Κουβεντούλα με την Κωνσταντίνα Τασσοπούλου!

Την γνώρισα μέσα από το Τυρολόγιον και βρηκα πολύ ενδιαφέρουσα την ευφάνταστη γραφή της. Την ξεχώρισα από τις Κατσαριδολογίες και την λάτρεψα στις Ιστορίες Γάμου. Το Μαγειρεύοντας με ένα ψάρι μου επιβεβαίωσε ότι είναι μια πολύ ιδιαίτερη συγγραφέας, με ξεχωριστό ταλέντο, σπαρταριστό και έξυπνο χιούμορ και φαντασία που καλπάζει πέραν του συνηθισμένου. Σε όλα αυτά να προσθέσω ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο με απίστευτα θετική ενέργεια και φουλ δοτικότητα!

Αγαπημένοι μου happy learning seeders  σας παρουσίαζω την Κωνσταντίνα Τασσοπούλου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε δημοσιογραφία και κατέχει πτυχίο πιάνου και αρμονίας της μουσικής. Ως πιανίστρια εχει συνοδέψει συναυλίες, ρεσιτάλ, μουσική δωματίου κλπ. Γράφει ιστορίες για μικρά και μεγάλα παιδιά και μπορείτε να τα βρείτε όλα εδώ. Κείμενά της έχουν βραβευτεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχουν ανέβει σε θεατρικές παραστάσεις.
Αλλά αρκετά μίλησα εγώ, ας ακούσουμε την ίδια την Κωνσταντίνα Τασσοπούλου μέσα από την μίνι κουβεντούλα που μας παραχώρησε.


Καταρχάς να σε ευχαριστήσουμε για το χρόνο που μας διαθέτεις. Και να ξεκινήσουμε από τα παιδικά σου χρόνια. Πώς ήταν η Κωνσταντίνα σαν παιδί;

Νομίζω πως αυτή την ερώτηση θα ήταν καλύτερα να την απαντήσει η μαμά μου, αλλά θα κάνω μια προσπάθεια... Η Κωνσταντίνα ήταν ένα παιδί ήσυχο που προσπαθούσε να μην ενοχλεί, όμως έκανε πλάκες όταν της δινόταν ευκαιρία, έκανε χιούμορ, έκανε φάρσες. Ήταν ένα παιδί που λάτρευε να ακούει μουσική και να φαντάζεται ιστορίες. Ήταν ένα μοναχοπαίδι που όμως διδάχτηκε το να μοιράζεται: από πράγματα έως εμπειρίες. 

 
Τι ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις; 

Δεν είχα σκεφτεί ακριβώς τι ήθελα να γίνω ούτε απαντούσα ποτέ με ακρίβεια σε αυτή την ερώτηση. Κατά καιρούς είχα σκεφτεί πως μου αρέσει η "διαφήμιση", κατά άλλους καιρούς πως μου αρέσει η "δημοσιογραφία". Ήρθε τελικά ο σωστός καιρός και σπούδασα δημοσιογραφία και μουσική, καταλαβαίνοντας παράλληλα πως αγαπούσα πολύ το "γράφειν". Με κάποιον τρόπο μαγικό δε, έχω καταφέρει να ασχοληθώ έμμεσα ή άμεσα με όσα έχω αγαπήσει. 

- Ποια ήταν η σχέση σου με το βιβλίο; Έχεις κάποιο αγαπημένο βιβλίο από τα παιδικά σου χρόνια;

Η σχέση μου με το βιβλίο στα παιδικά μου χρόνια ήταν σχέση διαφυγής. Ξέφευγα μέσα από τα βιβλία. Βουτούσα σε μια ιστορία και έφευγα από τη δική μου ιστορία. Μου αρέσει ακόμα να το κάνω αυτό. Να δραπετεύω από τη δική μου ζωή και να βουτάω σε άλλων ζωές, σε άλλες ιστορίες. Να ταξιδεύω. Αγαπημένα βιβλία της παιδικής μου ηλικίας ήταν πολλά της Ένιντ Μπλάιτον με τους Πέντε Φίλους και τους Μυστικούς Επτά, ήταν ο Ευτυχισμένος Πρίγκηπας του Όσκαρ Γουάιλντ, ήταν και ο Χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει, που δεν θυμάμαι ποιος το είχε γράψει, αλλά θυμάμαι το βιβλίο...

- Αγαπημένη ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια;

Να πηγαίνω με τον μπαμπά μου στο σινεμά Ααβόρα και να βλέπουμε ταινίες κουβαλώντας σοκολάτες ΙΟΝ αμυγδάλου. Να φτάνουμε πάντα καθυστερημένοι, οπότε να βλέπουμε την αρχή του έργου που είχαμε χάσει, στην επόμενη προβολή.

- Πώς προέκυψε η συγγραφή παιδικών βιβλίων;

Δεν ξέρω ακριβώς. Βγήκε. Μόνη της. Γεννήθηκε. Με ταλαιπωρούσε, όπως ταλαιπωρεί ένας ανεκπλήρωτος έρωτας. Ακόμα με ταλαιπωρεί. Όταν θέλω να γράψω κάτι, να εκφράσω κάτι, με στριμώχνει και με μελαγχολεί μέχρι να βγει. Η λαχτάρα με θρέφει και με ταλαιπωρεί, ταυτόχρονα...

- Ιδιαίτερα είμαι περίεργη να μάθω πώς προέκυψε η συγγραφή του βιβλίου Κατσαριδολογίες.

Οι "κατσαριδολογίες" είναι στην πραγματικότητα η τρίτη μου δουλειά που αφορά σε πόνημα κατσαρίδας. 

1η ήταν τα "κατσαριδάγματα", ένα παραμύθι που φιλοξενήθηκε σε έναν Συλλογικό Τόμο με παραμύθια των Εκδόσεων Οσελότος. 

2η ήταν ένα διήγημα, μια συνταγή στο βιβλίο μου "Μαγειρεύοντας μ' ένα Ψάρι" (Εκδόσεις Ίτανος). 

3η και φαρμακερή, ήταν η επίσημη και στοχευμένη αυτή δουλειά, που έχει ως θέμα το φόβο. Ένα παραμύθι για να μπει τέλος πάντων λίγο χιούμορ στο τεράστιο πρόβλημα της αγενούς εισβολής αυτών των εντόμων στα ξένα σπίτια. Το χιούμορ είναι ο τρόπος που έχω να γλιτώνω ή να ξεγελώ όσα φοβάμαι. Πιθανότατα, αυτό από μόνο του να είναι η αιτία που έγραψα τόσες φορές για τις κατσαρίδες και να, πλέον, έχω καταφέρει να συνυπάρχω πλάι τους, ακόμα και ξυπόλητη. Αυτό κι αν είναι βήμα ενάντια στο φόβο! 

- Αγάπησα τις Ιστορίες γάμου. Γεμάτες χιούμορ και δοσμένες από διαφορετικές οπτικές πλευρές, είναι ένα βιβλίο που το «ρουφάς» με τη μία, σαν την μακαρονάδα γάμου που κάνουμε εμείς στην Κρήτη. Οι ιστορίες ειναι αληθινές ή φανταστικές;

Είναι όλες φανταστικές, όπως φανταστικοί είναι και οι ήρωές τους, ο π. Ονούφριος και ο νεωκόρος Αγάπιος. Είναι όλες φανταστικές, αλλά θα μπορούσαν να έχουν συμβεί ή ίσως και να έχουν συμβεί. Εξαιρώ μία που έχει συμβεί στ' αλήθεια, αν και μοιάζει η πιο τραβηγμένη. Μια νύχη στο εξωτερικό, είδε τη μασέλα της μέσα στο ποτήρι... Ε, εγώ απλώς είδα το συμβάν, μέσα στο εκκλησάκι που λειτουργούσε ο π. Ονούφριος. 

Συγγραφέας παιδικών βιβλίων και βιβλίων για μεγάλους, μουσικός, δημοσιογράφος... Τι από όλα είναι η Κωνσταντίνα Τασσοπούλου;

Η Κωνσταντίνα Τασσοπούλου είναι συγγραφέας. Σκέτο. Ούτε παιδικών ούτε ενηλίκων. Σκέτο συγγραφέας. Γράφω πολλές φορές για παιδιά και τα διαβάζουν οι μεγάλοι. Γράφω για μεγάλους και έρχονται παιδιά και μου λένε πως τα διάβασαν κι αυτά... Την μουσική την αγαπώ - δεν τολμώ να χαρακτηριστώ μουσικός. Επίσης, αγαπώ να ασχολούμαι και με τη δημιοσιογραφία. 

- Η εύθυμη διάθεση και το χιούμορ ειναι χαρακτηριστικό των βιβλίων σου. Τι ρόλο παίζει στη ζωή σου;

Η εύθυμη διάθεση και το χιούμορ (το όποιο χιούμορ...) είναι χαρακτηριστικό μου. Εξ ου και γίνεται χαρακτηριστικό κάποιων κειμένων μου. Νιώθω ευλογημένη, που η εύθυμη διάθεση και το χιούμορ, χαρακτηρίζουν και την οικογένειά μου. 

- Εκτός από πολυβραβευμένη....

Λάθος εισαγωγή- διακοπή - συνεχίζουμε..

...είσαι ένα άκρως δημιουργικό άτομο. Τώρα που βλέπεις από απόσταση την παιδική σου ηλικία, θεωρείς ότι κάτι συγκεκριμένο συνέβαλε σε αυτό ή σε βοήθησε;

Νομίζω, πως την παιδική μου ηλικία δεν την έχω δει ποτέ από απόσταση και μαζί της πορεύομαι, μέρα τη μέρα. Στην ουσία, αυτό που είμαι, ό,τι είμαι, είναι η φυσική συνέχεια και το απόσταγμα αυτού που ήμουν παιδί. Αν δεν είχα ζήσει όσα έζησα ως παιδί, δεν θα έγραφα όπως γράφω. Ήταν καταλητικά τα παιδικά μου χρόνια για την ενήλικη ζωή μου. Και νιώθω ευλογία που έζησα όπως έζησα παιδί, γιατί έτσι έγινα αυτός ο ενήλικας. 

Πώς περνάς τον ελεύθερό σου χρόνο;

Ξαπλώνω στον καναπέ και σκέφτομαι, κολυμπώ, διαβάζω, γράφω, περπατώ, παίζω πιάνο, ζωγραφίζω, ακούω μουσική, ξαπλώνω στον καναπέ και δεν κάνω τίποτα. 

- Νέα Θάλπη. Ένα σημαντικό κεφάλαιο της ζωής σου καθώς είναι ο χώρος εργασίας σου. Δεν μπορούσα να μην σταθώ για λίγο εδώ καθώς παρατηρώ ότι το κάνεις με τόσο δημιουργικό τρόπο, με τόση όρεξη και αγάπη, λες και για σένα δεν είναι απλά η δουλειά σου... φαίνεται σαν να το θεωρείς λειτούργημα.

Λειτούργημα... λειτούργημα κάνουν οι νοσηλεύτριες, όχι εγώ. Εγώ κάνω παρέα σε ηλικιωμένους. Κάνω δημιουργικά πράγματα με ηλικιωμένους. Δεν είναι λειτούργημα - είναι δουλειά που μου επιστρέφει αυτομάτως όσα της δίνω. Ταυτόχρονα όμως, αντικειμενικά, σε φέρνει αντιμέτωπο με το τέλος της ζωής, κάθε μέρα. Κάθε μέρα, για πολλές ώρες. Αυτό από μόνο του, είναι δύσκολο, αλλά αν το αντιστρέψεις, γίνεται και κέρδος. Ανέκαθεν αγαπούσα πολύ τα παππούδια...

- Tι νέο να περιμένουμε; Θα μας αφήσεις να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά;

Ναι, θα σας αφήσω! Ανοίγω το παράθυρο των Εκδόσεων Καστανιώτη, το παράθυρο του πρώτου και λατρεμένου μου συγγραφικού σπιτιού, τραβάω την κουρτίνα και προσπαθήστε να δείτε μόνοι σας, κάτι που έρχεται, κάπου από Οκτώβρη... Ένα βιβλίο για παιδιά. Ένα παραμύθι γεμάτο χρώμα.

Την ευχαριστούμε τόοοοοοσο πολύ για το χρόνο που μας διέθεσε!
Κι εσείς αγαπημένοι happy learning seeders, αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτή τη πολυτάλαντη και ανήσυχη συγγραφέα μπείτε στο site της εδώ.

Σας φιλώ γλυκά!