Πώς πετυχαίνω τα πάντα (σχεδόν) με τα παιδιά μου!...με 4 απλές κινήσεις!

Γενικά έχω πολύ καλή επικοινωνία με τα παιδιά μου.
Και το "σχεδόν" στον τίτλο του συγκεκριμένου άρθρου το έβαλα γιατί όπως ακριβώς υπάρχουν μέρες που δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου πχ να σιδερώσει εκείνη την στίβα που απειλεί να φράξει όλο το δωμάτιο, έτσι υπάρχουν και μέρες που και τα παιδιά απλά δεν θέλουν.
Όμως, σε γενικές γραμμές τα έχουμε καταφέρει καλά και το αντιλαμβάνομαι συνήθως σε περιπτώσεις που είναι πολύ δύσκολες.
Όπως πχ τις προάλλες που ο μικρός μου γέμισε κόκκινες φλούμπες λόγω αλλεργίας (ήταν η πρώτη φορά στα 4 του χρόνια που συνέβει κάτι τέτοιο και δεν γνωρίζουμε την αιτία). Δυστυχώς δεν υποχωρούσε με απλή αγωγή (Attarax) και συνέχιζε να φουντώνει... οπότε έπρεπε να πάρει κορτιζόνη. Η γιατρός μας έδωσε κάτι χαπάκια τα οποία θα τα διέλυα σε λίγο νεράκι.
- Είναι πολύ πικρά, μου λέει, το πιθανότερο είναι να το κάνει εμετό.
Παρόλα αυτά ο Γιώργος συνεργάστηκε άψογα... αν υπολογίσεις οτι δεν είναι ούτε 4!

Θεωρώ, λοιπόν πως το πιο σημαντικό είναι η σχέση που έχουμε χτίσει και που χτίζουμε καθημερινά.
Κάθισα και σκέφτηκα τι είναι αυτό που μας βοηθάει στις δύσκολες περιπτώσεις, πώς λειτουργούμε, πώς προετοιμάζω το "πεδίο" και κατέληξα σε 4 απλά σημεία που θεωρώ έχουν παίξει το ρόλο τους ώστε να έχουμε καλή επικοινωνία και εμπιστοσύνη μεταξύ μας.

Σήμερα λοιπόν τα μοιράζομαι μαζί σας και εύχομαι να είναι ένα χρήσιμο άρθρο!

Ακόμα και αυτό που θα πεις μπορει να μην σε βοηθάει, πες την αλήθεια. Γιατί αν πεις πχ
"Είναι γλυκο το σιρόπι" ενώ είναι πικρό, μπορει να σε εμπιστευθει το παιδι και να πετύχεις τον σκοπό σου αυτη τη φορά, την επόμενη όμως δεν θα μπορέσεις να τα καταφέρεις.
"Είναι λίγο πικρό αγάπη μου, αλλά πρέπει να το πιεις για να σε βοηθησει."
Το να ξέρει το παιδί ότι αυτό που του λες είναι αλήθεια το κάνει καταρχήν πιο ήρεμο και συνεργάσιμο. Όταν την επόμενη φορά προσπαθήσεις να του δώσεις το γλυκό σιρόπι και του λες οτι ειναι γλυκό θα σκεφτεί ότι το κοροϊδεύεις για να πετύχεις το στόχο σου, όπως την προηγουμενη φορά που σε εμπιστευθηκε αλλά τελικά του ήρθε να κάνει εμετο.
Αν δεν καταφεύγεις σε "ψέματα" το παιδί νιώθει ασφάλεια και έχεις κάνει το μισό "δρόμο" για να συνεργαστεί.
Στην συνέχεια καθόμαστε μαζί και βρίσκουμε λύσεις.
Στην περίπτωση πχ που έχει να πάρει κάποιο φάρμακο, κλείνουν την μύτη τους, ή στην περίπτωση της κορτιζόνης που ανέφερα πριν βάλαμε λίγο μελάκι, ή έχουμε ένα κομμάτι κέικ για να βάλουν στο στόμα τους μετά και να αλλάξει η γεύση τους κλπ. 

Είναι πολύ σημαντικό να νιώσουμε το συναίσθημα του παιδιού.
Μας βοηθάει να "δουμε" το πρόβλημα με τα μάτια του παιδιού και να αντιληφθούμε πόσο δύσκολο είναι αυτο που έχει να κάνει και έτσι πιθανότατα θα βρούμε πιο εύκολα μια λύση.
Εξίσου μεγάλης σημασίας ειναι να του δείξουμε οτι το καταλαβαίνουμε.
πχ "Και εμένα μου αρέσουν τα γλυκά πολύ και θέλω να τρώω συνέχεια......"
Φράσεις σαν και αυτές βοηθάνε το παιδί να νιώσει ασφάλεια, η μαμά του το καταλαβαίνει και είναι δίπλα του να το βοηθήσει, αλλά και ότι δεν "τρέχει" κάτι με τον ίδιο "είναι φυσιολογικό αυτό που νιώθω, το νιώθει και η μαμα".

Τι περισσότερες φορές όταν ένα παιδί καταλάβει γιατί πρέπει να κάνει κάτι, ή τι θα συμβεί (πχ γιατί πρέπει να πάρει το φάρμακο, τι πρόκειται να συμβεί όταν θα πάμε στο γιατρό, γιατί πρέπει να κάνει τα τσίσα στο γιο γιο του κλπ) συνεργάζεται. Έτσι ανάλογα με την ηλικία του παιδιού εξηγούμε. Πχ έχω πει στα παιδιά μου γιατί πρέπει να πάρουμε φάρμακο. Τους έχω μιλήσει για τα μικρόβια και πώς μπαίνουν στο κορμάκι τους. Τι είναι το φάρμακο και τι μας προσφέρει. Πώς βοηθάει το κορμάκι και γιατί το χρειαζόμαστε.
Όσες φορές έχει χρειαστεί να κάνουμε κάτι στρεσογόνο, όταν τα έχω προετοιμάσει και ξέρουν τι θα ακολουθήσει πάντα είναι πιο ήρεμα.

Το παιχνίδι είναι ο πιο διασκεδαστικός τροπος! Ακόμα και τα δύσκολα γίνονται εύκολα! Όταν κάτι είναι ζορίκο πάντα το κάνουμε παιχνιδι. Από το μάθει να χρησιμοποιεί το γιο γιο μέχρι το να πάρει φάρμακο. Γιατί κάποιες φορές όσο και να έχεις μιλήσει και να έχεις  εξηγήσει ο θησαυρός μας απλά δεν θέλει συνεργαστεί για οποιδήποτε λόγο.
Έτσι πχ προχθές δεν ήθελε ο γιος μου να πιει το χυμό του (γενικά τον Γιώργο δεν το ενδιαφέρει το φαγητό!). Έχω πει στα παιδιά μου (σύμφωνα με τα παραπάνω που σας έλεγα) ότι τα φρούτα έχουν στρατιωτάκια τα οποία μας δίνουν δυναμη και διώχνουν τις ιώσεις. Παρόλα αυτα ο Γιώργος δεν ήθελε εκείνη την ωρα. Έπινε μικρές γουλιές και ασχολιόταν με τις πλαστελίνες του. Έτσι ξεκίνησε το παιχνίδι.
"Ωχ, Γιώργο, βλέπω τα στρατιωτάκια να το σκάνε απο το ποτήρι. Ξέρεις τα στρατιωτάκια από το πορτοκάλι ειναι πολύ ζωηρά και δεν θέλουν να κάθονται στο ποτήρι πολλή ώρα. Ωχ, νατο! Έφυγε και άλλο".
Ο Γιώργος κοίταξε γελώντας το ποτήρι.
Βάζω το χέρι πάνω απο το ποτήρι για να καλύψω το άνοιγμα.
"Αχα! Τώρα Γιώργο τα εμπόδισα δεν θα το σκάσει κανένα άλλο. Αλλά είναι δυνατά! Με το ζόρι κρατάω το χέρι μου στην θέση του. Τι λες? Θέλεις να το πιεις τωρα πριν φύγουν όλα?" και φυσικά χαρούμενος ήρθε και ήπιε τον χυμό του.
Η καλή διάθεση πάντα βοηθάει να το θυμάστε!



Εννοείται πως μαζί με τα παραπάνω έχουμε στο μυαλό μας πως μπροστά μας βρίσκεται ένας ξεχωριστός υπέροχος άνθρωπος (σε μικρή συσκευασία) ο οποίος μαθαίνει και εξαρτάται από εμάς.

Δώστε του όλη την αγάπη σας και θα το δείτε να ανθίζει στο μέγιστο!

Και φυσικά μην ξεχνάτε να χαμογελάτε!

Σας φιλώ γλυκά!!!




Το έργο με τίτλο "Πώς πετυχαίνω τα πάντα (σχεδόν) με τα παιδιά μου!" από τον δημιουργό Νερούτσου Βασιλική διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .