Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Αρχίσαμε τις άσχημες λεξούλες ... τι κάνουμε;


Άλλη μια μέρα στο γραφείο και στο σχολείο τελείωσε. Είμαστε όλοι μαζί στο αυτοκίνητο, επιστρέφουμε στο σπίτι. Τα παιδιά παίζουν στο πίσω κάθισμα και εγώ χαρούμενη απολαμβάνω τις γλυκές φωνούλες τους και τις απίστευτες ατάκες τους. Μέχρι που ακούω :
- Σκ ...ούλες!


Μπα, σκέφτομαι μέσα στην ονειροπόληση, κάτι δεν άκουσα καλά.
Ο Γιώργος λες και το μάντεψε το επανέλαβε 2-3 φορές ακόμα. Η μεγάλη του αδερφή (10χρ) που ούτε την λέξη "χαζός" δεν χρησιμοποιεί γιατί τη θεωρεί πολύ "βαριά", κάποια στιγμή άρχισε να χασκογελάει. Αυτό ήταν! Ο Γιώργος το "μετέφρασε" σε αποδοχή και συνέχισε να την λέει. Και όσο την έλεγε τόσο γέλαγε η μεγάλη!
- Γιώργο μου ξέρεις τι είναι αυτή η λέξη;
- Ναι.... σκ--ούλες!
Η μεγάλη κάπου εδώ  "λύθηκε" στα γέλια.
Του εξηγώ λοιπόν ήρεμα τι σημαίνει και ότι είναι μια λέξη η οποία δεν είναι τόσο ευγενικό να την χρησιμοποιούμε.
- Έχεις παρατηρήσει ότι εμείς δεν την λέμε; Είναι μία λέξη που δεν είναι "όμορφη" στα αφτιά μας.

Ο Γιώργος βέβαια δεν πτοήθηκε και συνέχισε. Δεν έδωσα σημασία και κάποια στιγμή βαρέθηκε να την λέει..... για εκείνη την μέρα!

Την επομένη , πήγαμε σε ένα πάρτυ. Φωνές, γέλια , χαρές και κάποια στιγμή ήρθε η ώρα για να μπει το παιδάκι που γιόρταζε και να του κάναμε την έκπληξη.
Όλοι κάναμε ησυχία.....
.....ανοίγει η πόρτα.....
....μπαίνει ο παπούς με το εγγονάκι του.....

και φωνάζει ο Γιώργος  "Ήρθε ο σκατός!"

Φαντάζομαι οτι καταλαβαίνετε το παγωμένο χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Ευτυχώς όλοι η παρέα μας (συμπεριλαμβανομένων και των παππούδων και γιαγιάδων) είναι πολύ ενημερωμένοι και δεν έδωσαν σημασία. Άρχισαν οι ευχές και τα γέλια ξανά, δεν δόθηκε συνέχεια αλλά εγώ συνέχισα να νιώθω περίεργα.
Το λεξιλόγιο μας εμπλουτίστηκε σημαντικά και με άλλες λέξεις παρόμοιου "κάλλους".

Ψάχνοντας και διαβάζοντας είδα πως η δικιά μας περίπτωση δεν ταιριάζει με τις διάφορες συμβουλές που κυκλοφορούν διαδικτυακά. Για παράδειγμα δεν χρησιμοποιούμε ποτέ τέτοιες λέξεις στο σπίτι μας. Την άκουσε στο σχολείο.
Δεν τον μαλώσαμε εμείς οι γονείς, ούτε το κάναμε θέμα, αλλά έχουμε ένα μεγάλο κοριτσάκι που χασκογελούσε στο άκουσμά τους, ή νευρίαζε αν την αποκαλούσε με μία τέτοια λέξη. 


Έτσι λοιπόν ένα απόγευμα που ξαναάρχισε η "βροχή"  της ίδιας κατηγορίας εκφράσεων κάτσαμε αγκαλίτσα και αρχίσαμε την κουβέντα. Αφού ξαναείπαμε τι σημαίνουν (για τις περισσότερες ούτε που είχε ιδέα), του ξαναείπα πως αυτές οι λεξούλες δεν ειναι όμορφες ούτε ευγενικές και τον ρώτησα γιατί τις λέει.
- Γιατί είναι αστείες.
- Όμως δεν είναι όμορφες ούτε ευγενικές και μπορεί να στενοχωρήθεί κάποιος αν του τις πεις.
- Ε, και τι να κάνω όταν έρχονται στο μυαλό μου;
- Τι θα έλεγες μόλις έρχεται στο μυαλό σου μια τετοια λέξη να σκέφτεσαι μια άλλη όμορφη λέξη;
- Ποια λέξη είναι όμορφη; με ρωτάει
- Μμμμμ, για να σκεφτούμε.... τι λες για την λέξη "παγωτό"; Ή "ανανάς"; Είναι και νόστιμος.
- Spiderman;
- A, να και άλλη μια όμορφη λέξη.

Μερικές μέρες αργότερα σε ένα σπίτι, έπαιζε ο Γιώργος με τα άλλα παιδιά. Κάποια στιγμή έρχεται κοντά μου φορτσάτος από το δωμάτιο και φωνάζει :
- Σκ, ....ε, Spiderman!

Προς το παρόν δουλεύει μια χαρά, όχι ότι δεν ξεφεύγουν οι λεξουλες, αλλά πολύ σπάνια πια, και όταν ακούει μια άλλη λέξη που δεν την ξέρει έρχεται και με ρωτάει πρώτα τι είναι.

Το πιο αστείο από όλα είναι ότι οταν είπα στην παρέα μας το περιστατικό και την λύση που χρησιμοποιούμε, αρχίσαμε τα :
- Να δεις έναν spiderman να παρκάρει μες την μέση του δρόμου
-  Μα τον ανανά μου μέσα....
κλπ..... χαχχαχαχαχαχαχχααχα


Ένα χρήσιμο άρθρο που βρήκα ήταν το Βad words from good kids. To συγκεκριμένο έχει κάποιες βασικές αρχές για το τι θα ήταν καλό να κάνετε στα πλαίσια της ενσυναίσθησης.
Σήμερα ανακάλυψα το Kid-Appropriate "Curse" Words for Everyday Use  το οποίο προτείνει κάτι παρόμοιο με αυτό που έκανα αλλά για τους μεγάλους που χρησιμοποιούν άσχημες λέξεις.

Αλήθεια εσείς είχατε κάτι παρόμοιο και πώς το αντιμετωπίσατε;

Σας φιλώ γλυκά.


6 σχόλια:

  1. Λοιπόν εμείς το αντιμετωπίζουμε τώρα με τον μαχαραγιό και δυστυχώς τίποτα από οτι έχω διαβάσει δεν πιάνει! Και οταν λέω ασχημες λέξεις εννοώ πολύ άσχημες! Έχω δοκιμάσει τα πάντα, και αυτά που περιγράφεις και άλλα που διάβασα και εγώ σε ξένα ιστολόγια, τζίφος! Το θέμα ειναι οτι καταλαβαίνει ότι ειναι κακές λέξεις και μάλιστα είναι και πονηρούλης, δεν τις ξεστομίζει έξω απο το σπίτι, όμως μέσα στο σπίτι του δίνει και καταλαβαίνει! Ασε που άμα τον νευριάσω γιατί ας πούμε του απαγορεύω να κρεμιέται από τα ράφια (είπαμε είναι ταρζανάκος) μου λέει με ύφος ''είσαι βλάκαινα"! να δω που θα παει αυτη η ιστορία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταρχήν τρελλαίνομαι που λες τον γιο σου μαχαραγιό!!! χχχαχαχαχχαχαχαχα
      Και εμας δεν μας έπιανε ό,τι διάβασα..... βλέπω όμως ότι με το κολπάκι που περιγράφω και με το να αδιαφορώ έχουμε βελτίωση..... εχει σταματήσει εδώ και και λιγο καιρο και δεν λέει καμία. Για να δούμε πόσο θα κρατήσει??!??!?!? χαχαχαχχαχαχα

      Διαγραφή
    2. Εγώ τους το έκοψα πολύ απλά: "Ε, λοιπόν αφού εγώ είμαι βλαξ, τι είστε εσείς που είστε παιδιά μου;"
      Αφού τους άφησα να το χωνέψουν λιγάκι, ακολούθησε μια διάλεξη για το ότι όποιος βρίζει κάποιον βρωμίζει το ίδιο του το στόμα και φαίνεται αγενής και κακός. Άσε που όταν βρίζει την οικογένειά του, βρίζει τον εαυτό του. Φαίνεται πως το κατάλαβαν και οι βρισιές κόπηκαν μαχαίρι.
      Όταν μεγάλωσαν λίγο και πήγαν σχολείο, μπήκαν κι άλλες βρισιές στο λεξιλόγιό μας (σκα..., γα...). Τότε εφαρμόστηκε ο κανόνας ότι όποιος τις ξεστομίζει έχει στέρηση διασκέδασης (βίντεο, τηλεόραση, υπολογιστή), ακόμη και η μαμά.
      Επέτρεψα όμως τα διασκεδαστικά υποκατάστατα βρισιών (σκούπες και σφουγγαρόπανα, γαρδούμπες και σουβλάκια, κτλ)

      Διαγραφή
  2. Το καλοκαιρι που περασε η δικια μου ειπε μια κακη λεξη...... Αδιαφορησα, την επανελαβε.... Της εξηγησα ηρεμα οτι δεν ειναι ευγενικο, δεν ειναι ωραιο, και δεν επιτρεπεται. Μετα (φυσικα κατοπιν συνεννοησεως, εννοειται!!!) οταν ξεφυγε η ιδια κακη λεξη του μπαμπα της, τον "μαλωσα" πολυ, και τον "εδειρα" κι ολας, ενω εκεινος "εκλαιγε" και "φωναζε" και μου ελεγε οτι "δε θα το ξανακανει"!!!!!! Αυτο ηταν!!! Δεν ξαναειπε κακη λεξη απο τοτε!! (Η μικρη δηλαδη, γιατι ο μπαμπας ειναι αλλη ιστορια!!!!) Και ολα αυτα στο χωριο του συζυγου που πηγαμε για διακοπες, και ευτυχως ειχαμε προλαβει να ενημερωσουμε τους θειους για το θεατρο που επροκειτο να ακολουθησει, να μη μας περασουν για τρελλους!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πιο δύσκολο είναι να συνετησεις τους μεγάλους να μην λένε κακίες λέξεις μπροστά στα παιδιά. Έχω μια κόρη 2 ετών και την Πρωτοχρονιά μαζευτήκαμε σε φιλικό σπίτι να γιορτάσουμε και πιάσαμε αυτήν ακριβώς την κουβέντα, να μην λέμε κακίες λέξεις μπροστά στα παιδιά. Οι μαμάδες όλες συμφωνούσαν, οι μπαμπάδες "όχι εμείς θα μιλάμε όπως θέλουμε αλλά θα απαγορευσουμε στα παιδιά να τις χρησιμοποιούν " όπως καταλαβαινετε δεν μπορείς να αλλάξεις γνώμη στους άντρες. Επιστρέφοντας σπίτι ακούω την πρώτη κακή λέξη "μα..κα" , δεν δίνω σημασία. Δεύτερη φορά το λέει στο αρκουδάκι της και την παραπλανο με την λέξη μαμάκα και έτσι το ξεχάσαμε. Στους άντρες πώς το δίνουμε να καταλάβουν που είναι πιο πεισματαρικα παιδιά? ??????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα μπορούσες να μιλησεις κατ'ιδίαν με τον σύζυγο και να του εξηγήσεις. Ίσως στην παρέα που είσασταν να έκαναν και λίγο πλάκα. Να του εξηγήσεις οτι τα παιδιά μιμούνται ειδικά συμπεριφορές από το σπίτι τους, οποτε θα είναι δύσκολο να ακούει αυτές τις λέξεις να μην τις χρησιμοποιεί.
      Θα μπορούσες επίσης να του προτείνεις να χρησιμοποιεί και αυτός άλλες λέξεις όπως κάναμε και εμείς, ε; Τι λες;

      Διαγραφή