Εκεί όμως που περπατούσε αμέριμνος μυρίζοντας τα λουλούδια, η μύτη του πιάνει τη μυρωδιά και ενός τρυφερού και νόστιμου ανθρώπου. Όμως δεν είχε βγει στο μονοπάτι, άρα ο άνθρωπος μήπως χάθηκε; Πλησιάζοντας είδε πως ήταν μια κόκκινη κάπα που μιλούσε! "Νεράιδα θα ναι" σκέφτηκε και πήρε θάρρος να της μιλήσει. Σύντομα αντιλαμβάνεται πως η νεράιδα δεν βλέπει, και αφού της βρίσκει ένα κλαδί για να το έχει σαν ραβδί, της προτείνει να την πάρει στην πλάτη του και να την γυρίσει στο χωριό της.
Ένα πολύ τρυφερό παραμύθι, μια διαφορετική εκδοχή της Κοκκινοσκουφίτσας για τη φιλία που είναι πιο δυνατή από την αναπηρία. Η συγγραφέας Βερονίκ Κοσί, μας δείχνει μια άλλη οπτική της κλασικής ιστορίας με το λύκο να ξεκινάει να βρει τον άρρωστο παππού του και στο δρόμο του συναντάει την Κοκκινοσκουφίτσα. Και εδώ οι ομοιότητες με το κλασικό παραμύθι σταματούν και αναλαμβάνει η συγγραφέας να μας μιλήσει για την ουσία. Για τους χαρακτήρες, απαλλαγμένους από τις ταμπέλες. Ο λύκος με την αθωότητα της σκέψης του, δεν φοβήθηκε τον άνθρωπο, και η Κοκκινοσκουφίτσα εφόσον δεν έβλεπε δεν φοβήθηκε από τα χαρακτηριστικά του καθώς δεν τον αναγνώρισε. Έτσι έδωσαν περισσότερο σημασία και βάση στις λέξεις και στις πράξεις. Σε αυτά που έχουν πραγματικά αξία.
Η
εικονογράφηση της Ρεμπέκα Γκαλέρα στηρίζεται αποκλειστικά σε 23 χρώματα: άσπρο, μαύρο και
κόκκινο, και με αυτό τον τρόπο αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο το
ευαίσθητο μήνυμα της ιστορίας.
Μπορείτε να δείτε περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο αν επισκεφθείτε τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.
Ευχαριστώ το φιλόξενο Δεντρόσπιτο που με άφησε να σκαρφαλώσω στα ράφια του!
Σας φιλώ γλυκά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου