Διαβάσαμε το... Αστυπάλαια με λένε..., της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου

"Τι κρύβουν οι βράχοι που 'ναι σκορπισμένοι στις θάλασσες;

Ποιος φυλάγει την κόρη με την άδολη καλοσύνη στην καρδιά;

Τι σχήμα έχει η καρδιά της, ποια χρώματα αναβλύζει;

Ποιος μπορεί να πει τ' όνομα του κοριτσιού, ποιος να το αντικρίσει;

Γιατί να γίνει η "αγάπη" φυλακή, γιατί να γίνει φόβος;"

Οι βράχοι που είναι σκορπισμένοι στις θάλασσες έχουν εμπνεύσει πολλές ιστορίες. Σε κάποιες λένε πως αυτοί οι βράχοι ήταν κατοικίες θεών, άλλες πως έγιναν οικισμοί ηρώων μυθικών. Η ιστορία όμως ενός συγκεκριμένου βράχου κατάφερε να φτάσει απ' άκρη σ' άκρη.

Πάνω σε αυτόν υπήρχε ένα κάστρο, άλλοτε λαμπερό, όμως μέσα στα τείχη του έκρυβε μια πονεμένη ιστορία. Ο βασιλιάς, τρανός και δυνατός, αγάπησε μια όμορφη κοπέλα και την φυλάκισε εκεί, για χρόνια, μπορεί και αιώνες γιατί του αρνήθηκε να τον ακουλουθήσει στα ταξίδια του. Η όμορφη κοπέλα με την σπάνια ομορφιά και την άδολη καρδιά, τραγουδούσε τα πιο μελωδικά τραγούδια, που τ' άκουγε ο ήλιος για να ξυπνάει την αυγή και να πλαγιάζει μ' όνειρα μοναδικά το δείλι.
Έτσι λοιπόν ο βασιλιάς την φυλάκισε στο κάστρο που ο ίδιος έχτισε και φοβέρισε του κατοίκους λέγοντας "Όποιος τα μάτια της αντικρίσει στης θάλασσάς τους τον βυθό θα τον ρουφήξουν και θα χαθεί για πάντα".

Έρημη και μονάχη έμεινε η κοπέλα για χρόνια, αλλά στα αυτιά της έφταναν οι παιχνιδιάρικες φωνές των παιδιών και αγνάντευε τους ανθρώπους από μακριά. Ώσπου ένα βράδυ δεν βάσταξε, ο πόθος που σιγόκαιγε για χρόνια στους λογισμούς της έγινε μεγάλος. Άνοιξε την θεόρατη εξώθυρα και βγήκε από τη φυλακή της.
Καθώς ξεκίνησε το τραγούδι της, η φωνή ενός αγοριού σαν χάδι απρόσμενο ακούστηκε...

Ένα παραμύθι γεμάτο εικόνες και χρώματα που μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές. Η γραφή της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου είναι ποιητική, πλούσια στην έκφραση και στις περιγραφές κάτι που πάντα προσέχω και εκτιμώ στα παραμύθια.
Η μαγευτική εικονογράφηση από τη Μαριάννα Φραγκούλη δένει απόλυτα με το ύφος της ιστορίας και τη "ζωντανεύει" ονειρικά!

Σκοπός του εικονογραφημένου αυτού βιβλίου με τον τίτλο "Αστυπάλαια με λένε...", που κυκλοφορεί και στα ιταλικά, είναι να προσφέρει -με το σύνολο της συγγραφικής αμοιβής και πλέον αυτής- οικονομική στήριξη στις άπορες οικογένειες του νησιού της Αστυπάλαιας.

Είναι πολύ συγκινητικό που η συγγραφέας πάντα φροντίζει μέσα από τις δουλειές της να προσφέρει ελπίδα και να στηρίζει συνανθρώπους μας που μας έχουν ανάγκη. Αξίζει λοιπόν με τη σειρά μας να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι σε αυτή την όμορφη κίνηση και να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια.

Μπορείτε να δείτε περισσότερα για το βιβλίο στο site της Ελληνοεκδοτικής εδώ.

Σας φιλώ γλυκά!