Διαβάσαμε το βιβλίο... Έξω απο το βάζο, της Ντέμπορα Μαρσερο!

Ο Λουέλιν νιώθει φόβο, ντροπή, θυμό και τόσα άλλα συναισθήματα που όμως πιστεύει οτι δεν θα έπρεπε να τα νιώθει. Γι αυτό και αποφασίζει να τα βάλει το κάθε ένα σε ένα βαζάκι και να τα κρύψει στο υπόγειο του σπιτιού του. Τι θα γίνει όμως όταν η αποθήκη γεμίσει και δεν έχει χώρο για το τελευταίο βαζάκι; Τι θα συμβεί αν το πιέσει λίγο παραπάνω ο Λουέλιν για να τα χωρέσει όλα μέσα;

 Έχετε ακούσει αυτές τις θεωρίες που θέλουν να αντιμετωπίζουμε όλες τις καταστάσεις με χαμόγελο και θετική διάθεση; Εννοώ αυτές τις θεωρίες που σου λένε "Μην στενοχωριέσαι", "Δεν είναι καλό να κλαις", "Χαμογέλα στην κάθε δυσκολία" κλπ.
Έτσι και ο Λουέλιν, προσπαθεί να μην νιώσει αυτά τα άσχημα συναισθήματα και έτσι τα τοποθετεί σε ένα βαζάκι και μετά τα κρύβει στο υπόγειο. Ωραία, πάει τελείωσε κι αυτό.
Ναι, είναι πολύ καλές αυτές οι θεωρίες, και μοιάζουν να δουλεύουν καλά στην αρχή, όμως τις περισσότερες φορές δεν βοηθούν και με το πέρασμα του χρόνου μπορεί να γίνουν τοξικές για κάποιους και να έχουμε τα αντίθετα αποτελέσματα. Διότι αυτές οι θεωρίες χωρίζουν τα συναισθήματα σε καλά και κακά, και σε καθοδηγούν να μην νιώθεις τα κακά αλλά να εστιάζεις στα καλά. Το πρόβλημα λοιπόν είναι πως ενώ εσύ τις γνωρίζεις αυτές τις θεωρίες και προσπαθείς με όλες σου τις δυνάμεις να μην νιώσεις στενοχώρια που έχασες πχ στο αγώνα, και τα τοποθετείς σε δικά σου "βαζάκια" σε κάποιο δικό σου "υπόγειο", δεν τα καταφέρνεις και πολύ καλά και σίγα σιγά εκτός από στενοχωρημένος νιώθεις και απογοητευμένος που δεν τα κατάφερες. Οι θεωρίες θετικής ενέργειας εστιάζουν στο να καταδικάσουν και να απορρίψουν κάθε αρνητικό συναίσθημα με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε χάλια που νιώθουμε χάλια!! Και ξεκινάει ένας φαύλος κύκλος.
Και τα βαζάκια στοιβάζονται όλο και πιο πολλά στο "υπόγειό" μας και κάποια στιγμή το υπόγειο γεμίζει. Ο Λουέλιν λοιπόν, στην προσπάθειά του να χωρέσει άλλο ένα ακόμα, σπρώχνει με όλη του τη δύναμη και τότε γίνεται το αδιανόητο. Όλα τα βαζάκια σπάνε και τον κατακλύζουν όλα τα συναισθήματα που προσπαθούσε να αποφύγει τόσο καιρό!

Το μυστικό για τη σωστή διαχείριση της θετικής προσέγγισης δεν είναι να αποφεύγουμε τα αρνητικά συναισθήματα. Τα αρνητικά συναισθήματα υπάρχουν, είναι εκεί, και με το να κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε, μπορεί για λίγο να νιώθουμε μια ανακούφιση αλλά απλώς αναβάλλουμε το αναπόφευκτο. Μαζεύονται μεσα μας, γεμίζουμε, φουσκώνουμε, μέχρι που μια μέρα δεν αντέχουμε άλλο και κάνουμε ένα μεγάλο μπαμ!  Και αναρωτιόμαστε: μα γιατί τώρα μου συνεβει αυτό; Τι λάθος πάει με μένα;  Άρα δεν τα καταφέρνω καλά; Απέτυχα για άλλη μια φορά;
Όχι, αγαπημένοι μου, δεν πάει κάτι λάθος με εσάς. Το λάθος βρίσκεται στις οδηγίες και συμβουλές που λαμβάνουμε, τις περισσότερες φορές από λάθος ανθρώπους οι οποίοι προφανώς δεν έχουν καταλάβει καλά τι κάνουν υποσυνείδητα και λειτουργεί σωστά γι αυτούς η θετική στάση. Η ουσιασιαστική λεπτομέρια, το βήμα που ξεχνούν τόσο εύκολα να μας πουν όλοι όσοι "διδάσκουν"  αυτές τις θεωρίες είναι ότι κάθε φορά που θα έρθει ένα συναίσθημα, θα πρέπει να το καλωσορίσουμε, όποιο κι αν είναι αυτό, να το νιώσουμε,να δώσουμε χρόνο στο σώμα μας και στο μυαλό μας να το χωνέψει και μετά θα είμαστε έτοιμοι να το αποχωριστούμε γι απάντα. Το μυστικό λοιπόν είναι να μην αποφεύγουμε τα αρνητικά συναισθήματα αλλά και να μην μένουμε σε αυτά!!!



Υπέροχο βιβλίο για άλλη μια φορά από την Ντέμπορα Μαρσερο, με καταπληκτική εικονογράφηση, που με ευφυέστατο τρόπο μας δείχνει πώς να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας!
Προτείνεται για παιδιά από 4χρ (και πιστεύω πως είναι κατάλληλο και για πολύ μεγαλύτερες ηλικίες παρόλο που είναι ένα εικονογραφημένο βιβλίο, ακριβώς εξαιτίας του μηνυματός του) και μπορείτε να δείτε περισσότερες πληροφορίες αλλά και να ξεφυλλίσετε τις πρώτες του σελίδες αν επισκεφθείτε το site των εκδόσεων Μεταίχμιο.

Σας φιλώ γλυκά!