Η Μάντρα, είναι μια μικρή μάγισσα, διαφορετική από τις άλλες. Αγαπάει τα ξόρκια αλλά θέλει να φτιάχνει πεταλούδες και πουλιά, όχι βατράχια και τέρατα. Αγαπάει την απαλή, μελωδική μουσική, αλλά όχι την σκοτεινή, θλιβερή μουσική που θέλει να ακούει η μαμά της. Προτιμάει το κίτρινο του λεμονιού και το πράσινο του αγρού και όχι το μαύρο. Της αρέσει να μαγειρεύει ομελέτα ή σουφλέ, αλλά όχι σούπα με ερπετά και κοκαλάκια νυχτερίδας. Φυσικά με τίποτα δεν θέλει να φτιάξει σούπα με παιδιά. Αχ, αυτή η θεία της με το καραμελόσπιτο. Αυτή τα φταίει όλα.
Ποια θεία θα μου πείτε. Αυτή καλέ που παγίδεψε τα δυο αδέρφια, τον Χανς και τη Γκρέτελ. Είναι μακρινή συγγενής της Μάντρας, καθώς και η άλλη μάγισσα που έδωσε το μήλο στη Χιονάτη. Αλλά όπως είπαμε η Μάντρα δεν είναι σαν και εκείνες. Για την ακρίβεια είναι η ντροπή των μαγισσών, έτσι ακριβώς νιώθει η μαμά της. Η μαγισσούλα όμως της ιστορίας μας αποφασίζει να ακούσει την καρδιά της. Θα μείνει πιστή στον εαυτό της και δεν θα τον αλλάξει για κανέναν. Θα μαγειρεύει λοιπόν ομελέτες και φακές και τα παιδιά θα τα έχει όχι για γαρνιτούρα, αλλά για παρέα! Η στολή της θα είναι πράσινη όπως το χρώμα του αγρού με πουλιά να τη στολίζουν και όχι μαύρη σκέτη. Το καπέλο της θα γίνει φωλιά για τα πουλιά και θα χαμογελά φωτεινά. Δεν θα είναι στριφνή και κακιά! Η μαμά της θα την αποδεχτεί; Τα άλλα μαγισσόπουλα πώς θα αντιδράσουν;
Η Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου γράφει μια ιστορία πολύ ζωντανή, και πανέξυπνη σχετικά με την αυτοδιάθεση των παιδιών. Πρόκειται για μονόλογο, καθώς κατά τη διάρκεια του κειμένου είναι σαν να μας μιλάει η Μάντρα, η κόρη της πιο διάσημης μάγισσας, να μοιράζεται τις σκέψεις της και τις αποφάσεις της μαζί μας. Μέσα από διάσπαρτο χιούμορ, έξυπνους συνδυασμούς και παραλληλισμούς, ακούμε ένα παιδί το οποίο θέλει να ακολουθήσει το δικό του δρόμο, να χαράξει τη δική του πορεία και να μην ακολουθήσει το στρωμένο, από τον πολύ πετυχημένο γονέα του, προδιαγεγραμμένο μέλλον.
Η συγγραφέας ξέρει να χειρίζεται τον λόγο υποδειγματικά και να θίγει καταστάσεις χωρίς να νιώθουμε ότι μας κάνει κήρυγμα. Καθώς διαβάζοντάς στεκόμαστε μια λίγο να σκεφτούμε κατά πόσο εμείς οι γονείς, πολλές φορές δεν δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στα θέλω των παιδιών μας. Κατά πόσο έχουμε μείνει πιστοί στα δικά μας όνειρα για το μέλλον τους, χωρίς να τους δώσουμε τα πινέλα να το ζωγραφίσουν όπως θέλουν αυτά. Μήπως θα πρέπει απλά να τους μαθαίνουμε τα ξόρκια και να τα αφήνουμε να κάνουν τα μαγικά τους όπως αυτά επιθυμούν;
Γελάσαμε πολύ διαβάζοντάς το και λατρέψαμε τις σουρεαλιστικές καταστάσεις και τα λάθη στα ξόρκια που έκανε η Μάντρα, αλλά και τις ξεχωριστές παρομοιώσεις ("Η μαμά έβγαζε καπνούς σαν σκουριασμένη εξάτμιση") οι οποίες εμπλουτίζουν το λόγο και δίνουν ώθηση στη φαντασία.
Η εικονογράφηση από την Αιμιλία Κονταίου είναι υπέροχη!!! Παίζοντας σε πράσινους τόνους, ως επί το πλείστον, μια και είναι το αγαπημένο χρώμα της Μάντρας, αλλά χρησιμοποιώντας και πλούσια παλέτα, με φωτεινές αποχρώσεις και όμορφες αντιθέσεις για να τονιστεί η έντονη διαφορά ανάμεσα στο περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσε η Μάντρα και τον δικό της εσωτερικό κόσμο και τον κόσμο που ονειρεύεται!
Το βιβλίο συνοδεύεται από το QRCode από όπου μπορείτε να ακούσετε το παραμύθι με τη φωνή της συγγραφέως και σε μουσική της Δέσποινας Σαλκιτζόγλου και της Ειρήνης Μουσάδη. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες στο site της Ελληνοεκδοτικής.
Προτείνεται για παιδιά από 5χρ.
Σας φιλώ γλυκά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου