Βιβλιοπαίξαμε ... με τον Μπαντού!

Η ιστορία του Μπαντού, από το βιβλίο "Τι τρέχει με τον Μπαντού;" των εκδόσεων Ελληνοεκδοτική, μας άρεσε πολύ όπως σας είπαμε, και το διαβάζουμε συχνά.
Ο Γιώργος μου δήλωσε πως θέλει να πάει στη Ζάμπια και άρπαξα (όπως πάντα) την ευκαιρία για να δούμε κάποια πράγματα παραπάνω.

Ανοίξαμε τον γεωφυσικό χάρτη και παρατηρήσαμε τα χρώματα... αλλού πράσινο... αλλού καφέ ... αλλού κυλίδες ή γραμμές μπλε... γιατί?
Η Χριστιάννα μου θέλοντας να δώσει χρόνο στον αδερφό της κρατιόταν να μην απαντήσει καθώς αυτές οι ερωτήσεις ειναι πλέον παιχνιδάκι για εκείνη.

Ψάξαμε με την βοήθεια της Χριστιάννας και βρήκαμε την Ελλάδα, την Κρήτη μας (για όσους δεν το ξέρουν μένουμε σε αυτο το πανέμορφο νησί), και την Ζάμπια.

 Σκεφτήκαμε πώς θα πάμε εκει?
Ο Γιώργος σαν ταξιδιάρης που είναι μου πρότεινε να πάρουμε το αυτοκίνητο, και μου έδειξε την διαδρομή Αθήνα - Βαλκάνια - Τουρκία - Αφρική.
Του έδειξα ότι έχει θάλασσα ενδιάμεσα (δηλαδη από το νησί μας στην Αθήνα) και με το αμάξι δεν μπορούμε να φύγουμε απο την Κρήτη. 
Τον ρώτησα λοιπόν τι μεταφορικό μέσο θα χρειαστούμε. Είδε την θάλασσα και σκέφτηκε ... το αεροπλάνο.....χαχχαχαχαχα.....σωστή η σκέψη... για ένα γρήγορο το ταξίδι. 
Εναλλακτικά είπαμε ότι μπορούμε να πάρουμε και το καράβι!

Στην συνέχεια είπαμε να φτιάξουμε το χωριό του Μπαντού όπως το δείχνει στην εικόνα του βιβλίου. Χρησιμοποιώντας πλαστελίνη και στάχυα που είχαμε κόψει πριν από καμια ωρίτσα στην βόλτα μας με την Ντόλυ (την σκυλίτσα μας). Όπως καταλαβαίνετε είχε γίνει μια μικρή προετοιμασία.

η εκδοχή του Γιώργου

Ακούσαμε την παραδοσιακή μουσική της Ζάμπια και χορέψαμε μαζί τους.

Το video μας εδωσε αφορμή να παρατηρήσουμε τις φορεσιές τους και τα μουσικά όργανα (από τι είναι φτιαγμένα κλπ).
Αλλά και το χρώμα του δέρματος.
Πόσα διαφορετικά χρώματα υπάρχουν? Είδαμε οτι υπάρχουν πολλά!

Γιατί υπάρχει αυτή η πολυχρωμία?
Εξυπηρετεί σε κάτι?
Σκεφτήκαμε το καλοκαίρι που πάμε στην θάλασσα και σιγά σιγά μαυρίζουμε.... γιατί?
Τις πρώτες μέρες αν κατσουμε πολλή ώρα κοκκινίζουμε, λέμε οτι μας καίει ο ήλιος. Όσο περνάει ο καιρός όμως και "μαυρίζουμε" δεν καιγόμαστε τόσο εύκολα.
Τότε θυμηθήκαμε το παραπανω μουσικό video και το ξαναείδαμε για να παρατηρήσουμε το τοπίο. Φαίνεται πολύ λαμπερό, άρα έχει πολύ ήλιο, το οποίο ενισχύεται κοιτώντας και τι φοράνε. Επιπλέον υπάρχουν λίγα δέντρα. Αν δεν είχαν σκούρο δέρμα τι θα γινόταν? Τι θα παθαίναμε εμεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον? Σίγουρα θα κοκκινίζαμε!
Το σώμα μας όμως έχει ένα μηχανισμό για να μας προστατεύει από την υπεριώδη ακτινοβολία. Παράγει την μελανίνη.
Και πότε την παράγει? Μόλις νιώσει ότι είμαστε στον ηλιο! Για να μας προτατέψει. Όμως οι άνθρωποι που ζουν στις πόλεις δεν τους "βλέπει" τόσο ο ήλιος άρα δεν υπάρχει λόγος να παράγεται πολύ μεγάλη ποσότητα μελανίνης.
Η φύση για να προστατέψει τους ανθρώπους που ζουν σε περιοχές με πολύ ήλιο και λίγη βλάστηση τους έδωσε πιο σκούρο δέρμα, δηλαδή έχουν περισσότερη μελανίνη, μία τέλεια ασπίδα για τον ήλιο!
Ανάλογα λοιπόν το μέρος της γης που γεννιέται κάποιος έχει και άλλο χρώμα. Για αυτό υπάρχει αυτή η ποικιλία!
Τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι... και τόσο ίδιοι!

Κάπου εκεί ο Γιώργος μου ζήτησε να χορέψουμε ξανά όπως ο Μπαντού!
Και το ρίξαμε στο χορό όλο το υπόλοιπο απόγευμα!

Σας φιλώ γλυκά!