Διαβάσαμε το ... Ένα πράσινο τηλέφωνο, της Κατερίνας Δημόκα

Ο μικρός Σταύρος θέλει να μιλήσει στη γιαγιά του. Όμως αυτό είναι δύσκολο. Βλέπετε η γιαγιά του μετά την αρρώστια της δεν βρίσκεται πια κοντά του. Όσο και να του εξηγεί η μητέρα του, όσο και να βλέπει φωτογραφίες της δεν του αρκούν. Θέλει να ακούσει τη φωνή της.

- Θα την πάρω τηλέφωνο! σκέφτηκε.
Του είπε η μητέρα του ότι εκεί που είναι η γιαγιά δεν είναι δυνατό κάτι τέτοιο, αλλά εκείνος είναι σίγουρος πως αν δοκιμάσει θα καταφέρει να της μιλήσει.
Έτσι παίρνει το πράσινο τηλέφωνο από τα παιχνίδια της αδερφής του και κάθε βράδυ κουβεντιάζει μαζί της.
Της μιλάει και εκείνη του απαντάει. Και εκείνος νιώθει πως δεν έχει φύγει και τόσο μακρυά. Και συνεχίζει για πολλά βράδια να ακούει τις συμβουλές της σαν άλλωτε.

Τα γυαλιά στα μάτια είναι για να βλέπουμε καλύτερα. Όμως, υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι ξεχωριστοί, με γυαλιά στην καρδιά, που βλέπουν πιο βαθιά και πιο καθαρά από τους άλλους, κι εσύ, Σταύρο μου, είσαι ένας από αυτούς.

Η ιστορία αγγίζει με ιδιαίτερα τρυφερό τρόπο το ευαίσθητο θέμα της απώλειας. Παρόλο που η γιαγιά έχει φύγει, τα λόγια της τα έχει φυλαγμένα ο μικρός Σταύρος στο μυαλό του και στη ψυχή του και ουσιαστικά την έχει πάντα κοντά του. Έτσι δεν χρειάζονται καλώδια για να επικοινωνήσουν.

Η εικονογράφηση από την Γεωργία Στύλου που συνοδεύει το κείμενο είναι πανέμορφη, με ήρεμα αλλά φωτεινά χρώματα. Πότε ξεκάθαρες γραμμές για να δηλώσει το παρόν, πότε πιο ονειρικές για να δηλώσει το φανταστικό μας δένει αρμονικά με το κείμενο.  

Ένα πολύ γλυκό βιβλίο που μεταφέρει το μήνυμα ότι με τους αγαπημένους μας ανθρώπους χτίζουμε καθημερινά αυτό το καλώδιο επικοινωνίας μέσα από τις στιγμές που ζούμε μαζί τους και από αυτό αντλούμε δύναμη για να αντέξουμε την απώλεια.

Προτείνεται για παιδάκια από 6ετών και μπορείτε να δείτε περισσότερες πληροφορίες στο site των εκδόσεων Μεταίχμιο εδώ.

Σας φιλώ γλυκά!