Διαβάσαμε το βιβλίο... Το πέρασμα των αγγέλων, της Φώτω Σκορδά!

Τη δόση του την είχε ονομάσει "Ευτύχω" και της μιλούσε σαν να ήταν η πιο όμορφη γυναίκα στο σύμπαν.
"Σας παρακαλώ, δώστε μου κάτι" έλεγε, όταν άπλωνε το χέρι του ζητιανεύοντας. "Όχι για μένα, για την Ευτύχω".
Αλλά, λένε, πως η αγάπη και το μίσος είναι μια ανάσα δρόμος.
Όσο την αγαπούσε άλλο τόσο τη μισούσε.
Γρήγορα η "Ευτύχω" έγινε "Δυστύχω"...

 
Ο Παναγιώτης, ένα παιδί σαν όλα τα άλλα, μπλέκει με τον χειρότερο εφιάλτη των γονέων... τα ναρκωτικά. Η κάτω βόλτα σύντομα τον παρασέρνει, και από το μαλακό καθαρό κρεβάτι, βρίσκεται να ψάχνει τα βράδια ένα παγκάκι να κοιμηθεί. Από το φρέσκο έτοιμο σπιτικό φαγητό, τώρα ζητιανεύει μερικά σεντς για να εξασφαλίσει τη δόση του.
Τα δύο πρώτα κεφάλαιο του βιβλίου μας παρουσιάζουν την κατάσταση στο σπίτι του Παναγιώτη και μας δίνουν μια εικόνα από τους γονείς του. H μητέρα του βράχος στο πλευρό του κάνει ό,τι είναι δυνατόν και απευθύνεται για βοήθεια σε πρόσωπα και επαγγελματίες που διαχειρίζονται παρόμοιες καταστάσεις. Δεν τον εγκαταλείπει, προσπαθεί σαν μητέρα, περνώντας από όλα τα στάδια, της εμπιστοσύνης, της άρνησης, της συνειδητοποίησης, του φόβου, των ενοχών, μέχρι που βρίσκει τη δύναμη να πάρει τη απόφαση να του κόψει την χρηματική βοήθεια σαν ύστατο μέσο που θα ωθήσει τον Παναγιώτη να συνειδητοποιήσει πόσο χρειάζεται βοήθεια.
Ο πατέρας του φάνηκε από νωρίς αδύναμος, δεν μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση και επιλέγει τη φυγή. Όταν όμως του ζητείται να συμμετέχει και να βοηθήσει, φαίνεται πως αν και η πρώτη του απόφαση είναι πάλι η φυγή, τελικά αποφασίζει να νικήσει τους δικούς του δαίμονες για χάρη του παιδιού του.
Το ταξίδι του Παναγιώτη ξεκινάει, λοιπόν, μέσα στις δυσκολίες, χωρίς χρήματα, με παρέες που σύντομα βρίσκονται κοντά του, θέλοντας να αποζουμήσουν ό,τι μπορούν από εκείνον.


"Γρήγορα ο Παναγιώτης και η "Ευτύχω" έγιναν ζευγάρι αχώριστο. Εκείνος της έδινε ζωή κι εκείνη του τη στερούσε. Εκείνος της έδινε το σώμα του για σπίτι και εκείνη τον έπαιρνε μακριά σε κόσμους σκοτεινούς και φοβισμένους."


Έτσι αναγκάζεται να ζητιανεύει, να προσφέρει τα "κέρδη" του στους νέους του "φίλους", και σύντομα ξεκινάει τις μικρο-διαρρήξεις. Σε μία από αυτές τις "επιχειρήσεις" θα γνωρίσει τον Σίμο, ένα παιδί που θα σωθεί από το θάνατο εξαιτίας της έγκαιρης επέμβασης του Παναγιώτη. Ζώντας με τους δικούς του δαίμονες ο Σίμος, φαίνεται πως ο ίδιος έχει καταφέρει να βρει τρόπο να τους χαλιναγωγήσει και δεν είναι διατεθειμένος να καταθέσει τα όπλα με κανένα τρόπο.


"- Έχω όνειρα Πάνο - κάτω...
- Κι αν δεν τα καταφέρεις;
- Τότε θα κάνω καινούρια όνειρα καινούριες αρχές, γεμάτες ελπίδα. Κι αν δεν πετύχουν κι αυτά τότε πάλι από την αρχή."

Στο πρόσωπο του Παναγιώτη αναγνωρίζει το δικό του, παρόλο που τα προβλήματά τους είναι εντελώς διαφορετικά, φαίνεται πως στο βάθος τα συναισθήματα είναι ίδια. Αυτά θα κάνουν τον Σίμο να σταθεί δίπλα στον Πάνο και μια δυνατή φιλία θα αναπτυχθεί.

Η πένα της Φώτω Σκόρδα, με συνεπήρε, και σαν άγγελος με πήρε μαζί του σε ένα ταξίδι δύσκολο, σκοτεινό, δοσμένο όμως με μια τρυφερή ωμότητα μοναδική. Ζωντανός λόγος, που σε κάνει να νιώθεις την αγωνία της μάνας, να αισθάνεσαι την πάλη του πατέρα με τον ίδιο του τον εαυτό, να αντιλαμβάνεσαι τον πόνο στο σώμα και την ψυχή του Παναγιώτη. Θα ήθελα να διάβαζα λίγο παραπάνω για την μαμά καθώς η πρώτη ενότητα αναφέρεται σε εκείνη και μετά ακολουθούμε το ταξίδι του Παναγιώτη. Λάτρεψα όμως την απότομη χρονική μετάβαση που συμβαίνει στο τελευταίο κεφάλαιο, στην οποία μαθαίνουμε τι έγινε με τον ήρωα. Παρόλο που είναι ένα δυνατό και αρκετά σκοτεινό βιβλίο, το τέλος του σου αφήνει μια πολύ όμορφη και αισιόδοξη γεύση, με το μήνυμα ότι η αγάπη και η υπομονή είναι τελικά τα μεγαλύτερα φάρμακα της ζωής.
Νομίζω πως απευθύνεται σε παιδιά από 12χρ, και αποτελεί ένα υπέροχο βιβλίο για να δουν τον σκοτεινό και σκληρό κόσμο των ναρκωτικών μέσα όμως από μια καταπληκτική γραφή, που θα τους μεταφέρει τις αλήθειες χωρίς να τα βαρύνει. 
Μπορείτε να δείτε περισσότερα για το βιβλίο στο site της Ελληνοεκδοτικής!

Σας φιλώ!