To αγόρι με τα φωτεινά μάτια, τα ανυπόμονα χείλη και τα δυνατά χέρια τρέχει στο λιβάδι ξένοιαστος, λαχανισμένος. Ανεβαίνει στη ρόδα του λούνα παρκ και γελάει δυνατά! Κάνει ποδήλατο στο λιβάδι με τις μαργαρίτες! Μόνο που όλα αυτά τα κάνει με τα μάτια κλειστά καθισμένος πάνω στις δικές του ρόδες. Ο Τρεχαλητής, ένα αγόρι σαν όλα τα άλλα, ονειρεύεται. Ονειρεύεται όλα όσα δεν μπορεί αλλά θα θελε να κάνει, όλα όσα θα θελε να αλλάξει. Αχ, πόσο όμορφα θα ήταν να μπορούσε να έπαιζε με τα άλλα παιδιά, να έμοιαζε σε εκείνα. Μπορεί κανένας να μην μπορεί να τον φτάσει στα μαθήματα, αλλά στα διάλειμμα δεν καταφέρνει ποτέ να φτάσει εκείνος τους συμμαθητές του.
