Ένα αγόρι φτιάχνει ένα ασφαλές μέρος όπου η Λύπη του θα μπορεί να γίνεται πολύ, πολύ μικρή ή και πολύ, πολύ μεγάλη, να κάνει φασαρία ή να μείνει ήσυχη.
Το αγόρι θα μπορεί να την επισκέπτεται όποτε έχει ανάγκη ή όποτε εκείνη το καλεί. Θα ξέρει, όμως, πως κάποτε η Λύπη θα καταφέρει να βγει από το καταφύγιο και θα κοιτάξουν μαζί τον όμορφο κόσμο. (από το οπισθόφυλλο).
Το μικρό αγόρι έχει συντροφιά τη Λύπη. Αποφασίζει μια μέρα να της φτιάξε ένα δικό της χώρο όπου θα μπορεί να εκφράζεται όποτε θέλει, και να μην εμφανίζεται ανεξέλεγκτα. Σε αυτό το χώρο θα μπορεί να φωνάζει, να κλαίει, ή απλά να μένει σιωπηλή. Εκεί θα την φροντίζει το μικρό αγόρι, θα της φέρνει τσάι και μπισκότα και θα την παίρνει αγκαλιά. Μέχρι που θα είναι πλέον έτοιμη να βγει στον κόσμο και ζήσει όμορφα μαζί με το αγόρι παρέα!
Μερικές φορές η Λύπη που νιώθουμε δεν μπορεί να φύγει με τίποτα. Είναι εκεί να μας κοιτάει επίμονα, να την νιώθουμε στο πλάι μας. Κανένα γιατρικό, καμία γιόγκα, κανένα μαγικό δεν μπορεί να τη διώξει. Αυτές είναι οι περιπτώσεις που πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί της, όχι να ζούμε για αυτήν. Το βασικό είναι να μην τη φοβόμαστε, αλλά να την κοιτάμε και εμείς στα μάτια και πότε πότε να την αγκαλιάζουμε όχι όμως να μας αγκαλιάζει αυτή με τέτοιο τρόπο που να μας πνίγει. Να την αποδεχόμαστε, όχι όμως να μας κατακλύζει και να ορίζει τη ζωή μας.
Αν αποφεύγουμε το συναίσθημα και το κρύβουμε, αυτό θα είναι πάντα εκεί, σαν το τέρας κάτω απο το κρεβάτι και μονίμως θα ζούμε υπό τη σκιά του. Χρειάζεται να το αναγνωρίσουμε, για να το εξελίξουμε σε κάτι θετικό και να βγούμε πιο δυνατοί μέσα από αυτό.
Ένα βιβλίο δυνατό, με τις φανταστικές εικόνες από τον David Litchfield, που νομίζω θα αποτελέσει σπουδαίο εργαλείο για γονείς και εκπαιδευτικούς που έχουν κοντά τους παιδιά με θλίψη, αλλά και για μεγάλους που βιώνουν κάτι τόσο έντονο.
Το βιβλίο προτείνεται για παιδιά από 4χρόνων και μπορείτε να δείτε περισσότερες πληροφορίες αν επισκεφθείτε το site των εκδόσεων Μάρτης.
Σας φιλώ γλυκά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου