Διαβάσαμε ... Μια ομάδα για τη Σόφη, της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου

Με τη Σόφη ήμαστε φίλες από πάντα. Κολλητές.
Κάθε φορά που έπαιρνε ένα καινούργιο παιχνίδι, αμέσως μου τηλεφωνούσε.
Μεμιάς έτρεχα στο σπίτι της για να το δω.
Η Σόφη έπαιζε και εγώ κοίταζα.
Όταν εκείνη κουραζόταν, έπαιζα και εγώ. Ωραία ήταν!

Ποτέ δεν μαλώναμε. Κάναμε αυτό που ήθελε,
τρώγαμε από που της άρεσε
και βλέπαμε πάντα τις ταινίες που αγαπούσε.
Περνούσαμε τέλεια!

Τη μέρα όμως που η δασκάλα μας, η κυρία Όλγα,
μας ζήτησε να κάνουμε μια εργασία,
όλα άλλαξαν...

Όπως εύκολα καταλαβαίνουμε από το εισαγωγικό κείμενο αυτή εδώ η φιλία είναι λίγο περίεργη. Η μικρή Αλίκη, που μας αφηγείται την ιστορία, αγαπάει πολύ την φίλη της, τη Σόφη, ακόμα και με τα ελαττώματά της. Η Σόφη φαίνεται να είναι ένα παιδί αρκετά εγωκεντρικό, με λίγη εως καθόλου ενσυναίσθηση για τους γύρω της. Η Αλίκη από την άλλη φαίνεται πως έχει τόση ενσυναίσθηση που μπορει να καλύψει το κενό στη σχέση τους. Έτσι δεν έχει πρόβλημα να αφήσει όλα τα γκλίτερ να τα πάρει η φίλη της, και ας μην έχει να δώσει λίγη λάμψη και στη δική της ζωγραφιά, και πάντα φυλάει την πράσινη καρέκλα στο σχολείο για να κάτσει η Σόφη, αν και θα την ήθελε εκείνη.

Τα πράγματα όμως θα πάρουν άλλη τροπή όταν η δασκάλα θα τους αναθέσει μια ομαδική εργασία. Μπορεί η Αλίκη να υποχωρούσε, όμως ο Κωστής και ο Μίλτος, που είναι στην ίδια ομάδα, δεν έχουν σκοπό να αφήσουν τη Σόφη να κάνει ό,τι θέλει. Έτσι αντιδρούν αμέσως και όπως είναι φυσικό σε αυτές τις περιπτώσεις, η Σόφη απομονώνεται. Κανένας τώρα δεν θέλει τη Σόφη στην ομάδα του. Μα και στις επόμενες ομαδικές εργασίες μάταια η δασκάλα προσπαθεί να την εντάξει σε κάποια.
- Μια ομάδα για τη Σόφη;
ρωτάει τα παιδιά και κανένα δεν σηκώνει το χέρι.   

Όμως στην επόμενη εργασία τα πραγματα αλλάζουν και πάλι και μέσα από την παιδική αθωότητα, η φιλία και η αγάπη θριαμβεύουν.

Ένα βιβλίο για την δοτικότητα και την αγνή φιλία, αλλά και τα όρια που πρέπει να βάζουμε στις σχέσεις μας. Η συγγραφέας Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, με πολύ όμορφο τρόπο και αφήνοντας τον διδακτισμό κατά μέρος, καταφέρνει μέσα από αυτή την ιστορία να αναδείξει την δύναμη της ομάδας αλλά και να ισορροπήσει τα μηνύματα "μοιράζομαι" και "διεκδικώ το μερίδιό μου". Ειδικά το πώς θα κάνω το παιδί μου να μάθει να διεκδικεί χωρίς να γίνεται εγωκεντρικό, είναι ένα θέμα που απασχολεί πολύ τις μητέρες, καθώς αυτές οι δύο έννοιες φαίνεται ότι αντικρούονται.

Η εικονογράφος Μανουρά Μαρία, έδωσε μια πολύ όμορφη νότα στο κείμενο, προσθέτοντας και λεπτομέρειες μέσα από την τάξη των κοριτσιών, όπως τα πουλάκια στους τοίχους και τις κρεμασμένες εργασίες των παιδιών, ζωντανεύοντας έτσι ακόμα περισσότερο την ιστορία.

Το βιβλίο είναι ένας ύμνος στην παιδική φιλία και στη συγχώρεση! Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική και μπορείτε να δείτε περισσότερα στο site τους εδώ.

Σας φιλώ γλυκά!