HLS: Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.
KZ: Τι να σας πω; Είμαι μητέρα δύο παιδιών, εργαζόμενη, προσπαθώ όσο γίνεται να προστατεύω τα σημαντικά από τη δίνη του καθημερινού τρεξίματος, και όταν ξεκλέβω χρόνο, τον αφιερώνω σε προσωπικές «πολυτέλειες», μία από τις οποίες είναι και το γράψιμο.
HLS: Πώς ξεκινήσατε να γράφετε;
KZ: Ε, όπως όλος ο κόσμος (η μισή Ελλάδα που λένε) έγραφα κι εγώ από μικρή, από όταν ήμουν μαθήτρια, αλλά μόνο για δική μου ευχαρίστηση. Σταμάτησα να γράφω όταν γεννήθηκε το πρώτο μου παιδί (όσοι έχουν γίνει γονείς, μάλλον καταλαβαίνουν τους λόγους…), αλλά η ανάγκη να γράψω επανήλθε σύντομα, μόνο που τώρα πια ήθελα να γράψω για παιδιά.
HLS: Διαβάζατε πολλά βιβλία όταν ήσασταν μικρή; Αν ναι, ποιο ήταν το αγαπημένο σας;
KZ: Διάβαζα ό,τι έβρισκα και συνήθως έβρισκα είτε κόμικς που πολλαπλασιάζονταν με τις ανταλλαγές, είτε λογοτεχνία για ενήλικες που έβρισκα στη θαυμαστή βιβλιοθήκη του παππού μου (το τι καταλάβαινα βέβαια είναι άλλο θέμα…). Από τα παιδικά, που δεν ήταν και πολλά, περισσότερο με είχε συνεπάρει η Οδύσσεια (πολύ στενοχωρήθηκα όταν τελείωσε…) και θυμάμαι ότι μου άρεσε πολύ ένας τόμος με δύο διηγήματα «Η μικρή Φαντέτ - Το τριζόνι του τζακιού» Ζ. Σαντ – Κ. Ντίκενς. Όλα τα έχω ακόμη στη βιβλιοθήκη μου.
HLS: Διαβάσαμε το βιβλίο σας «Human Net» και μας άρεσε πολύ η γραφή σας που μιλάει κατευθείαν στα παιδικά αυτιά, αλλά και ο τρόπος που προτείνετε να αντιδρούν σε ανάλογες περιπτώσεις. Εσείς έχετε γίνει «μάρτυρας» σε bullying άλλων παιδιών;
KZ: Δεν έχω γίνει μάρτυρας περιστατικών σοβαρών, από αυτά που κατά καιρούς μας σοκάρουν, αλλά ως μαθήτρια ήμουν οπωσδήποτε μάρτυρας σε περιπτώσεις bullying, τις οποίες δεν ήμουν τότε σε θέση να αξιολογήσω. Σήμερα πια γνωρίζω ότι ακόμα και εκείνοι οι φαινομενικά ασήμαντοι λεκτικοί εκφοβισμοί έχουν σοβαρές συνέπειες στον ψυχισμό ενός παιδιού και το ακολουθούν σε όλη την ενήλικη ζωή του.
HLS: Μια και έχετε επαφή με μαθητές, βλέπετε πραγματικά ότι υπάρχουν πολλοί νταήδες ανάμεσά τους; Είναι δηλαδή συχνό φαινόμενο; Αν ναι, τα «θύματα» πλέον πώς αντιδρούν; Θα πίστευε κανείς πως με τόση πληροφόρηση γύρω από αυτό το θέμα θα αντιστέκονταν.
KZ: Ο χώρος όπου εργάζομαι δεν είναι ενδεικτικός, οπότε δεν μπορώ από προσωπική εμπειρία να πω αν είναι συχνό φαινόμενο ή όχι. Οι στατιστικές πάντως λένε ότι είναι και λόγω της φύσης του θέματος υποψιάζομαι ότι θα υπάρχουν και περιστατικά που δεν καταγράφονται στις στατιστικές. Αλλά δεν είναι μόνο η συχνότητα που το καθιστά σοβαρό πρόβλημα, είναι και οι σοβαρές έως και τραγικές συνέπειές του. Όσο για την πληροφόρηση, αυτή είναι ασφαλώς σημαντική και απαραίτητη, αλλά φοβάμαι ότι δεν είναι η άγνοια η κύρια αιτία της σιωπής.
HLS: Μια και είσαστε και εσείς μητέρα, θα θέλατε να δώσετε μια συμβουλή ή ένα μήνυμα προς τις άλλες μητέρες;
KZ: Δεν έχω τέτοιες βεβαιότητες, ώστε να δίνω και συμβουλές, ψάχνω κι εγώ. Σχετικά με το θέμα που συζητάμε και συγκεκριμένα για τη στάση των «παρατηρητών» σε περιστατικά εκφοβισμού η οποία με απασχόλησε και στο βιβλίο, σκέφτομαι ότι θα βοηθούσε πολύ αν εμείς οι μητέρες λέγαμε σπανιότερα στα παιδιά μας φράσεις όπως «και τι σε νοιάζει εσένα;», «εσύ μην ανακατεύεσαι», «εσύ να κοιτάς μόνο τη δουλειά σου». Πιστεύω ότι η αλληλεγγύη είναι πλούτος για όλους μας.
HLS: Αν ήταν ένα πράγμα που θα θέλατε να πάρουν από εσάς τα παιδιά σας, ποιο θα ήταν αυτό;
KZ: Καλύτερα να σας έλεγα αυτά που θα ήθελα να μην πάρουν, αλλά δεν ξέρω αν θα μας φτάσει ο χώρος!
HLS: Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας.
KZ: Εγώ σας ευχαριστώ. Η Κατερίνα Ζωντανού γεννήθηκε το 1972 στην Κουκουνάρα Μεσσηνίας. Σπούδασε Φυσική στο Α.Π.Θ. Ζει στην Καλαμάτα και εργάζεται σε φροντιστήριο. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.
Βιβλία της που κυκλοφορούν είναι:
ΒΡΑΒΕΙΟ 2016 από το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου
"Ο Αναστάσης θέλει να γίνει αστροναύτης. Έχει αρχίσει μάλιστα να μαθαίνει και πλουτωνικά. Ευτυχώς. Γιατί πώς αλλιώς θα καταλάβαινε τόσο εύκολα τους φίλους του; Και τι θα έκανε χωρίς τα πλουτωνικά του, τότε που είδε ουρανοκατέβατο εκείνο το παιδί στη γειτονιά;
Μια ιστορία για την επικοινωνία, την κατανόηση και την αποδοχή με τη βοήθεια των πλουτωνικών, της πιο φανταστικής γλώσσας του σύμπαντος. "
Η Λίζα χτίζει. Χώνεται μες στον πύργο της και χτίζει. Κι ο πύργος της ψηλώνει. Όλο ψηλώνει. Στον ουρανό θα τον φτάσει η Λίζα, στον ουρανό. Και θα χωθεί για πάντα εκεί μέσα και θα τους κλείσει έξω όλους, για να μάθουν, αφού όλο το μικρό προσέχουν και κανένας πια δεν νοιάζεται γι΄ αυτήν. Μόνο μην πέσει ο πύργος της, μόνο μην πέσει, γιατί αν πέσει, αν πέσει... Ούτε η Λίζα δεν φαντάζεται τι θα γίνει αν πέσει.
Το βιβλίο εντάσσεται στον 6ο Μαραθώνιο Ανάγνωσης «Ήρωες και ηρωίδες του χτες και του σήμερα» που διοργανώνουν οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ από τον Οκτώβριο 2016 έως τον Μάιο 2017. Το βιβλίο ανήκει στην ομάδα βιβλίων που πρέπει να διαβάσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες της Ε’ Δημοτικού.
Ο Αντρέας κάνει δύσκολη τη ζωή του Λεωνίδα στο σχολείο. Ο Λεωνίδας δεν αντιδρά. Ο Πέτρος, ο διπλανός του Λεωνίδα, αντιμετωπίζει το δίλημμα: να πάει κόντρα στο φόβο του και να μιλήσει με κίνδυνο να γίνει κι αυτός στόχος ή να πάει κόντρα στη συνείδησή του και να σωπάσει για να προστατευτεί. Είναι άραγε μόνο αυτές οι δυο οι επιλογές που έχει; Με μια μικρή άρκτο στο ταβάνι, ένα παιχνίδι στο τάμπλετ και πολλούς ποντικούς στον ορίζοντα, θα καταφέρει ο Πέτρος να βρει έναν άλλο δρόμο;
Δείτε τι γράψαμε και εμείς για αυτό το βιβλίο εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου