Διαβάσαμε το βιβλίο... Έχεις λίγο χρόνο; της Σοφίας Δάρτζαλη!

 

Ο παππούς χαρίζει ένα ρολόι κούκο στον εγγονό του. Έτσι ο μικρός από την κούνια του έχει φίλο το πουλί που τον παρατηρεί, τον επαινεί, τον συμβουλεύει.
"Κου-κου, είναι ώρα να ξυπνήσεις!"
"Κου-κου, είναι ώρα για φαγητό!"
"Κου-κου, κοιμήσου μικρό μου!"
Και ο χρόνος κυλάει, ο κούκος δεν άλλαξε, αλλά το αγόρι μεγάλωσε... 

... Μεγάλωσε και έκανε δικό του σπίτι, και πάντα μαζί του είχε τον κούκο, που συνέχισε να το συντροφεύει. Ο κούκος όμως της ιστορίας μας είναι διαφορετικός. Δεν μέτραγε μόνο την ώρα. Την προσοχή του την τραβούσαν πολλές καθημερινές στιγμές από τη ζωή του αγοριού τις οποίες παρατηρούσε με ενδιαφέρον. Κάποια μέρα όμως, αντιλήφθηκε πως ο χρόνος πέρασε, και το μικρό αγόρι είχε πια άσπρα μαλλιά. Σκέφτηκε πως όσο εκείνο μετρά το χρόνο, ο χρόνος του φίλου του μικραίνει και αποφάσισε να σταματήσει να μετρά. Κάνει λοιπόν μια μεγάλη βουτιά από το παράθυρο και φεύγει...

Τι θα γίνει τώρα πια που ο κούκος δεν βγαίνει από το σπίτι του να μετρήσει την ώρα; Θα σταματήσει ο χρόνος; Τι είναι πιο σημαντικό; Η ζωή που φεύγει ή οι στιγμές που περνάμε; Το να ζήσουμε για πάντα ή να ζήσουμε γεμάτοι; Αχ, η Σοφία Δάρτζαλη μας έκανε να μελαγχολήσουμε, να αναλογιστούμε τι κάνει τη ζωή μας σημαντική και όμορφη, τι της δίνει διάρκεια και τι την γεμίζει. Μέσα από το λυρισμό η συγγραφέας μας μιλάει για το φθαρτό και το άφθαρτο με τρόπο άμεσο και τρυφερό, για τον κύκλο της ζωής αλλά και τη συνέχειά της μέσα από τους απογόνους και τα αντικείμενα που μένουν εκεί, με ένα προσδόκιμο ζωής άγνωστο, αναλλοίωτα στον χρόνο καθώς όμως η συναισθηματική τους αξία μεγαλώνει.   



Η εικονογράφηση της Σάντρα Ελευθερίου νομίζω πως είναι πιο ώριμη από ποτέ! Με ποιότητα εικόνων που σπάνια βλέπουμε τα παιδικά βιβλία, όχι μόνο στηρίζει αρμονικά το κείμενο αλλά καταφέρνει να το αναδείξει ακόμα πιο πολύ! Λάτρεψα τα γρανάζια που τα βλέπουμε στις περισσότερες σελίδες, σε διαφορετικές μορφές και μεγέθη, τους αριθμούς να συντροφεύουν τις λέξεις παιχνιδιάρικα, τις μορφές των ηρώων άλλοτε με γκρι χρώμα και άλλοτε με έντονα κόκκινα, πορτοκαλί και μοβ, να ακολουθούμε την πορεία του μικρού αγοριού στη ζωή. 

To βιβλίο μας έδωσε ιδέες:
- Αναζητήσαμε να βρούμε πληροφορίες για τα ρολόγια με κούκο! Το ξέρετε ότι τα πρώτα φτιάχτηκαν από τα μέσα του 18ου αιώνα και ακόμα και σήμερα δουλεύουν σχεδόν με τον ίδιο μηχανισμό;

Από τα πιο παλιά ρολόγια με κούκο (Black Forest, 1760–1780)

- Ας επισκεφθούμε εικονικά το Μουσείο Με ρολόγια Κούκων! 

- Ξέρετε ότι ο Κούκος, το πουλί, δεν κάνει φωλιά ούτε φροντίζει τα μικρά του αλλά αφήνει τα αβγά του σε άλλες φωλιές; Η μαμά περνάει αρκετό καιρό παρατηρώντας άλλες μαμάδες, για να δει ποια είναι τακτική και τρυφερή με τα μικρά της, ποια φτιάχνει την πιο ωραία φωλιά. Όταν διαλέξει κάποια, μόλις βρει ευκαιρία αφήνει τα αβγά της σε αυτή τη φωλιά. Πρέπει να είναι όμως πολύ προσεκτική. Δεν πρέπει να τα αφήσει  ούτε νωρίτερα αλλά ούτε πολύ αργότερα από τη στιγμή που η ανάδοχη μητέρα θα κάνει τα δικά της, γιατί τότε θα την καταλάβουν και θα της τα πετάξουν έξω από τη φωλιά. 


- Φτιάχνουμε ένα ρολόι με κούκο?

Αν θέλετε να δείτε περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο αλλά και να διαβάσετε τις πρώτες του σελίδες επισκεφθείτε το site των εκδόσεων Μεταίχμιο.

Σας φιλώ γλυκά!