Έχω την εντύπωση πως τελευταία αρκετοί συγγραφείς προσπαθούν να γίνουν πιο προσιτοί στα παιδιά και κάνουν το κείμενο πιο απλό και "μοντέρνο". Προσωπικά μου "ξυνίζει" λιγάκι, αλλά καταλαβαίνω πως ειδικά αυτά τα βιβλία μπορούν να γίνoυν μια πόρτα προς τη φιλαναγνωσία και να προσεγγίσουν κάποια παιδιά που δεν "το χουν" με τα βιβλία.
Το συγκεκριμένο βιβλίο της Αγγελικής Δαρλάση ανήκει στην άλλη πλευρά. Στα βιβλία δηλαδή που έχουν πλούσιο κείμενο, όχι σε ποσότητα αλλά σε ποιότητα! Οι λέξεις μπλέκονται με τέτοια ομορφιά που φτιάχνουν εικόνες ολοζώντανες στο μυαλό σου, σε κάνουν να νιώσεις όλα τα συναισθήματα και να μυρίσεις όλες τις μυρωδιές.... θέλεις να ρουφήξεις μέχρι και την τελευταία τελίτσα!
Τα παιδιά που είναι "βιβλιοσκουλικάκια" δεν μπορούν να μην αντιληθφούν αυτή την διαφορά στην γραφή.
Η Χριστιάννα μου το σχολίασε ειδικά αυτό: "Μαμά, γράφει τόσο όμορφα".
Και πραγματικά όταν το διάβασα και εγώ δεν μπορούσα να το αφήσω.
Το βιβλίο μας αφηγείται την ιστορία της μικρής Αγγελίνας, η οποία μεγαλώνει μέσα στο μουσείο, μια και οι γονείς της εργάζονται εκεί. Το κορίτσι που έχει ένα κανονικό και ένα μισοσχηματισμένο χεράκι, νιώθει ένα μοναδικό δέσιμο με τα αγάλματα. Όπως λέει "μοιάζουμε" μια και τα περισσότερα είναι ακρωτηριασμένα.
"Eίσαι σαν εμάς, δες" είπε τότε μια μαρμάρινη κοπέλα, όμορφη σαν νεράιδα, που δεν είχε χέρια - παρ' όλα αυτά το κορίτσι μπορούσε να νιώθει το άγγιγμά της."
Τα παιδιά της γειτονιάς την κοροιδεύουν και την φωνάζουν "κουλή", έτσι και εκείνη κάνει παρέα με τα αγάλμα και τον Τίκο, ένα αγόρι που έχει μεγάλη μυωπία, παρόλα αυτά βλέπει πολύ καθαρά, πράγματα που οι βλέποντες δεν διακρίνουν.
"Δεν είναι παραμύθι η ζωή. Το ξέρω. Αν όμως τη ζεις και τη φαντάζεσαι σαν παραμύθι, ίσως όλα να γίνονται λίγο πιο όμορφα."
Όταν οι σάλπιγγες του πολέμου θα ηχήσουν, οι στρατιώτες θα πάρουν τα όπλα και θα τρέξουν στα βουνά. Όμως και στο μουσείο θα ξεκινήσει ένας άλλος αγώνας για να προστατέψουν τα αγάλματα, την πολιτιστική μας κληρονομιά. Η μικρή Αγγελίνα θα μάθει το μυστικό του μουσείου και θα βοηθήσει και τον φίλο της τον Τίκο να κρύψει το δικό του.
Η ιστορία όσον αφορά στα αγάλματα από ό,τι καταλαβαίνω βασίζεται σε αληθινές μαρτηρίες και είναι πληροφορίες οι οποίες δεν είναι ευρύτερα γνωστές, που όμως θα έπρεπε να τις γνωρίζουμε.
Είναι ένα βιβλίο που πιστεύω ότι του ανήκει μια θέση ανάμεσα στα κλασικά.
Για να μάθετε περισσότερες λεπτομέρειες επισκεφθείτε το site των εκδόσεων Μεταίχμιο.
Σας φιλώ γλυκά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου