Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2020

Διαβάσαμε το βιβλίο... "Στα ίχνη του κεραυνού", της Άμπερ Λι Ντοντ



H Αμέλια Έστερ Μακλέοντ ζει σε ένα νησί της Σκωτίας με τον μπαμπά της και τον παππού της. Από τότε που τους άφησε η μαμά της, η ζωή της έχει αλλάξει πολύ και ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Πρέπει να πάει σε κανονικό σχολείο, ενώ μέχρι τώρα έκανε μαθήματα στο σπίτι, πρέπει να φοράει μια στολή με μια φούστα φτιαγμένη από τόσο σκληρό ύφασμα που την πιάνει φαγούρα, πρέπει να κάνει καινούριους φίλους, πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι χαζή απλά τα γράμματα και οι αριθμοί χοροπηδούν στις σελίδες και πάνω από όλα πρέπει να αποδεχτεί ότι η μητέρα σας έφυγε. Αυτό το τελευταίο δεν είναι εύκολο καθώς πιστεύει πως έχει μερίδιο ευθύνης. Στα ενδέκατα γεννέθλιά της ο μπαμπάς της την πάει να αγγίξει τον βράχο που λέγεται "Το Δόντι του Ερπετού" που βρίσκεται κοντά στο νησί, ένα έθιμο που πραγματοποιούν όλα τα παιδιά του νησιού όταν κλείσουν τα 11 τους χρόνια! Όμως κάτι συμβαίνει! Το χέρι της ένιωσε μια ζεστασιά, και την επόμενη μέρα όλοι είναι ανήσυχοι επειδή ο βράχος εξαφανίστηκε. Ο παππούς της ξαφνικά είναι πεπεισμένος πως κάτι παράξενο πρόκειται να συμβεί. Και σύντομα το αντιλαμβάνεται και η Αμέλια...


Η Άμπερ Λι Ντοντ με κέρδισε από το πρώτο κεφάλαιο. Το ξεκίνησα ένα πρωινό πριν φύγω για τη δουλειά, και ήμουν σίγουρη απ τις πρώτες σελίδες πως αυτό θα είναι ένα πολύ καλό βιβλίο. Η γραφή είναι υπέροχη, με περιγραφές τόσες όσες χρειάζεται ώστε να έχει την ομορφιά ενός λογοτεχνικού βιβλίου χωρίς να γίνεται κουραστικό για τις ηλικίες στις οποίες απευθύνεται. Η πλοκή συνεχώς σου δίνει νέα στοιχεία, χωρίς να δίνει πολλά, και σου κρατάει το ενδιαφέρον, έτσι σε κάνει να μην θες να το αφήσεις απ τα χέρια σου. Η ηρωίδα είναι ενα κορίτσι με τις ανησυχίες και τις αγωνίες που έχουν τα παιδιά αυτής της ηλικίας, κάνοντας τον αναγνώστη να πει πολλές φορές "Μα ναι, έτσι νιώθω κι εγώ". Ο τρόπος που η μαγεία μπαίνει στην ιστορία γίνεται με έξυπνο και αβίαστο τρόπο, τόσο φυσικά που δεν σε ξενίζει, δένεται πολύ όμορφα με τους μύθους που υπάρχουν στο νησί και σε κάνει να θες να τους μάθεις όλους!
Κάτι που ακόμα μου άρεσε πολύ είναι πως παρόλο που η Αμέλια έχει δυσλεξία, αυτό δεν είναι το κύριο μέρος της ιστορίας. Δηλαδή δεν μιλάμε για ένα ακόμα βιβλίο που αναφέρεται σε μαθησιακές δυσκολίες και πώς η ηρωίδα καταφέρνει να τις ξεπεράσει. Παρουσιάζεται σαν ένα ακόμα χαρακτηριστικό της, χωρίς να το περνάει ελαφρά, αλλά και χωρίς να μένει σε αυτό καθόλη τη δράση. Είναι ένα βιβλίο για τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας και το θάρρος που ακόμα και εμείς οι ίδιοι πολλές φορές αμφιβάλλουμε πως έχουμε! Μια ιστορία ενηλικίωσης και ανακάλυψης του εαυτού, συνειδητοποίησης και αληθινής αγάπης.

Ξεχωριστά σημεία του βιβλίου κατά την διάρκεια της αφήγησης οι αναφορές στις διάσημες γυναίκες εξερευνήτριες, οι οποίες δένουν πολύ όμορφα με την ιστορία. Λάτρεψα το αφιέρωμα στο τέλος του βιβλίου σε όλες αυτές τις σπουδαίες γυναίκες δίνοντας έτσι περισσότερα ερεθίσματα στους μικρούς αναγνώστες.

Μια μαγική ιστορία όμως δοσμένη με τέτοιο τρόπο που μοιάζει πραγματική, και που δίνει τόσο εμπνευσμένα ερεθίσματα που σας το συστήνω με όλη μου την καρδιά. Νομίζω θα ενθουσιάσει τους θησαυρούς σας.

Πρέπει να τονίσω πως περισσότερο θα αρέσει σε κορίτσια καθώς ο κεντρικός ήρωας είναι μια έφηβη, και στις ηλικίες που απευθύνεται συνήθως δύσκολα τα αγόρια μπορούν να συσχετιστούν με ένα διαφορετικού φύλου ήρωα, χωρίς αυτό να αποτελεί κανόνα φυσικά.
Δρατηριότητες:- Ψάχνουμε
στο χάρτη τα νησιά που αναφέρονται στην ιστορία.- Μαθαίνουμε για τους θρύλους των νησιών του βιβλίου
- Αναρωτιόμαστε αν υπάρχουν θρύλοι στην περιοχή μας (την πόλη, το χωρίο κλπ) 

- Η αναφορά στη δυσλεξία, είναι μια καλή ευκαιρία να μάθουμε στα παιδιά μας ότι ο εγκέφαλος λειτουργεί διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο και αυτό δεν είναι ούτε περίεργο ούτε μειονέκτημα. Αρκετές φορές πρέπει να βρίσκουμε διαφορετικό τρόπο για να κάνουμε τα ίδια πράγματα με τους άλλους.

Μπορείτε να δείτε περισσότερα για το βιβλίο αλλά και να ξεφυλλίστε τις πρώτες του σελίδες στο site των εκδόσεων Μεταίχμιο εδώ.

Σας φιλώ γλυκά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου