Το γονεοτροφείο "Η Αγκαλιά" είναι ένα ίδρυμα χτισμένο στην κορυφή του λόφου, όπου μένουν γονείς που δεν έχουν παιδιά. Έτσι όποιο παιδί θέλει μια οικογένεια, δεν έχει παρά να πάει στο Γονεοτροφείο και να αναζητήσει το κατάλληλο για αυτό ζευγάρι γονέων. Άλλοι γονείς ήταν ήσυχοι άλλοι χαμογελαστοί και άλλοι πολύ ζωηροί. Αλλά δεν υπήρχε αμφιβολία ότι όλοι ήθελαν πάρα πολύ να τους διαλέξει σύντομα ένα παιδί.
Έτσι κάθε μέρα έκαναν μαθήματα για να μπορέσουν να γίνουν όσο πιο καλοί γονείς γίνεται. Μαθήματα για το πώς να ακούς ένα παιδί και πώς να του μιλάς, για το πώς να το φροντίζεις και πώς να το αγαπάς. Μαθήματα μαγειρικής και ασκήσεις υπομονής.
Αλλά τι πραγματικά θέλει ένα παιδί όταν ψάχνει να διαλέξει γονείς; Μήπως θέλει κάποιους που μην το μαλώνουν; Κάποιους ίσως που θα του δώσει το καλύτερο κινητό της αγοράς; Ή μήπως κάποιους που δεν θα το κυνηγούν να φάει όλες αυτές τις υγιεινές χαζομάρες που δίνουν κάποιοι γονείς στα παιδιά τους;
Τελικά τι σημαίνει ΜΑΜΑ και ΜΠΑΜΠΑΣ και τι θέλει πραγματικά από τους γονείς του ένα παιδί; Αν το ρωτήσουμε, πιθανότατα οι πρώτες απαντήσεις που θα λάβουμε είναι "Να κοιμάμαι ό,τι ώρα θέλω" ή "Να μην με πιέζουν να διαβάζω" ή "Να τρώω όσα γλυκά θέλω και καθόλου σπανακόρυζο". Και μπορεί μερικοί να πουν πως είναι λόγια ενός μικρού παιδιού, ανώριμο να σκεφτεί τις μεγάλες αξίες της οικογένειας, όμως πώς θα μας φαινόταν αν ένα παιδί μας απαντούσε "θα ήθελα αγάπη"; Τι θα σήμαινε αν ένα παιδί μας έλεγε "Θα ήθελα να νιώθω ασφάλεια";
Αν λοιπόν οι ιδανικοί γονείς για ένα παιδί θα ήταν αυτοί που θα το άφηναν να κοιμάται ξημερώματα και να βλέπει τηλεόραση όλη μερα αυτό σημαίνει πως έχουμε ένα πλάσμα που οι
οι βασικές και ουσιαστικές του ανάγκες έχουν ικανοποιηθεί.
Γι αυτό ακριβώς κάνει λόγο ο συγγραφέας Χρήστος Δασκαλάκης μέσα από το ανατρεπτικό βιβλίο του "Το Γονεοτροφείο", βάζοντας μικρούς και μεγάλους σε σκέψεις για την ουσία της οικογένειας, τη δύναμή της, για τη σημασία της ασφάλειας, της αποδοχής και της αγάπης. Καλογραμμένο κείμενο και με μπόλικη δόση χιούμορ, θα ήθελα λίγο παραπάνω ανάπτυξη στο σημείο που ο μικρός "ανάδοχος" αντιλαμβάνεται τις αξίες και τις βάσεις πάνω στις οποίες είναι χτισμένη μια οικογένεια, χωρίς αυτό όμως να στερεί ή να μειώνει την απολαυστική εμπειρία του αναγνώστη.
Η εικογράφηση από τον Βασίλη Παπατσαρούχα είναι ιδιαίτερη. Δεν είναι οι κλασικές εικόνες που θα περιμένατε σε ένα παιδικό βιβλίο, το οποίο θεωρώ πως είναι ένα επιπλέον ερέθισμα για τους μικρούς αναγνώστες. Μέσα από εικόνες που αμφισβητούν τον ρεαλισμό και χρώματα που έχουν έντονη αντίθεση μεταξύ τους, ο καλλιτέχνης μας προκαλεί να διαβάσουμε μικρές ιστορίες που μας αφηγείται μέσα από αυτές.
Δείτε το trailer του βιβλίου το οποίο είναι εξαιρετικό!!!
Είναι ένα ξεχωριστό και τρυφερό παραμύθι γεμάτο αισιοδοξία που απευθύνεται τόσο σε παιδιά όσο και σε γονείς, εκπαιδευτικούς και θεραπευτές. Μπορείτε να δείτε περισσότερα στο site των εκδόσεων Άγκυρα εδώ. Ευχαριστώ το φιλόξενο Δεντρόσπιτο για το χώρο και το χρόνο!
Σας φιλώ γλυκά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου