Κουβεντούλα με την Viviane Schwarz

Ναι, είναι αλήθεια....έχω αδυναμίες ... και μια από αυτές είναι και η Viviane Schwarz!
Ποια είναι η Viviane Schwarz? Μα η συγγραφέας που έχει ξετρελλάνει τα παιδια μου με τα βιβλία της "Τhere are cats in this book", "Is there a dog in this book?", "There are no cats in this book".


Λατρεύω την εφευρετικτότητά της, και την δημιουργικότητά της και θαυμάζω την αγάπη της και την αφοσίωση της σε αυτό που κάνει.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Γερμανία και από μικρή κατασκεύαζε ό,τι μπορείτε να φανταστείτε παρέα με τους γονείς της: γλυπτά, βιβλία, μαριονέτες, μηχανές κλπ... Οι επισκέψεις σε μουσεία συχνά συνοδευόταν με επίσκεψη σε κατάστημα πρώτων υλών, μια και τα μουσεία της έδιναν ιδέες για νέες δημιουργίες και χρειαζόταν νέα υλικά!
Μεγαλώνοντας μετακόμισε στην Αγγλία για σπουδές όπου και πήρε το Master στην Εικονογράφηση Κειμένων από το Falmouth College of Arts. Έχει γράψει κάμποσα βιβλία και έχει κερδίσει πολλά βραβεία κάποια από αυτά και για τα αγαπημένα μας βιβλία με τις γατούλες.
Έχει γράψει και άλλα βιβλία για τα οποία διάβασα πολύ καλές κριτικές όπως τα παρακάτω:

Αυτή την στιγμή μένει και εργάζεται στην Αγγλία και συνήθως είναι είτε στο εργαστήριο της να κατασκευάζει νέα πράγματα είτε σε κάποιο φεστιβάλ όπου στήνει κάποιο διαδραστικό παιχνίδι.... όπως ο παρακάτω λαβύρινθος ο οποίος είναι φτιαγμένος από υψους 2μ χαρτόνι και καλύπτει ένα ολόκληρο δωμάτιο! Tα παιδιά μπαίνουν μέσα, εξερευνούν και βρίσκουν μυστικές γωνιές και περάσματα!

Παρόλα αυτά βρήκε λίγο χρόνο στο γεμάτο πρόγραμμά της να μας μιλήσει και να την μάθουμε καλύτερα!

HLS: Καταρχήν σε ευχαριστούμε για το χρόνο σου. Θα θελες να μας περιγράψεις με 2 λέξεις τον εαυτό σου;
VS: Είμαι ήσυχος άνθρωπος και φτιάχνω πράγματα. (I am quiet and I make things)

HLS: Τι ήθελες να γίνεις όταν θα μεγαλώσεις;
VS: H αλήθεια είναι ότι δεν πίστευα ότι θα μεγαλώσω ποτέ. Πάντως ήθελα να γίνω εφευρέτης και να φτιάχνω βιβλία. (I didn't really believe I would grow up. I wanted to be an inventor, and to make books.)

HLS: Σου άρεσαν τα βιβλία όταν ήσουν μικρή; Είχες κάποιο αγαπημένο;
VS: Μου άρεσε να διαβάζω βιβλία, αλλά δεν είχα κάποιο αγαπημένο. Διάβαζα ότι έπεφτε στα χέρια μου εκτός από βιβλία με άλογα. Ποτέ δεν κατάλαβα την πλοκή σε βιβλία με άλογα. (I loved reading books, I had no favourites - I would read everything I could get my hands on, except books about horses. I never understood the plots of the horse books, or of boarding school books.)

HLS: Τι σου άρεσε να κάνεις όταν ήσουν μικρή; Ποια ήτα η αγαπημένη σου δραστηριότητα;
VS: Μου άρεσε να ψάχνω για θησαυρούς. Υπήρχε ένα εργστάσιο εκεί κοντά που έφτιαχνε ηλεκτρολογικό υλικό και έβρισκα παράξενα μεταλλικά αντικείμενα πεταμένα τριγύρω. (I loved looking for treasure as a child, there was a factory making electronics nearby and so there were always strange metal parts scattered about our neighbourhood.)
HLS: Έχεις κάποια αγαπημένη ανάμνηση από τα παιδικά σου χρόνια που θα θελες να μοιραστείς μαζί μας?
VS: Όταν περπατάγαμε με την μητέρα συνηθίζαμε να τραγουδάμε δυνατά, όχι κάποιο τραγούδι απλά λέγαμε ΛΑ ΛΑ ΛΑ. Νομίζω από αυτό αποφάσισα πώς θέλω να δουλεύω με άλλους ανθρώπους. (Ι used to walk with my mum and sing loudly together, not a song but just LA LA LA. I think that's when I decided how I like to work with other people.)

HLS: Με ποιο τρόπο και πόσο σε επηρέασαν οι γονείς σου στην δουλειά σου σήμερα;
VS: Ήταν πάντα υποστηρικτικοί, πάντα μου παρείχαν τα υλικά και τον χρόνο να "δουλεψω" με αυτά. Πηγαίναμε σε μουσεία συνέχεια και μιλούσαμε για την τέχνη. Η μητέρα μου συχνά μου διάβαζε βιβλία, όπως και με άφηνε να διαβάζω όσο θέλω, αν και μερικές φορές έλεγαν οτι πρέπει βγω έξω να παίξω και με παιδιά. Προτιμούσα να παίζω μόνη μου και να φτιάχνω πράγματα όπως ράδιο, νερόμυλους, ή να δημιουργώ επιτραπέζια παιχνίδια! (They were very supportive, always let me have art materials and time to work with them. we went to museums all the time and talked about fine art. My mother often read me books, as well as letting me read as much as I wanted - well, sometimes he said I had to go out and play with other children instead. I preferred to play by myself and build things, like radios or waterwheels, or invent board games.)

HLS: Αγαπάμε πολύ τα βιβλία σου με τις γάτες "Τhere are cats in this book", "Ιs there a dog in this book?" "There are no cats in this book". Πώς "γεννήθηκαν" οι γάτες;
VS: Ο εκδότης μου ζήτησε να φτιάξω ένα βιβλίο με γάτες και το έκανα! Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να φτιάξω ένα βιβλίο με γάτες που θα μπορούσαν να γίνουν φίλες σου γιατί όταν ήμουν μικρή δεν μου επέτρεπαν να έχω μια και θυμάμαι οτι το ονειρευόμουν αυτό το βιβλίο από μικρή! (The publisher asked me if I ould like to make a book about cats, and I did. I really wanted to make a book that actually contained cats you could make friends with because I wasn't allowed a cat as a child and remembered dreaming of a book like that. )

HLS: Εσύ έχεις γάτα;
VS: Nαι έχω μια και την λένε Pixie. (I have a cat called Pixie.)

HLS: Πώς περνάς τον ελεύθερό σου χρόνο;
VS: Ο ελεύθερος χρόνος ορίζεται διαφορετικά για τον καθένα, και εγώ πάντα κάνω κάτι που καταλήγει να είναι για την δουλειά μου. Μου αρέσει να πηγαίνω βόλτες, στην βιβλιοθήκη, ή να ψωνίζω υλικά για να επισκευάζω και να βελτιώνω πράγματα στο σπίτι μου. Αλλά καθώς ασχολούμε με αυτό συνήθως έχω ιδέες για κάτι καινούργιο ή καταλήγω να φτιάχνω ένα καινούργιο παιχνίδι ή να δουλεύω μια νέα ιστορία! (Depends how you define free time, I am always doing something that's to do with my work. I like going for walks, to the library, or shopping for things to make improvements around the house. But in doing that I usually have ideas for something or end up making a new game, or working out a story.)

HLS: Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;
VS: Οι αγκινάρες! (Artichokes!)

HLS: Έχεις κάποια συνήθεια που δεν σου αρέσει;
VS: Συνήθως ξεχνάω τι κάνω και ξεκινάω κάτι καινούργιο (I often forget what I am doing and start something else too quickly.)

HLS: Έχεις έρθει ποτέ στην Ελλάδα; Έχεις φίλους Έλληνες;
VS: Δεν νομίζω να έχω έρθει στην Ελλάδα. Είχα φίλες Ελληνίδες, την Καλλιόπη, την Μαρία και την Κυριακή και παίζαμε μαζι σε μία περιοχή κοντά στο μέρος που μέναμε, σε ένα μέρος που δεν το φροnτίζει η πόλη και γεμίζει θάμνους και φυτά, όπου αργότερα έχτισαν σπίτια εκεί. Η Καλλιόπη και η Μαρία ήταν αστείες, η Κυριακή ήταν η καλύτερη μαθήτρια στην ορθογραφία. Μάλιστα τις σκεφτόμουν τις τελευταίες μέρες και αναρωτιόμουν τι να κάνουν. (I don't think I have been to Greece. I'm not entirely sure! I had three Greek friends in primary school called Kiriaki, Kaliopi and Maria, and we used to play together on a big wild area near where we lived, the sort that the town leaves to get covered in weeds because they'll build houses there eventually. Kaliopi and Maria were very funny and Kiriaki was the best in class at spelling. I was thinking about them this week for some reason and wondered how they are doing now. )

HLS: Είσαι ένα πολύ δημιουργικό άτομο και από ό,τι φαίνεται όλη την ώρα κάνεις κατασκευές. Είναι για σένα σαν παιχνίδι? Πώς το κάνεις αυτό? Υπάρχει κάποια μαγική φόρμουλα για αυτή την έκρηξη δημιουργικότητας; Οι γονείς σου πώς συνέβαλαν σε αυτό;
VS: Καμία μαγική φόρμουλα. Απλά νιώθω ότι πρέπει να φτιάχνω πράγματα και αν κάτι έχει χαλάσει πρέπει να το διορθώσω γιατί διαφορετικά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.
Οι γονείς μου προσπάθησαν να με στείλουν να μάθω κάποιο μουσικό όργανο αλλά κατέληξα να το μισώ, γιατί ένιωθα πως εκεί δεν ήταν ένας χώρος για να φτιάχνω πράγματα που μου άρεσαν, αλλά ήταν μια δρατσηριότητα για να γίνω καλύτερη και να ικανοποιήσω άλλους. Στην μουσική σχολή είχαν αφίσες παντού στους τοίχους για το πόσο ευεργετική είναι η μουσική στα παιδιά και πώς τα βοηθάει στην συνεργατικότητα, εφόδιο για αργότερα. Θα θελα να παίζω μπάσο σε ένα συγκρότητα που αρέσει σε εμένα, όχι να "βελτιωθώ".
Ο μπαμπά μου και η αδερφή προσπάθησαν να μου "δείξουν" πώς να ζωγραφίζω και να γράφω κείμενα αλλά αρνιόμουν και αυτό με έκανε να μάθω πως πρέπει να ακούω τον εαυτό μου. Πολλές φορές κάθονταν μαζί μου να κατασκευάσουν αυτά που είχα στο μυαλό μου, και αυτό μου έμαθε πως μπορεις να συνεργαστείς και με ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν την τέχνη σου.
Οι γονείς μου με άφηναν να πειραματίζομαι την περισσότερη ώρα, ακόμα και αν κατέληγε σε απίστευτη ακαταστασία και αυτό ήταν πολύ σημαντικό.

(No magic, I just feel compelled to make things and if something needs making I can't concentrate on anything until I've started making it.

My parents did try to get me to play a musical instrument and I ended up hating it because I felt it wasn't about making something I liked, but about making me into a better person somehow, pleasing others and such. There were posters all around the music school that explained how putting a child into the orchestra would make them into a better co-worker later in life. I just wanted to play the bass in a cool band, not be improved somehow.

My dad and my sister tried to coach me in my drawing and writing as well but I refused to listen to them, and that taught me to listen to myself. We often had fun making stuff together when they weren't trying to teach me, and that taught me that you can work with people who don't get your work.

My parents let me experiment most of the time, even if it ended up being a mess, and that was the most important thing. I just ignored the feedback for the most part.)

ΗLS: Τι νέο να περιμένουμε; Θα μας δώσεις μια ιδέα;
VS: Γράφω κάποια νέα βιβλία, και πειραματίζομαι με νέες τεχνικές που βασίζονται περισσότερο στις εικόνες που είχα φτιάξει μικρή, χρησιμοποιώντας παρόμοια υλικά. Νομίζω ότι ήμουν πιο δυνατή δημιουργικά σαν παιδί, πολύ αφοσιωμένη και ανεξάρτητη και με το να χρησιμοποιώ τα ίδια υλικά που είχα σαν παιδί νιώθω πιο δυνατή τώρα, μια και βαριέμαι εύκολα. Αυτά που δουλεύω αυτό το διάστημα μοιάζουν σαν αυτό: (I am writing a few new books, and I am experimenting with new techniques that are based more on the pictures I made as a kid, using similar materials. I feel I was strongest as a child, creatively speaking, very driven and independent, and using some of the same materials seems to make me stronger as an adult who is sometimes a bit tired of things. They look like this:)

 HLS: Σε ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σου και ελπίζουμε να δούμε σύντομα τα βιβλία σου στα ελληνικά!
VS: Ευχαριστώ!!! Το εύχομαι και εγώ. (Thank you!!! I hope so too.)