Κουβεντούλα με την Barbara Lehman

Την Barbara Lehman την γνωρίσαμε μέσα από  "Το κόκκινο βιβλίο" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Γεννήθηκε στο Σικάγο και μεγάλωσε στο New Jersey.
Το Κόκκινο Βιβλίο πήρε το βραβείο Caldecott Honor το 2005. Δουλειές της έχουν συμπεριληφθεί σε εκθέσεις όπως The Society of Illustrators, Chicago Art Institute και στην δημόσια βιβλιοθήκητ ης Νέας Υόρκης. Έχει δώσει τα έργα της για προγράμματα που αφορούν σε παιδιά για το Whitney Museum of Amerina Art και το Eric Carle Museum of Picure Book Art.


Μας αρέσει πολύ η δουλειά της και είναι μεγάλη μας χαρά όταν οι συγγραφείς που αγαπήσαμε μέσα από τις ιστορίες τους, οι δημιουργοί των βιβλίων που μας κρατάνε συντροφιά τόσες ώρες, βρίσκουν λίγο χρόνο για να μιλήσουν μαζί μας!

HSL: Μπορείς να μας πεις πώς ήσουν σαν παιδί;

ΒL: Μου άρεσε να ζωγραφίζω και να διαβάζω και να παίζω. Όταν πήγα σχολείο ήταν εμφανές ότι τα άλλα παιδιά αλλά και οι δάσκαλοι με θεωρούσαν τον καλλιτέχνη της τάξης, και αυτό με έκανε να δω τον εαυτό μου διαφορετικά. (I loved to draw and read, and I loved to play, all from my earliest memories.  When I went to school it became apparent that other children or teachers saw me as "an artist", and that made me see myself differently.)

HSL:Ποιο ήταν το αγαπημένο σου βιβλίο όταν ήσουν μικρή;

ΒL: Ένα βιβλίο που αγαπούσα πολύ ήταν το "Ο Χάρης και ο μοβ μαρκαδόρος" το οποίο το έβρισκα εκπληκτικό και ότι κέντριζε την φαντασία σε σύγκριση με άλλα βιβλία που επίσης ξεχώριζα. Ακόμα μου άρεσαν τα αστεία βιβλία. Πήγαινα στην βιβλιοθήκη της περιοχής και μου έκανε εντύπωση το πώς οι καλλιτέχνες έφτιαχναν τις εικόνες στα βιβλία! (A book I loved was HAROLD AND THE PURPLE CRAYON, which I found truly surprising and thought provoking compared to other books that I also enjoyed.  I also liked funny books very much.  I would go to my neighborhood library and really wonder how artists made the pictures in books.)

HSL:Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σας στην εικονογράφηση;

ΒL: Φοίτησα σε ειδικό σχολείο για εικονογράφηση. Ενδιαφερόμουν πολύ για το παιδικό βιβλίο, αλλά εκείνη την περίοδο οι δάσκαλοι δεν έδιναν ώθηση προς αυτή την κατεύθυνση, έτσι στράφηκα μόνη μου προς την εικονογράφηση. (I went to school specifically for illustration.  I was interested in children's books, but at the time the teachers at my school did not encourage that direction, so I studied that aspect of illustration on my own.)

HSL:Πώς σας ήρθε η ιδέα για ένα παιδικό βιβλίο χωρίς κείμενο;

ΒL: Αφού είχα εικονογραφήση άλλα βιβλία και προσπαθούσα με αποτυχία κάθε φορά να γράψω ένα δικό μου παιδικό βιβλίο μου πρότειναν να κάνω ένα χωρίς λέξεις. Όταν πειραματίστηκα λίγο με τις εικόνες είδα ότι μπορουν από μόνες τους και ειναι αρκετές για να "εξηγήσουν" συγκεκριμένες ιστορίες. Μερικές φορές είναι προτιμότερες οι λέξεις, ενώ άλλες φορές οι εικόνες, ανάλογα με την ιστορία. Οι εννοιολογικές ιστορίες αποδίδονται καλύτερα μέσα από οπτικά ερεθίσματα από ό,τι με λέξεις.
(Doing wordless books was something that was suggested to me, after I had already illustrated other books and was trying unsuccessfully to write my own.  When I experimented with trying it, I found that images could "explain" certain types of stories well.  Sometimes words are better, and sometimes pictures are better, depending on what kind of story is being told.  I found a more conceptual story can sometimes work better with an emphasis on visuals rather than words.)

HSL: Στο "Κόκκινο βιβλίο" η κόρη μου έλεγε πως το παιδάκι ειναι κορίτσι, ενώ ο γιος μου ότι ειναι αγόρι. Το ο,τι ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας ταιριάζει εξίσου και στα δυο φύλλα είναι κάτι που έγινε συνειδητοποιημένα?

ΒL: Νόμιζα πως έφτιαχνα ένα κορίτσι, και μόνο αργότερα συνειδητοποίησα ότι πολλοί άνθρωποι νόμιζαν πως είναι αγόρι. Δεν με ενοχλεί μια και αφήνει μεγαλύτερο περιθώριο στους αναγνώστες για να φτιάξουν την ιστορία όπως ακριβώς την θέλουν, ή ακόμα καλύτερα το παιδί ανεξαρτήτου φύλλου να ταυτιστεί με τον χαρακτήρα!
(I thought I was making a girl character, but only afterwards realized that many people thought of the child as a boy, or as open for interpretation.  I don't mind, since it allows people one more aspect to make the story their own way, or for a child to see themselves in the book.)

HSL:Προς το παρόν όλα σας τα βιβλία είναι χωρίς κείμενο. Είναι κάτι που προτιμάτε;

ΒL: Τα βιβλία μου είναι χωρίς κείμενο γιατί μου αρέσει η δυνατότητα που δίνεται στους αναγνώστες να το διαβάσουν ο καθένας με μοναδικό τρόπο, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο τα χρησιμοποιουν οι δάσκαλοι στις τάξεις τους. Μου αρέσει η δύναμη που δίνει στον αναγνώστη και το αποτέλεσμα της δημιουργικότητας που βγαίνει από τον καθένα κοιτάζοντας τις εικόνες και συνθέτοντας την ιστορία.
(My books are wordless (so far!) because I like the many unique ways that people can "read" them, as well as the way teachers can use them with students.  I like the power that it places in the hands of the reader, and the collaboration that is the result of someone looking at a series of images to make a story from.)

HSL:Πείτε μας περισσότερα για τις επισκέψεις σας σε σχολείο. Ακόγονται πολύ ενδιαφέροντα όλα όσα κάνετε, αλλά φαντάζομαι οτι απαιτούν πολλή ενέργεια.

ΒL: Στις επισκέψεις μου στα σχολεία δείχνω στα παιδιά πώς φτιάχνω τα βιβλία χωρίς λέξεις, και φροντίζω να του δείχνω πόσα λάθη κάνω κατά την διάρκεια της δημιουργίας. Πολλοί άνθρωποι σταματούν να ασχολούνται με την τέχνη γιατί απογοητεύονται όταν το αποτέλεσμα δεν ειναι ικανοποιητικό, και νομίζω πως δεν αντιλαμβάνονται πόσο πολύ "παλεύουν" ακόμα και φτασμένοι καλλιτέχνες μέχρι να ολοκληρώσουν το έργο τους. Νομίζω λοιπόν πως είναι πολύ σημαντικό να το δουν αυτό και τα μικρά παιδιά.
(In school visits I show children how I make books, and I make sure I show them how many mistakes I make along the way!  Many people stop making art because they get frustrated with imperfect results, and I think they don't realize how much professional artists still struggle before we have a finished piece.  So I hope that is helpful for young people to see!)

HSL: Πώς περνάτε την ελευθερή σας ώρα; Ποια είναι τα χόμπι σας;

ΒL: Το μεγαλύτερο χόμπι που έχω είναι η κηπουρική. Έχω λουλούδια, λαχανικά αλλά και μικρές συκιές σε γλάστρες. Είναι πολύ χαλαρωτικό και σου δίνει και μια αίσθηση ικανοποίησης, και επίσης είναι πολύ καλή ευκαιρία για να βρίσκομαι έξω!
(My biggest hobby is gardening!  I grow flowers, many vegetables, and I even have small fig trees in pots.  It is very satisfying and relaxing, as well as good for me to get outside!)

HSL:Σας ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας!

ΒL: Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας για τα βιβλία μου και χαίρομαι τόσο πολύ που σας αρέσουν. Είναι υπέροχο το ότι γράφετε για βιβλία και μοιράζεστε την αγάπη σας για αυτά!
(Thank you for your interest in my books, I am so glad you and your family enjoy them.  How wonderful that you blog about books and share your love of reading!)