Η Άννα ξεκίνησε το Γυμνάσιο και η αλήθεια είναι πως παρόλο που η μετάβαση από το δημοτικό της φάνηκε εύκολη, νιώθει αρκετά μόνη. Διέξοδο βρίσκει στη μουσική και στη ζωγραφική. Ζωγραφίζει από τότε που θυμάται τον εαυτό της και απολαμβάνει να φτιάχνει μαγικούς βυθούς με έντονα χρώματα και ψάρια φανταστικά. Γενικά αγαπάει όλα τα έργα τέχνης και θεωρεί πως η τέχνη υπάρχει παντού! Μέχρι που αντίκρυσε τον τοίχο του Χημείου, που της άλλαξε την γνώμη! Τα συνθήματα και οι ταγκιές πάνω στον τοίχο της φάνηκαν άσχημα και κακόγουστα και αμέσως πρότεινε στον διευθυντή να αναλάβει να το φτιάξει. Το αποτέλεσμα ήταν μαγικό και όλοι ενθουσιάστηκαν. Αυτό της δίνει δύναμη και θάρρος να αλλάξει και άλλους τοίχους που έχουν γεμίσει μουτζούρες και ταγκιές. Τι θα γίνει όμως όταν η παρέα που ευθύνεται για τα συνθήματα στους τοίχους δει ότι η Άννα ζωγραφίζει πάνω από τα δικά τους; Πώς η ζωγραφική και το γκράφιτι θα αλλάξουν τις ζωές όλων;
Η Τζένη Κουτσοδημητροπούλου είναι γνωστή για τις τρυφερές της ιστορίες και αυτή εδώ δεν αποτελεί εξαίρεση. Καταφέρνει να μας περάσει τους προβληματισμούς και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα παιδί στην εφηβεία, και να μας κάνει να νιώσουμε (ή να θυμηθούμε εμείς οι μεγάλοι) το άγχος της ηλικίας. Φτιάχνει ένα χαρακτήρα, την Άννα, που παρόλη την ευαισθησία της, αποδεικνύεται μέσα από την ιστορία πόσο δυνατή είναι κατά βάθος, το οποίο σε κάνει να σκέφτεσαι πως πολλά παιδιά θα έχουν παρόμοια δύναμη και ακόμα δεν την έχουν εξωτερικεύσει. Στην συγκεκριμένη περίπτωση της Άννας, η ζωγραφική, της έδωσε τη δύναμη και ένα τρόπο έκφρασης μα και εκτόνωσης, βοηθώντας της έτσι να καταφέρει να αντιμετωπίσει ό,τι δυσκολία της εμφανίζεται. Και είναι αλήθεια πως ιδιαίτερα οι έφηβοι, αυτή την μεταβατική περίοδο της ζωής τους όπου επαναπροσδιορίζουν αλλά και αμφισβητούν πράγματα και σταθερές, χρειάζονται τέτοιες διεξόδους. Η ιστορία είναι πολυεπίπεδη καθώς βλέπουμε να εμφανίζεται και ο εκφοβισμός μεταξύ των εφήβων, με ένα ρεαλιστικό και πιο καθημερινό τρόπο. Ο τρόπος που λύνεται το όλο θέμα είναι μοναδικός καθώς αντί οι εκβιαστές, ή αυτοί που "βανδαλίζουν" τους δημόσιους χώρους να τιμωρηθούν, όπως συμβαίνει συνήθως, εδώ βλέπουμε να δινεται μια άλλη προσέγγιση που κατά την γνώμη μου είναι πιο "φιλική" προς τους εφήβους και πιο αποτελεσματική τελικά.
Ο Βασίλης Γρίβας γνωστός και πολύ αγαπημένος πλέον για τον ξεχωριστό τρόπο που εικονογραφεί τα βιβλία που του εμπιστεύονται, καταφέρνει και εδώ να δέσει το μοντέρνο με κάτι πιο παραδοσιακό, να δώσει στην εφηβεία την σκοτεινότητα αλλά και την παιδικότητα και την τρυφερότητα που της αρμόζει!
Διασκεδαστική πινελιά, η εικόνα με την πρωταγωνίστρια της ιστορίας, Άννα, να κρατάει στα χέρια ένα έργο της που αποτελεί εικόνα από ένα άλλο βιβλίο της συγγραφέως Τζένης Κουτσοδημητροπούλου, εικονογραφημένοκαι αυτό από τον Βασίλιο Γρίβα! 
Ένα βιβλίο που νομίζω πως θα αρέσει στα εφηβάκια μας καθώς θα ταυτιστούν με τους ήρωες και τις αγωνίες τους. Ανάλαφρο, χωρίς να αναλύει ή να δίνει η συγγραφέας τις δικές της ερμηνείες, αφήνει τον αναγνώστη να νιώσει τα δικά του συναισθήματα σύμφωνα με τις δικές του εμπειρίες.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για το βιβλίο αλλά και να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες στο site των εκδόσεων Μεταίχμιο εδώ.
Σας φιλώ γλυκά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου