροφή τους από τον πυθμένα της θάλασσας. Αυτό σημαίνει πως δεν χρειάζονται γρήγορα πόδια για να πιάσουν την τροφή τους. 

Όμως, αυτό που κάνουν είναι να μένουν κρυμμένα μέσα στην άμμο, πιθανότατα για να μην τα βρίσκουν οι θηρευτές. Αν είχαν λοιπόν κανονικά πόδια, δηλαδη όπως τα υπόλοιπα ζώα με πόδια, αυτό θα τα δυσκόλευε στο σκάψιμο. Έτσι τα πλαϊνά πόδια τα βοηθάνε να "θαφτούν" πολύ γρήγορα κάτω από την άμμο.

Είδαμε επίσης το μικρότερο καβουράκι που υπάρχει στον πλανήτη και είμαι μόλις 5 χιλιοστά και τον λένε Pea crab (κάβουρας φασόλι)

Πηγή εικόνας Wikipedia

Καθώς και τον κάβουρα Αράχνη (Spider Crab) που είναι μεγαλύτερος στον κόσμο και μπορεί να φτάσει τα 3.5 μέτρα (άνοιγμα των ποδιών του).

Πηγή εικόνας Wikipedia

Σας φιλώ γλυκά!

Διαβάσαμε το ... Έτσι είναι οι φίλοι! της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου

Ο Κάρολος και ο Ευγένιος είναι οι καλύτεροι φίλοι! Μένουν στην ίδια γειτονιά, κολλητά, όπως κολλητοί είναι αυτοί. Και στο σχολείο κάθονται στο ίδιο θρανίο, όλη μέρα παίζουν μαζί, κάνουν ποδήλατο παρέα, τις ελεύθερες ώρες τις περνάνε παίζοντας ή βλέποντας τηλεόραση μαζί. Και φυσικά όπως κάνουν οι φίλοι και στα δύσκολα είναι μαζί. Για παράδειγμα στο γιατρό πάντα συνοδεύει ο ένας τον άλλο.

"Γιατί έτσι είναι οι φίλοι, μαζί ξεχνούν τους φόβους."

Η καθημερινότητα περνάει με γέλια και παιχνίδια μέχρι τη στιγμή που έρχονται τα νέα: Ο Ευγένιος και η οικογένειά του θα μετακομίσουν σε άλλη γειτονιά. 
Τα δύο αγόρια στενοχωριούνται πολύ, και αγωνιούν για το τι θα γίνει. Θα χάσουν ο ένας τον άλλο; Η απόσταση θα καταστρέψει τη φιλία τους;

 Δεν μοιράζονται τους φόβους τους, προσπαθώντας να αποφύγουν την άβολη κουβέντα. Την κουβέντα που ουσιαστικά δεν έχει απάντηση μια και όσες υποσχέσεις και να δώσουν ο ένας στον άλλο, τον τελευταίο λόγο τον έχει ο χρόνος. Ο χρόνος θα δείξει αν θα αντέξουν την απόσταση.
Για αρχή λοιπόν, πρέπει να "απορροφήσουν" την αλλαγή στη ζωή τους και η σιωπή αποφασίζουν πως είναι ο καλύτερος τρόπος. Έτσι σταματάνε να παίζουν μαζί, δεν επιστρέφουν παρέα από το σχολείο όπως παλιά. Ακόμα και όταν αρρώστησε ο Κάρολος, μόνος του πήγε στο γιατρό, επιβεβαιώνοντας τους φόβους της μαμάς του πως το το παιδί της δεν είναι καθόλου καλά.

 Και φτάνει η μέρα του αποχωρισμού. Ο Κάρολος βλέπει από το παράθυρο το φορτηγό της μεταφορικής εταιρείας αλλά δεν έχει το θάρρος να βγει να μιλήσει στο φίλο του. Ο Ευγένιος από την άλλη δεν μπορούσε να φύγει χωρίς να τον αποχαιρετήσει. Με μία αγκαλιά επισφραγίζουν την φιλία τους και τις υποσχέσεις τους ότι θα μιλάνε συχνά και πως με την πρώτη ευκαιρία θα επισκέπτονται ο ένας τον άλλο.

Η Τζένη Κουτσοδημητροπούλου μας χαρίζει μια τρυφερή ιστορία για την αληθινή φιλία και ιδιαίτερα για την φιλία που ξεπερνάει εμπόδια και χιλιομετρικές αποστάσεις. Για άλλη μια φορά μας δείχνει με πόση δεξιοτεχνία μπορεί να "δουλέψει" έννοιες τόσο σημαντικές αλλά και δύσκολες στο να τις εξηγήσεις, και καταφέρνει να τις προσφέρει στα μέτρα των μικρών βιβλιοφάγων χωρίς όμως να χάνουν ή να μειώνεται η ουσία τους.

Λάτρεψα τις φράσεις "Έτσι είναι οι φίλοι....", που τις βρίσκουμε σε κάθε σχεδόν σελίδα και οι οποίες μας δίνουν και από μία φράση κλειδί για την αληθινή φιλία.

"Γιατί έτσι είναι οι φίλοι, ομορφαίνουν τη ζωή!"
 
Φανταστική και η εικαστική απόδοση της ιστορίας από τη Θέντα Μιμηλάκη η οποία μέσα από τα "ήσυχα" χρώματα και τις απλές γραμμές δίνει τον πρώτο λόγο στο συναίσθημα που εκφράζεται μέσα από τους ήρωες.

Ένα υπέροχο βιβλίο από την Ελληνοεκδοτική, για παιδιά από 5χρ, και μπορείτε να δείτε περισσότερες πληροφορίες στο site των εκδόσεων εδώ. 

Σας φιλώ γλυκά!

Διαβάσαμε το ... Η πεταλούδα της σκιάς, της Σοφίας Μαντουβάλου

 Μια χαρούμενη πεταλούδα, η Αφχάρ, παίζει με τη σκιά της που φαίνεται πάνω στο καταπράσινο χορτάρι. Μια μαζεύει τα φτερά της, μια τα απλώνει, ανεβαίνει, κατεβαίνει και στροβιλίζεται στον αέρα.

"Ό,τι και να κάνεις, δεν μπορείς να την πιάσεις, πάντα θα σου ξεφεύγει." την πειράζει ο ήλιος ...

Εκείνη πεισμώνει και γυρνάει την πλάτης στη σκιά για να μην τη βλέπει. Σύντομα κουράζεται όμως και πετάει προς τον ίσκιο ενός δέντρου για να ξεκουραστεί. Τότε μια άλλη σκιά, τρεμουλιαστή, εμφανίζεται και μπλέκεται με την δική της. Της φαίνεται αλλόκοτο το πέταγμά της, τρομαγμένο.

"Η σκιά σου είναι μεγάλη και με τρομάζει"

... της λέει η νεοφερμένη. Η Αφχάρ παρατηρεί πως η νέα της φίλη έχει το ένα της φτερό σπασμένο. Ίσως από τον άνεμο, σκέφτεται.

"Μας πήρε ο άνεμος του πολέμου και μας σήκωσε".

 

 Η πεταλούδα πρόσφυγας, Ψυχουλάδα το όνομά της, τσακισμένη από τον πόλεμο, έφυγε από τη χώρα της αφήνοντας πίσω της ένα κομμάτι της, για τον τόπο της που αναγκάστηκε να αποχωριστεί αλλά και για την οικογένειά της που έχασε.
Γρήγορα η πεταλούδα Αφχάρ, την τυλίγει με τα φτερά της και της θυμίζει πως το σχήμα της σκιά της η Ψυχουλάδα θα το φτιάξει η ίδια. Η μοίρα της είναι στα χέρια της, και θα έχει και εκείνη για φίλη να τη στηρίζει.

"Ώσπου να ξαναγεμίσεις τα φτερά σου με όνειρα και να δεις τη δική σου σκιά ολόκληρη, μπορείς να ακουμπάς στη δική μου."

Μια υπέροχη συγκινητική ιστορία, που θα λατρέψετε για την τρυφερότητα με την οποία η συγγραφέας Σοφία Μαντουβάλου, αγγίζει το θέμα της προσφυγιάς και της αλληλεγγύης. Ο παραλληλισμός με τις πεταλούδες και το παχνίδι με τις σκιές και τα μισά φτερά είναι μοναδικός. Και είναι αλήθεια, ότι οι πρόσφυγες μπορεί να φεύγουν από τον τόπο τους για να βρουν έναν καλύτερο για την οικογένειά τους, αλλά πάντα ένα κομμάτι τους μένει πίσω στην πατρίδα τους. Και πράγματι τα φτερά τους μπορεί να είναι τσακισμένα, αλλά οι μοίρα τους είναι στα χέρια τους, μπορούν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους και είναι όμορφο να βρίσκουν ανθρώπους που θα τους στηρίξουν για να μπορέσουν να σταθούν και πάλι στα πόδια τους.

