Ένας ποιητής που τολμά να γράψει στη γλώσσα του λαού και ένας αριστοκράτης συνθέτης που οραματίζεται δωρεάν μουσική παιδεία για τους συμπολίτες του, συναντιούνται και μοιράζονται έναν κοινό σκοπό: να φτιάξουν ποίηση και μουσική για το ελληνικό έθνος. Ο Διονύσιος Σολωμός και ο Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος, που έγραψαν τον Εθνικό μας Υμνο, ξετυλίγουν το νόημα της ζωής τους και της φιλίας τους στη Ζάκυνθο και στην Κέρκυρα του 19ου αιώνα.
Ακολουθούμε τις ζωές των δύο μεγάλων δημιουργών, του Διονύσιου Σολωμού που έγραψε τους στίχους του Εθνικού μας Ύμνου και του Νικόλαου Μάντζαρου που έγραψε τη μουσική του. Μαθαίνουμε πώς μεγάλωσαν, τι ερεθίσματα είχαν, και τι τους οδήγησε σε αυτή την συνάντηση.
Ένα βιβλίο που όπως μαθαίνουμε ήταν αρχικά 2 ξεχωριστά βιβλία στο μυαλό της συγγραφέως που στη συνέχεια όμως ενώθηκαν σε ένα. Γυρνώντας κάθε σελίδα βλέπουμε στα αριστερά τη ζωή του Μάντζαρου, και στα δεξιά του Σολωμού. Σε αντιπαραβολή η πορεία τους, παράλληλες εικόνες, που κάποια στιγμή η ζωή τα έφερε να τις ενώσει.
Συνήθως ο τρόπος που σκεφτόμαστε το Διονύσιο Σολωμό αλλά και γενικά για προσωπικότητες αυτού του βεληνεκούς, είναι μια απόμακρη και "κρύα" εικόνα, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, έναν άνθρωπο που δεν θα μπορούσαμε να τον φτάσουμε ποτέ. Μέσα όμως από αυτό το βιβλίο οι δύο κεντρικοί ήρωες ήρθαν κοντά μας και μπορούμε να συσχετιστούμε μαζί τους, να τους δούμε πιο ανθρώπινους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό ειδικά στα μικρά παιδιά που χρειάζονται αυτή την οικειότητα, για να μπορέσουν να γνωρίσουν κάποιον. Και η συγγραφέας Κωνσταντίνα Αρμενιάκου το έχει καταφέρει αυτό με το υπέροχο κείμενο, που αγγίζει περισσότερο τις ανθρώπινες πλευρές του Διονύσιου Σολωμού και του Νικόλαου Μάνζταρου, δίνοντας όμως και το στίγμα της καλλιτεχνικής τους πορείας.
Από την άλλη έχουμε μια υπέροχη εικονογράφηση που κάνει το όλο εγχείρημα της συγγραφέως ακόμα πιο εύκολο. Η Δέσποινα Μανώλαρου καταφέρνει να μας δώσει εικόνες και στιγμιότυπα από τη ζωή των δύο μεγάλων δημιουργών και να μας ταξιδέψει στο χρόνο με τα χρώματα και τις πινελιές της. Έτσι έχουμε από τη μία πληροφορίες για τη ζωή τους μέσα από το κείμενο της κας Αρμενιάκου, και επιπρόσθετα παίρνουμε πολιτισμικές και κοινωνικές πληροφορίες για την εποχή μέσα από τις εικόνες της κας Μανώλαρου. Έτσι βλέπουμε για παράδειγμα στο πιάνο με το οποίο πειραματίζεται ο μικρός Μάντζαρος, το μαντηλάκι που στόλιζε εκείνη την εποχή τα έπιπλα με τα αρχικά της μητέρας του συνθέτη, το φτερό με το μελάνι πάνω στο γραφείο του μικρού Σολωμού κλπ.
Ανεξάντλητα τα ερεθίσματα που αξίζει να σταθείτε λίγο παραπάνω και να εντοπίσετε κοιτάζοντας προσεκτικά κάθε εικόνα.
Τέλος όπως είναι φυσικό οι ιστορικές αναφορές πολλές, οι οποίες ξεπηδούν καθώς ακολουθούμε τη ζωή και την καθημερινότητα των πρωταγωνιστών.
Ιδιαίτερα λάτρεψα τις τελευταίες σελίδες που η συγγραφέας αλλά και η εικονογράφος μας παρουσιάζουν τις πηγές τους και τον τρόπο που δούλεψαν για να συλλέξουν τις πληροφορίες αλλά και να τα συνδυάσουν και να συνθέσουν αυτό το υπέροχο βιβλίο.
Δύο μεγάλες προσωπικότητες που μπορεί να μην πήραν τα όπλα για να πολεμήσουν μέσα στο πεδίο του αγώνα, αλλά έδωσαν διαφορετική μάχη με τη γραφίδα τους και τις παρτιτούρες τους και η προσφορά τους είναι μεγάλη.
Ένα βιβλίο λογοτεχνικό με έντονα χαρακτηριστικά στοιχεία βιβλίου γνώσεων, εντέχνως όμως τοποθετημένα ώστε να ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους αβίαστα. Θα το χαρακτήριζα θησαυρό για τη βιβλιοθήκη μας!
Μπορείτε να δείτε περισσότερες πληροφορίες αλλά να ξεφυλλίσετε τις πρώτες του σελίδες αν επισκεφθείτε το site των εκδόσεων Μεταίχμιο.
Σας φιλώ γλυκά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου