Διαβάσαμε το βιβλίο ... Το δέντρο που είχε φτερά, της Αγγελικής Δαρλάση!

Aυτός ο κάμπος διέφερε από τους άλλους. Όποιος περνούσε από εκεί, κοντοστεκόταν και έλεγε: "Τι όμορφο! Ένας καταπράσινος κάμπος και μες τη μέση ένα δέντρο λουλουδιασμένο!"
Ή  "Τι μελαγχολικό! Ένας τεράστιος κάμπος και μες τη μέση ένα δέντρο μοναχό".
Και πράγματι, αυτό το δέντρο έστεκε μονάχο του εκεί στη μέση του κάμπου. Ώσπου μια μέρα, ένα πουλάκι ήρθε και έκατσε στα κλαδιά του. Ένα μικρό πουλάκι  που μόλις είχε βγει από το αβγό του. Και όλα άλλαξαν...

Το πουλάκι με το δέντρο έγιναν αμέσως φίλοι. Μέσα από την όμορφη σχέση τους, το δέντρο κατάφερνε να ταξιδέψει σε όλα τα μέρη που δεν μπορούσε να πάει εξαιτίας των δυνατών και σταθερών του ριζών, αλλά και το πουλάκι μάθαινε από τη σοφία που είχε να μοιραστεί το δέντρο που όλα τα παρατηρούσε μένοντας σταθερό τόσα χρόνια. Και όταν το πουλάκι ήταν ο καιρός του να μεταναστεύσει μαζί με την παρέα του, προτίμησε να μείνει με το φίλο του. Κι έτσι το πουλάκι απέκτησε κι εκείνο ρίζες και το δέντρο φτερά!
Δύο φαινομενικά αταίριαστοι φίλοι, μονάχοι ο καθένας, αλληλοσυμπληρώνονται και ζεσταίνουν ο ένας την καρδιά του άλλου. Το πουλί μέσα από τις περιγραφές του καταφέρνει να μεταφέρει στο δέντρο τις εικόνες του κόσμου που του λείπουν, να του μιλήσει για μέρη μακρινά, να του δώσει φτερά. Το δέντρο, μπορεί να μην έχει εμπειρίες να μοιραστεί, αλλά έχει αγάπη να δώσει, και θαλπωρή όταν ο φίλος του το χρειαστεί.

Αγαπάμε τις ιστορίες της Αγγελικής Δαρλάση. Ό,τι και να γράψει είναι σίγουρο πως θα μας μαγέψει. Ο τρόπος που χρησιμοποιεί τις λέξεις και συντάσσει τις προτάσεις, που μας περιγράφει τις εικόνες και μας αφηγείται είναι μοναδικός και άκρως λογοτεχνικός! Η ιστορία πάντα καλοδουλεμένη, που ρέει όμορφα, με γλυκάδα που τη  νιώθεις λέξη προς λέξη. Δεν είναι τυχαίο που η Άλκης Ζέη είχε πει πως η Αγγελική Δαρλάση "κεντάει κάθε λέξη".

Μπορείτε να ακούσετε ένα απόσπασμα του βιβλίο από την ίδια την συγγραφέα στο επόμενο video.

Τώρα τι να πει κανείς για τις εικόνες του βιβλίου. Νομίζω το έχουμε αναφέρει ξανά, ότι ο Βασίλης Κοτσογιάννης δεν είναι απλά ένας εικονογράφος που μετατρέπει το κείμενο σε σχήματα και χρώματα. Σε κάθε σελίδα μας προσφέρει μικρά έργα τέχνης, και καταφέρνει να εκφράσει μέσα από την κάθε μία συναισθήματα όμορφα και τρυφερά, ανάλογα κάθε φορά με την ιστορία που συνοδεύουν, να μας συγκινήσει και να χορτάσει το βλέμμα μας.

Εξαιρετικό βιβλίο για τη φιλία που δεν πνίγει, για την αγάπη που αφήνει ελευθερία, για τη μαγεία που δημιουργείται όταν 2 πλάσματα συναντιούνται και το ένα στηρίζει το άλλο.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες αλλά και να ξεφυλλίσετε τις πρώτες του σελίδες αν επισκεφθείτε το site των εκδόσεων Μεταίχμιο.

Σας φιλώ γλυκά!