Διαβάσαμε το βιβλίο ... Το λάθος της Άννας, της Άννης Θεοχάρη!

Την ώρα του μαθήματος η Άννα έκανε λάθος!
Η δασκάλα δεν το πρόσεξε, και έτσι η Άννα το έκρυψε γρήγορα στην τσάντα της.
Την επόμενη μέρα όμως έκανε ακόμα ένα!
Φοβισμένη και αγχωμένη το έχωσε και αυτό στη μικρή της τσάντα.
Και τώρα; Πόσα ακόμα λάθη θα έκανε και πόσα ακόμα θα χωρούσαν σε αυτή την τσάντα;(από το οπισθόφυλλο)

Το μικρό κορίτσι της ιστορίας νιώθει τέτοια ντροπή για τα λάθη της που προσπαθεί να τα κρύψει από τη δασκάλα της με το να τα χώνει μέσα στην τσάντα της. Έτσι τα λάθη μαζεύονται καθημερινά και την γεμίζουν. Τι θα γίνει όμως όταν τα λάθη γίνουν τόσα πολλά ώστε η τσάντα είναι ασήκωτη; Τι θα κάνει τότε η Άννα;

 Όλοι κάνουμε λάθη και οι αρκετοί βάζουμε τα δυνατά μας να τα καλύψουμε για να μην βρούμε μπελά, ενώ κάποιοι προσπαθούν να τα διορθώσουν. Σχεδόν όλοι όμως  ντρέπονται για τα λάθη τους και τα κρύβουν όσο καλά μπορούν για να μην το ανακαλύψει κανένας.


Ένα από τα βασικά ερώτηματα που θα πρέπει να μας ταλανίζουν, είναι γιατί ντρεπόμαστε για τα λάθη μας. Eνώ συμβαίνει σε όλους και θα έπρεπε να ήταν κάτι κοινώς αποδεκτό, γιατί μας κάνει να νιώθουμε άβολα και να θέλουμε να κρύψουμε αμέσως; Βλέπετε, μεγαλώνουμε μέσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο βλέπουμε πως δίνεται μια αρνητική χροιά στο λάθος.  Ειδικά τα μικρά παιδιά βλέπουν τους μεγάλους να μην παραδέχονται τα λάθη τους ή αρκετές φορές να ρίχνουν το λάθος (το φταίξιμο δηλαδή) σε άλλον. Προσθέτοντας σε αυτό και τη συμβουλή "Μην κάνεις λάθος", "Πρόσεχε τα λάθη σου" ή ακόμα χειρότερα "Καλά, χαζός είσαι και κάνεις συνέχεια λάθη;" καταλαβαίνετε πως εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας προς την κατεύθυνση της ενοχής, δίνουμε την αίσθηση πως όποιος κάνει λάθος είναι αδύναμος ή ότι αποτυγχάνει. Λογικό λοιπόν τα μικρά μας να μεγαλώνουν θέλοντας να κρύψουν τις αποτυχίες τους, διότι θέλουν αν μη τι άλλο, να φαίνονται δυνατά και έξυπνα για να είμαστε περήφανοι γι εκείνα!
Αχ, και να είχαμε στο μυαλό μας πόσο σημαντικά είναι τα λάθη στη ζωή μας! Αχ, και να καταλαβαίναμε πόσο μεγάλη ευκαιρία μας δίνουν για να μάθουμε και να γίνουμε καλύτεροι!

Η Άννυ Θεοχάρη μας αφηγείται με την πένα της αλλά και με τα πινέλα της, μια  πολύ τρυφερή και όμορφη ιστορία και μιλώντας για τα λάθη της Άννας, μας μιλάει για τη σημασία της αναγνώρισης και της διαχείρισης των συναισθημάτων μας απέναντι σε αυτά! Και το κάνει με τόσο εύστοχο και τόσο μέσω του κειμένου όσο και μέσω της εικόνας, παίζοντας με τα χρώματα και δίνοντας γκρι αποχρώσεις σε όσους με βάρος και ενοχές κουβαλάνε τα λάθη τους, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι ουσιαστικά κουβαλάνε ένα θησαυρό!


ΙΔΕΑ: Μιλήστε στα παιδιά σας για τα λάθη που έχετε κάνει. Για αστείες στιγμές αλλά και σημαντικές αστοχίες, για το πώς τις αποδεχθήκατε και πώς το δουλέψατε! Κάνει καλό να απομυθοποιούμε λίγο τον εαυτό μας για να μας νιώθουν τα παιδιά μας πιο κοντά τους!


Kαι μία φανταστική έκπληξη! Η πολυτάλαντη συγγραφέας μελοποίησε και τραγουδάει την ιστορία με την φανταστική φωνή της !

Υπέροχο βιβλίο που το αγαπήσαμε και κρατήσαμε το μήνυμα των τελευταίων γραμμών:

"Η Άννα ποτέ δεν έκανε το ίδιο λάθος πάλι...
Και τώρα ήταν έτοιμη ... 

λάθη ολοκαίνουργια να κάνει άλλα τόσα!"

Μπορείτε να δείτε περισσότερα για το βιβλίο αν επισκεφθείτε το site των εκδόσεων Ελληνοεκδοτική!

Σας φιλώ γλυκά!