 

H εικονογράφηση της Φωτεινής Στεφανίδη είναι εκπληκτική. Οι κεντρικοί πρωταγωνιστές είναι οι 2 πεταλούδες της ιστορίας, όμως παράλληλα βλέπουμε και 2 παιδιά σε αντιστοιχία. Και είναι πραγματικά φανταστικός ο τρόπος που ξετιλύγεται αργά αργά ο παραλληλισμός και γίνεται εμφανές μέσα από την εικονογράφηση το κεντρικό νόημα του παραμυθιού. Κάτι που δίνει αφορμή στους γονείς να κουβεντιάσουν με τα παιδιά τους, να τα παροτρύνουν να προσέξουν περισσότερο τις λεπτομέρειες των εικόνων και να τα αφήσουν να αντιληφθούν μόνα τους την βαθιά αλήθεια που κρύβουν.


Το βιβλίο "Η πεταλούδα της σκιάς", ύμνος για την αλληλεγγύη, προτείνεται από 5χρ και μπορείτε να δείτε περισσότερα στο site των εκδόσεων Μεταίχμιο εδώ.

Σας φιλώ γλυκά!

Διαβάσαμε το ... Ο Κωστής και οι χαμένες λέξεις, της Στέργιας Κάββαλου

Ο Κωστής είναι ένα χαρούμενο 10χρονο αγόρι που αγαπάει πολύ τους φίλους του, τις λέξεις, μα κυρίως την Αθανασία τη συμμαθήτριά του, που σίγουρα θα του δώσει φέτος το email της. Όταν ο πατέρας του, του ανακοινώνει ότι από κάτοικοι Παγκρατίου θα γίνουν σύντομα κάτοικοι Αβιβιόν, αποφασίζει να γίνει πολεμιστής για να πολεμίσει το κακό που τους βρήκε.
"Πού ξέρεις; Μπορεί να γίνω καλλιτέχνης ή τερματοφύλακας, σκέφτηκα. Ή ένας καλλιτέχνης τερματοφύλακας ή καλλιτέχνης και τερματοφύλακας ή ....
Δεν έχει σημασία, γιατί πάνω απ' όλα θα γίνω πολεμιστής και η πρώτη μου αποστολή είναι να αντιμετωπίσω το κακό που με βρήκε κατακαλόκαιρο. Τη μετακόμιση ή μάλλον τη μετανάστευσή μας στις Γαλλίες."
Δεν φοβάται μην χάσει την Αθανασία. Αυτό που τον απασχολεί περισσότερο είναι μην χάσει τις λέξεις του. Τις ελληνικές λέξεις που τόσο αγαπά.
Αφού έχασε την μάχη και δεν κατάφερε να αλλάξει τα σχέδια των γονιών του για την μετανάστευση, συνειδητοποιεί πως πρέπει να δώσει μια μάχη για να κρατήσει τις λέξεις στο κεφαλι του. Έτσι επινοεί ένα παιχνίδι συγγραφής το οποίο απλώνεται σιγά σιγά σε όλη την νέα του μικρή πόλη.


Ο μικρός Κωστής, πρωταγωνιστής της ιστορίας, μας αφηγείται την ιστορία της ... μετανάστευσής τους από την Ελλάδα στην Γαλλία. Ο πατέρας του, οδοντίατρος στο επάγγελμα, βλέπει πως η κρίση εχει αρχίσει να τους αγγίζει και αποφασίζει να μετακομίσουν στη Γαλλία καθώς πιστεύει πως εκει θα έχουν πιο πολλές ευκαιρίες και εκείνος με τη δουλειά του αλλά και ολόκληρη η οικογένεια. Έτσι ένα ζεστό καλοκαιρινό απόγευμα, καθώς τα κουνούπια κάνουν επιδρομή στον μικρό Κωστή και στην αδερφή και η μαμά τους τους ψεκάζει όλους με λεβάντα που είναι φυσικό εντομοαπωθητικό, ο μπαμπάς τους κάνει την μεγάλη αποκάλυψη. 

Ο Κωστής δεν θέλει να αφήσει πίσω την ζωή του και τους φίλους του. Δεν καταλαβαίνει γιατι πρέπει να φύγουν και το αντιλαμβάνεται σαν κάτι κακό που πρέπει να πολεμήσει. Είναι αλήθεια ότι οι αλλαγές φοβίζουν όλους, ειδικά όταν δεν είναι επιλογή μας, ειδικότερα όταν είσαι ένα μικρό παιδί. Ο Κωστής όμως δεν χάνει το κουράγιο του. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να μεταπείσει τον πατέρα του και όταν καταλαβαίνει πως η μετακόμιση ειναι αναπόφευκτη τον κατακλύζει η στενοχώρια.
Γρήγορα όμως, με την μοναδική ικανότητα που έχουν τα παιδιά, καταφέρνει να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια, να ανταπεξέλθει σε όλες τις προκλήσεις και να αντιμετωπίσει όλες τις φοβίες του με ευφάνταστο τρόπο!

Μια καλογραμμένη ιστορία, με ιδιαίτερο χιούμορ που σε κάνει να χασκογελάς και σε βάζει άμεσα στην ψυχοσύνθεση του μικρού Κωστή. Η συγγραφέας Στέργια Κάββαλου, καταφέρνει να μας μεταφέρει με μοναδικό τρόπο τις σκέψεις και τις ανησυχίες του αγοριού και μέσα από την ιστορία που μας εξιστορεί μας δίνει άλλη μια διάσταση στο θέμα της μετανάστευσης. Τα συνηθισμένα προβλήματα, αυτά που μας έρχονται πρώτα στο μυαλό μας όταν σκεφτόμαστε μια μετακόμιση σε μία άλλη χώρα, είναι ο αποχωρισμός των αγαπημένων προσώπων, η ένταξη των νεοφερμένων, η προσαρμογή στον νέο τρόπο ζωής. Όμως η Στέργια Κάββαλου με μια διασκεδαστική και γεμάτη χρώματα αφήγηση μας μιλάει για τον κίνδυνο που διατρέχει η μητρική γλώσσα.

"Η πιο απαρηγόρητη στενοχώρια μου όμως ήταν ότι θα έχανα εκείνη. Τη γλώσσα μου. Που τόσο πολύ προσπάθησα να συλλαβίσω, που τόσα ορθογραφικά έκανα για να τη μάθω. Ήταν η γλώσσα η δικιά μου, έτοιμη πάντα να ενώσει τη σκέψη μου με τον υπόλοιπο κόσμο."
 
Μετακόμιση, αποχωρισμός, νέο περιβάλλον, ο φόβος του καινούργιου και της αλλαγής, η διατήρηση της γλώσσας όλα δοσμένα με περίτεχνο τρόπο μέσα από ένα σπαρταριστό και έξυπνο παραμύθι. Η εικονογράφηση από την Πετρούλα Κρίγκου είναι εξίσου σπιρτόζικη και απολαυστική, δοσμένη με μια αίσθηση από κόμικ.

"Όταν νιώθεις αγαπητός και χαρούμενος, μπορείς να ζήσεις παντού."


Μια ιστορία που τη ζεις δυνατά, όπως λέγεται και η σειρά στην οποία ανήκει. Προτείνεται για παιδιά από 10χρ και μπορείτε να δείτε περισσότερα για το βιβλίο καθώς και να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του για να πάρετε μια ιδέα, στο site των εκδόσεων Μεταίχμιο εδώ.

Σας φιλώ γλυκά!

Διαβάσαμε το... "Ρίκο και Όσκαρ, Χριστουγεννιάτικη μαγεία", του Αντρέας Σταϊνχέφελ

Είναι Χριστούγεννα και όλα έχουν ντυθεί γιορτινά. Σπίτια και βιτρίνες στολισμένες, τραγούδια ακούγονται από παντού. Το κρύο είναι τσουχτερό και ο χιονιάς που έχουν ανακοινώσει τα ΜΜΕ πλησιάζει. Ο Ρίκο και ο Όσκαρ θέλουν να πάρουν δώρα για τις οικογένειές τους και η επικείμενη χιονοθύελλα δεν θα τους σταματήσει. Έχουν ντυθεί ζεστά και καθώς κατηφορίζουν τον κεντρικό δρόμο, ο Ρίκο μας αφηγείται την ιστορία με τους καινούργιους φίλους που έκανε το καλοκαίρι όταν έλειπε ο Όσκαρ. Η φιλία αυτή όμως δεν κράτησε πολύ γιατί όταν ο Όσκαρ επέστρεψε νευρίασε με τον Ρίκο και τσακώθηκαν.

Διαβάσαμε το ... O Φάνης ο φαρσέρ, της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου

Ο Φάνης είναι ένα παιδί σαν όλα τα άλλα. Κάθε πρωι σηκώνεται νωρίς και ετοιμάζεται να πάει στο σχολείο του. Δίνει ένα πεταχτό φιλί στη μαμά του και βγαίνει τρέχοντας από την πόρτα. Στα διαλείμματα παίζει με του συμμαθητές του και γελάει μέχρι λιποθυμίας με τα αστεία που κάνουν μεταξύ τους. Όμως ο Φάνης δεν μένει μόνο εκεί. Περισσότερο από όλα του αρέσει να κάνει αστεία και φάρσες καθημερινά και σε όλους! Πόσες φορές δεν έχουν χάσει λίγο από το μάθημα εξαιτίας των κατορθωμάτων του;
Τελευταία όμως φαίνεται πως το έχει παρακάνει.

Διαβάσαμε το ... "Ο Τρακατρούκας, ο καλικάντζαρος...!", της Ελένης Μπετεινάκη

 Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και όλα τα καλικαντζαράκια ετοιμάζονται για το μεγάλο τους ταξίδι στη γη. Ο Τρακατρούκας είναι ο πιο μικρός και ... λίγο διαφορετικός από τους υπόλοιπους. Γεννημένος με το ένα του πόδι λίγο πιο κοντό, θα ξεκινήσει κι αυτός για ανακαλύψεις και σκανταλιές μόλις σημάνει η τρομπέτα του αρχιμουσικού! Η καλή νεράιδα Άχνη θα τον βοηθήσει στην πρώτη του δυσκολία και θα τον περάσει μέσα από ένα πολύ μυστικό πέρασμα για να φτάσει σε ένα σπίτι με μια τεράστια βιβλιοθήκη γεμάτη με βιβλία!

Βιβλία με έξυπνες ερωτήσεις για ... "περίεργα" παιδιά!

Αν έχετε ένα μικρό "περίεργο" ανθρωπάκι στο σπίτι σας, τότε αυτές οι προτάσεις βιβλίων είναι για εσάς! Και όταν λέω "περίεργο", δεν εννοώ στην εμφάνιση, αλλά στο ότι έχει έντονη περιέργεια να μάθει και να εξερευνήσει, και ότι ρωτά τις πιο απίστευτες και ξεχωριστές ερωτήσεις συνέχεια.

Διαβάσαμε και παίξαμε με το βιβλίο... Μια τίγρη στον κήπο, της Lizzy Stewart

Η γιαγιά της Νόρας λέει πως είδε μια τίγρη στον κήπο, όμως η Νόρα δεν την πιστεύει. Είναι αρκετά μεγάλη για τέτοιες ανόητες ιστορίες! Άλλωστε, όλοι γνωρίζουν ότι οι τίγρεις ζουν στις ζούγκλες, όχι στους κήπους των σπιτιών.
Έτσι ακόμα και όταν εμφανίζονται λιβελούλες μεγάλες σαν πουλιά, φυτά που προσπαθούν να καταπιούν τον Τζεφ με μια μπουκιά, αλλά και μια πολική αρκούδα που της αρέσει το ψάρεμα, η Νόρα είναι σίγουρη, ΣΙΓΟΥΡΟΤΑΤΗ ότι δεν υπάρχει  καμία τίγρη στον κήπο....
΄Η μήπως υπάρχει;

Διαβάσαμε το ... "Μια ζαχαρένια συνταγή", της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου

O Ρένος ο Ζαχαρένιος, είναι ένας ζαχαροπλάστης διαφορετικός από αυτούς που ξέρουμε. Ζει στα ... σύννεφα και φτιάχνει λιχουδιές για τους ήρωες των παραμυθιών. Όμως είναι πολύ προβληματισμένος!
- Τι έπαθαν οι άνθρωποι; μονολογούσε. Πού πήγε η ευτυχία, η χαρά, το γέλιο; Κάτι πρέπει να κάνω...
Και επειδή αγαπάει πολύ τους ανθρώπους, αποφασίζει να ετοιμάσει μια ζαχαρένια συνταγή μόνο για 'κείνους. Ο χρόνος όμως που έχει στη διάθεσή του είναι λίγος. Μέχρι το βράδυ όλα πρέπει να είναι έτοιμα! Και εμφανίζονται και άλλες δυσκολίες! Θα τα καταφέρει άραγε;