Διαβάσαμε και παίξαμε με το ... "Ο μάγος του 13", της Χρυσάνθης Πρωτοψάλτου

"O μάγος της οδού Ελπίδας 13 φέρνει με τα μάγια του το χιόνι στη μικρή γειτονιά κι έτσι τώρα τα παιδιά που κατοικούν εκεί μπορούν να απίξουν χιονοπόλεμο, να κάνουν "αγγελάκια" στο χιόνι και να φτιάξουν έναν τεράστιο χιονάνθρωπο, έναν χιονάνθρωπο που δυστυχώς η φίλη τους η Άννα δεν μπορεί να δει. Τι θα γίνει όμως αν όλοι οι μάγοι της οδού Ελπίδας ενώσουν τις δυνάμεις τους;" (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)


Ο κύριος Ευτύχης ανοίγει τα παραθυρόφυλλά του και κοιτάει έξω. Βλέπει μια παρέα παιδιών που είναι στενοχωρημένα καθώς και σήμερα δεν προβλέπεται να παίξουν με το χιόνι.

 - Ξέρω εγώ ένα μαγικό φίλτρο για να χιονίσει.


... τους λέει και κουνάει τα χέρια του μουρμουρίζοντας το μαγικό στιχάκι.
Μέχρι το βράδυ πραγματικά άρχισε να πέφτει το μαλακό χιόνι και το πρωί που τα παιδιά βγήκαν έξω από τα σπίτιας τους άρχισαν να φωνάζουν χαρούμενα βλέποντας το άσπρο τοπίο!

Ο κυρ Ευτύχης χαμογέλασε ακούγοντας τα γέλια των παιδιών και συνέχισε να κάνει τις δουλειές του. Αλλά σε λίγο χτύπησε η πόρτα του. Ανοίγοντας βλέπει ένα τσούρμο από παιδιά.
"Είσαστε μάγος έτσι δεν είναι; Θα θέλαμε να κάνετε ένα ακόμα μαγικό".
Αυτή τη φορά ο κυρ Ευτύχης θα ζητήσει τη βοήθεια περισσότερων μάγων και το αποτέλεσμα θα είναι κάτι περισσότερο από μαγικό.

 Ένα βιβλίο που μιλάει για την προσφορά και την δύναμη της συλλογικής προσπάθειας με ένα τρόπο τόσο τρυφερό που σίγουρα θα σας συγκινήσει.
Η συγγραφέας Χρυσάνθη Πρωτοψάλτου, μας διηγείται μια υπεροχη ιστορία που μας εμπνέει και μας θυμίζει πως αυτό που δεν μπορεί να το κάνει ο ένας, μπορούν να το πετύχουν λίγοι περισσότεροι. Πως δεν χρειάζεται να περιμένουμε πότε θα φτιάξουν τα πράγματα, αλλά να παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας, και με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας από τη μεριά του μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Ένα μήνυμα πολύ σημαντικό ειδικά για τις σημερικές συνθήκες που πολλοί συνάνθρωποί μας, μας έχουν ανάγκη.

Η εικονογράφηση από την Γεωργία Στύλου είναι εξίσου μαγική. Μου θυμίζει ζωγραφιές από άλλες εποχές, όπου οι καλλιτέχνες έδιναν σημασία στο συναίσθημα που σου βγάζει η εικόνα. Παρόλο που το τοπίο της ιστορίας είναι κρύο (μια και μιλάμε για χιόνι) τόσο το κείμενο όσο και η εικογράφηση σου ζεσταίνουν την ψυχή.

Μπορείτε να δείτε περισσότερα για το βιβλίο στο site των εκδόσεων Μεταίχμιο εδώ.

Φυσικά ιδέες για δραστηριότητες πολλές!

Φτιάξαμε το δικό μας χιόνι (δείτε εδώ τις οδηγίες)

Και επειδή μάθαμε πως το χιόνι είναι κρύσταλος, φτιάξαμε και τους δικούς μας κρυστάλλους.
Η διαδικασία είναι πολύ απλή, αλλά χρειάζεται να βοηθήσετε τα παιδιά.
Τα υλικά που χρειαζόμαστε είναι

• 1 ποτήρι με βραστό νερό
• 1 ποτήρι με νερό σε θερμοκρασία δωματίου
• αλάτι
• σπάγκο 
• χρώμα ζαχαροπλαστικής (προαιρετικά το ρίχνουμε στα 2 ποτήρια νερού απλά για να έχουμε χρώμα...δεν επηρεάζει το πείραμα)
• ένα καλαμάκι (ή κάτι πάνω στο οποίο θα δέσουμε το σπάγκο)

Σε κάθε ποτήρι ρίχνουμε μέσα από μία κουταλιά αλάτι. Ανακατεύουμε και βλέπουμε ότι έλιωσε όλο το αλάτι και στα 2 ποτήρια. Συνεχίζουμε τη διαδικασία (δηλαδη να ριχνουμε κουταλιές και να ανακατεύουμε). Κάποια στιγμή θα δούμε πως ενώ στο ποτήρι με το κρύο νερό δεν λιώνει πλέον το αλάτι, στο ζεστό λιώνει. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Στα μείγματα υπάρχει το σημείο κορεσμού, οπως λέγεται, δηλαδή ένα σημείο μετά από το οποίο τα 2 υλικά δεν αναμειγνύονται άλλο. Παρατηρούμε πως ενώ και στα 2 ποτήρια έχουμε τα ίδια υλικά (νερό και αλάτι) σε ίδιες ποσότητες, το κρύο νερό δεν μπορεί πλέον να λιώσει το αλάτι.
Γιατί;
Η θερμοκρασία παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό και όπως βλέπουμε στο νερό, όσο πιο υψηλή θερμοκρασία έχουμε τόσο περισσότερο αλάτι μπορεί να λιώσει, δηλαδή έχουμε υψηλότερο σημείο κορεσμού. Για να το καταλάβουν τα παιδιά (ιδιαίτερα ο Γιώργος που είναι 6χρ) τους είπα πως τα μόρια του νερού όταν είναι ζεστά έχουν πολλή ενέργεια και κινούνται πιο γρήγορα και πιο μακριά το ένα από το άλλο, όπως οι άνθρωποι το καλοκαίρι που ζεσταίνονται και δεν μπορούν να κοιμηθούν αγκαλιά. Αυτό δημιουργεί έξτρα χώρο ανάμεσα στα μόρια του νερού και χωράει περισσότερο αλάτι.
Αφού προσθέσουμε και άλλο αλάτι στο ζεστό νερό (στο κρύο νερό είχαμε σταματήσει όταν είδαμε οτι δεν λιώνει άλλο) και ξεπεράσουμε και εδώ το σημείο κορεσμού τότε δένουμε από ένα κομάτι σπάγκου πάνω σε ένα καλαμάκι (εμείς χρησιμοποιήσαμε μαχαίρι)

Παρατηρώντας τώρα μετά από 1 μέρα βλέπουμε πως ήδη έχει αρχίσει να δημιουργείται ο κρύσταλλος. Σε 1 βδομάδα είχαμε το παραπάνω αποτέλεσμα.
Γιατί συνέβει αυτό;
Με το να παγώσει το ζεστό νερό "έπεσε" το σημείο κορεσμού, διότι τα μόρια κρύωσαν και ήρθαν πιο κοντά το ένα στο άλλο, οπότε ο χώρος ανάμεσά τους λιγόστεψε. Έτσι το περίσσιο αλάτι που ήταν μεσα στο μείγμα ξαναέγινε κρύσταλλος.

Είναι ένα πείραμα που το επαναλαμβάνουμε συχνά μια και αρέσει στα παιδιά πολύ αυτή η διαδικασία! Εμένα πάλι το να έχω ποτήρια σε διάφορα χρώματα στον πάγκο της κουζίνας δεν είναι και το καλύτερό μου... πόσες θυσίες πια να κάνει αυτή η μάνα για την επιστήμη και τα παιδιά της! χαχαχαχαχαχαχα

Σας φιλώ γλυκα!