Σας τα είπα; Δεν σας τα είπα!
Αποκτήσαμε νέο μέλος στην οικογένεια, τετράποδο και χνουδωτό!
Όλα ξεκίνησαν με μία αδέσποτη γάτα που ερχόταν στο μπαλκόνι μας η οποία ήταν έγκυος (ξέρετε εκείνη την γάτα που ζωγραφίζαμε και μας έμαθε να βλέπουμε αλλιώς -δείτε εδώ το άρθρο-) . Την φροντίζαμε, την ταίζαμε και όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει την χάσαμε για 5-6 μέρες. Μετά εμφανίστηκε στο μπαλκόνι μας ξανά πεινασμένη. Έφαγε και έφυγε τρέχοντας προφανώς για να πάει στα μωρά της. Ο καιρός πέρασε, η γάτα μας έκανε εμφάνιση κάθε 2 μέρες για να φάει , να πάρει τα χάδια της και να φύγει βιαστικά.
Ο άντρας μου κάθε μέρα που έβγαζε την σκυλίτσα μας βόλτα (α, ναι έχουμε και μια σκυλίτσα και μια χελώνα) προσπαθούσε να ακολουθήσει την γάτα για να δει πού ειναι τα γατάκια της. Εκείνη όμως δεν του έδειχνε τον δρόμο. Αν τον έβλεπε, τον περίμενε στην γωνία να φύγει και μετά εξαφανιζόταν και εκεινη στη φωλιά της.
Να μην σας τα πολυλογώ όμως, σε μία πρωινή βόλτα, 2 μήνες μετά την γέννα, ο άντρας μου βρήκε την γάτα σε ένα χωράφι κοντά στο σπίτι μας με το ένα της γατάκι. Το ερωτεύτηκε αμέσως. Μου δήλωσε πως πρέπει να το πάρουμε. Ως πιο λογική εγώ έκανα την δύσκολη. "Δεν γίνεται έχουμε την Ντόλυ." "Μας φαντάζεσαι να ταξιδεύουμε όλοι μαζι για διακοπές με σκυλιά και γατιά?"και άλλα τέτοια....
'Ωσπου μια μέρα γυρνώντας σπίτι πετυχαίνω το γατάκι στην παρακάτω γειτονιά. "Να το παρεις" μου λέει ο αντρας μου στο τηλεφωνο. "Θέλω πολύ ένα γατάκι μαμα, σε παρακαλώ" μου λέει και η Χριστιάννα δίπλα μου. Ε, το πήρα λοιπόν σπίτι. Αρκετά έκανα την κακιά.
Και να μαστε λοιπόν με σκύλο, χελώνα και γάτα.
Τα παιδιά κατενθουσιασμένα "Εχουμε γατούλα!".
Εγώ σκεπτική ("Έκανα καλα;") με μία δόση κρίσης αυτογνωσίας ("Να δεις που θα το μετανιώσεις!").
Γυρνάει ο καλός μου από την δουλειά και μου πετάει την βόμβα......."Δεν ειναι αυτό το γατί που λέγαμε!"
Μα αφού είχε ακριβώς τα χρώματα και τις λεπτομέριες στην γούνα του με το γατί που μου έδειξε!!!
Τελικά, αποδείχτηκε πως άλλο γατάκι μαζέψαμε (σχεδόν ίδιο) αλλά όπως και να έχει τώρα πια είχε γίνει μέλος της οικογένειας.
Ο γάτος μας λοιπόν πήρε το όνομα Άλμπερτ και το παρατσούκλι "Γουργουρίνος". Γιατί όλη την ώρα γουργουρίζει. Όταν τον χαϊδεύουμε, όταν μας βλέπει, όταν τρώει...μονίμως ακους το γουργουρητό του.
"Μαμά γιατί γουργουρίζει συνέχεια ο Άλμπερτ;"
"Γιατί νιώθει ευτυχισμένος, έτσι κάνουν τα γατιά όταν τους αρέσει κάτι." απάνταω εγώ όλα χαρά που ξέρω την απάντηση.
"Όχι, μαμά...εννοώ γιατι; Σε τι εξυπηρετεί;"
Μμμμμ.....με τάπωσε ή μου φαίνεται;
Ήρθε η ώρα για ψάξιμο!!!
Πότε γουργουρίζουν;
Όπως λοιπόν παρατήρησε η Χριστιάννα μου, η γάτα μας (και φυσικά όλες οι γάτες) γουργουρίζει όχι μόνο όταν είναι χαρούμενη ή ήρεμη, αλλά και όταν πεινάει. Μάλιστα έχει παρατηρηθεί ότι μερικές γουργουρίζουν όταν πονάνε ή όταν χτυπήσουν. Δηλαδή δεν συνδέεται με την χαρά τους μόνο. Φαίνεται πως χρησιμοποιείται για επικοινωνία και ως κλάμα εξίσου.
Πώς γουργουρίζουν;
Χρησιμοποιούν τους μύες στο διάφραγμα και στο λάρυγγα καθώς εισπνέουν αλλά και καθώς εκπνέουν τον αέρα με συγκεκριμένο ρυθμό και σε συχνότητες μεταξύ 25-150 Hertz.
Σε τι εξυπηρετεί;
Ο ήχος απο το γουργουρητό είναι τόσο χαμηλής έντασης που μονο όσοι ειναι δίπλα στη γατά ή αρκετά κοντά της μπορούν να το ακούσουν. Αυτό λένε οι επιστήμονες δηλώνει πως απευθύνεται σε πολύ κοντινούς και αγαπημένους "φιλους" (πχ στα γατάκια της, ή σε κάποιον που την φροντίζει). Εκτός απο το να χαλαρώνει μια πληγωμένη/χτυπημένη γατούλα φαίνεται πως το γουργουρητό δουλευει και θεραπευτικά μια και οι συχνότητες στις οποίες εκπέμπει φαίνεται πως μπορούν να προκαλέσουν την αναγέννηση ιστών (μυών και οστών) και την θεραπείας τους!
Είναι γνωστό πως η άσκηση ενδυναμώνει τα κόκαλά μας. Κάπως έτσι λειτουργούν και οι δονήσεις απο το γουργουρητο. Οι γάτες μένουν αρκετά χρονικά διαστήματα ακίνητες χουζουρεύοντας ή σε ενέδρα, και το γουργουρητο ουσιαστικά με τις δονήσεις που παράγει δίνει το ερέθισμα στα οστά και στους μύες να μην αδρανήσουν. Μάλιστα υπάρχει ήδη πρόταση σε μέλετη για μηχανή που παράγει ήχους και δονήσεις όμοιες με το "γουργουρητο" που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θεραπευτικούς σκοπούς, καθώς επίσης ως μηχανή δονήσεων που θα προσαρτάται στα πόδια των αστροναυτών για τα μεγάλα ταξίδια ώστε να διατηρούν την οστική τους μάζα και να μην απαιτούνται έτσι μεγάλα χρονικά διαστήματα για την αποκατάστασή τους!!!
Απίστευτο έτσι?
Λατρεύω αυτές τις ερωτήσεις των παιδιών! Τόσο απλές στην βάση τους, όμως αν σταματήσεις και πεις "Δεν ξέρω τίποτα, για να το ψάξω" θα αποκαλυφθεί ένας θησαυρός νέων πληροφοριών που ούτε καν είχε περάσει απο το μυαλό σου!
Σας φιλώ γλυκά!
πηγές : scientificamerican.com
Το έργο με τίτλο "Μαμά γιατί οι γάτες γουργουρίζουν; ...και η ιστορία του Αλβέρτου Γουργουρίνου!" από τον δημιουργό Νερούτσου Βασιλική διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Αποκτήσαμε νέο μέλος στην οικογένεια, τετράποδο και χνουδωτό!
Όλα ξεκίνησαν με μία αδέσποτη γάτα που ερχόταν στο μπαλκόνι μας η οποία ήταν έγκυος (ξέρετε εκείνη την γάτα που ζωγραφίζαμε και μας έμαθε να βλέπουμε αλλιώς -δείτε εδώ το άρθρο-) . Την φροντίζαμε, την ταίζαμε και όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει την χάσαμε για 5-6 μέρες. Μετά εμφανίστηκε στο μπαλκόνι μας ξανά πεινασμένη. Έφαγε και έφυγε τρέχοντας προφανώς για να πάει στα μωρά της. Ο καιρός πέρασε, η γάτα μας έκανε εμφάνιση κάθε 2 μέρες για να φάει , να πάρει τα χάδια της και να φύγει βιαστικά.
Ο άντρας μου κάθε μέρα που έβγαζε την σκυλίτσα μας βόλτα (α, ναι έχουμε και μια σκυλίτσα και μια χελώνα) προσπαθούσε να ακολουθήσει την γάτα για να δει πού ειναι τα γατάκια της. Εκείνη όμως δεν του έδειχνε τον δρόμο. Αν τον έβλεπε, τον περίμενε στην γωνία να φύγει και μετά εξαφανιζόταν και εκεινη στη φωλιά της.
Να μην σας τα πολυλογώ όμως, σε μία πρωινή βόλτα, 2 μήνες μετά την γέννα, ο άντρας μου βρήκε την γάτα σε ένα χωράφι κοντά στο σπίτι μας με το ένα της γατάκι. Το ερωτεύτηκε αμέσως. Μου δήλωσε πως πρέπει να το πάρουμε. Ως πιο λογική εγώ έκανα την δύσκολη. "Δεν γίνεται έχουμε την Ντόλυ." "Μας φαντάζεσαι να ταξιδεύουμε όλοι μαζι για διακοπές με σκυλιά και γατιά?"και άλλα τέτοια....
'Ωσπου μια μέρα γυρνώντας σπίτι πετυχαίνω το γατάκι στην παρακάτω γειτονιά. "Να το παρεις" μου λέει ο αντρας μου στο τηλεφωνο. "Θέλω πολύ ένα γατάκι μαμα, σε παρακαλώ" μου λέει και η Χριστιάννα δίπλα μου. Ε, το πήρα λοιπόν σπίτι. Αρκετά έκανα την κακιά.
Και να μαστε λοιπόν με σκύλο, χελώνα και γάτα.
Τα παιδιά κατενθουσιασμένα "Εχουμε γατούλα!".
Εγώ σκεπτική ("Έκανα καλα;") με μία δόση κρίσης αυτογνωσίας ("Να δεις που θα το μετανιώσεις!").
Γυρνάει ο καλός μου από την δουλειά και μου πετάει την βόμβα......."Δεν ειναι αυτό το γατί που λέγαμε!"
Μα αφού είχε ακριβώς τα χρώματα και τις λεπτομέριες στην γούνα του με το γατί που μου έδειξε!!!
Τελικά, αποδείχτηκε πως άλλο γατάκι μαζέψαμε (σχεδόν ίδιο) αλλά όπως και να έχει τώρα πια είχε γίνει μέλος της οικογένειας.
Ο γάτος μας λοιπόν πήρε το όνομα Άλμπερτ και το παρατσούκλι "Γουργουρίνος". Γιατί όλη την ώρα γουργουρίζει. Όταν τον χαϊδεύουμε, όταν μας βλέπει, όταν τρώει...μονίμως ακους το γουργουρητό του.
"Μαμά γιατί γουργουρίζει συνέχεια ο Άλμπερτ;"
"Γιατί νιώθει ευτυχισμένος, έτσι κάνουν τα γατιά όταν τους αρέσει κάτι." απάνταω εγώ όλα χαρά που ξέρω την απάντηση.
"Όχι, μαμά...εννοώ γιατι; Σε τι εξυπηρετεί;"
Μμμμμ.....με τάπωσε ή μου φαίνεται;
Ήρθε η ώρα για ψάξιμο!!!
Πότε γουργουρίζουν;
Όπως λοιπόν παρατήρησε η Χριστιάννα μου, η γάτα μας (και φυσικά όλες οι γάτες) γουργουρίζει όχι μόνο όταν είναι χαρούμενη ή ήρεμη, αλλά και όταν πεινάει. Μάλιστα έχει παρατηρηθεί ότι μερικές γουργουρίζουν όταν πονάνε ή όταν χτυπήσουν. Δηλαδή δεν συνδέεται με την χαρά τους μόνο. Φαίνεται πως χρησιμοποιείται για επικοινωνία και ως κλάμα εξίσου.
Πώς γουργουρίζουν;
Χρησιμοποιούν τους μύες στο διάφραγμα και στο λάρυγγα καθώς εισπνέουν αλλά και καθώς εκπνέουν τον αέρα με συγκεκριμένο ρυθμό και σε συχνότητες μεταξύ 25-150 Hertz.
Σε τι εξυπηρετεί;
Ο ήχος απο το γουργουρητό είναι τόσο χαμηλής έντασης που μονο όσοι ειναι δίπλα στη γατά ή αρκετά κοντά της μπορούν να το ακούσουν. Αυτό λένε οι επιστήμονες δηλώνει πως απευθύνεται σε πολύ κοντινούς και αγαπημένους "φιλους" (πχ στα γατάκια της, ή σε κάποιον που την φροντίζει). Εκτός απο το να χαλαρώνει μια πληγωμένη/χτυπημένη γατούλα φαίνεται πως το γουργουρητό δουλευει και θεραπευτικά μια και οι συχνότητες στις οποίες εκπέμπει φαίνεται πως μπορούν να προκαλέσουν την αναγέννηση ιστών (μυών και οστών) και την θεραπείας τους!
Είναι γνωστό πως η άσκηση ενδυναμώνει τα κόκαλά μας. Κάπως έτσι λειτουργούν και οι δονήσεις απο το γουργουρητο. Οι γάτες μένουν αρκετά χρονικά διαστήματα ακίνητες χουζουρεύοντας ή σε ενέδρα, και το γουργουρητο ουσιαστικά με τις δονήσεις που παράγει δίνει το ερέθισμα στα οστά και στους μύες να μην αδρανήσουν. Μάλιστα υπάρχει ήδη πρόταση σε μέλετη για μηχανή που παράγει ήχους και δονήσεις όμοιες με το "γουργουρητο" που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θεραπευτικούς σκοπούς, καθώς επίσης ως μηχανή δονήσεων που θα προσαρτάται στα πόδια των αστροναυτών για τα μεγάλα ταξίδια ώστε να διατηρούν την οστική τους μάζα και να μην απαιτούνται έτσι μεγάλα χρονικά διαστήματα για την αποκατάστασή τους!!!
Απίστευτο έτσι?
Λατρεύω αυτές τις ερωτήσεις των παιδιών! Τόσο απλές στην βάση τους, όμως αν σταματήσεις και πεις "Δεν ξέρω τίποτα, για να το ψάξω" θα αποκαλυφθεί ένας θησαυρός νέων πληροφοριών που ούτε καν είχε περάσει απο το μυαλό σου!
Σας φιλώ γλυκά!
πηγές : scientificamerican.com
Το έργο με τίτλο "Μαμά γιατί οι γάτες γουργουρίζουν; ...και η ιστορία του Αλβέρτου Γουργουρίνου!" από τον δημιουργό Νερούτσου Βασιλική διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Να σου πω ότι λατρεύουμε οικογενειακώς τα ψιψίνια και ακόμα περισσότερο τα γουργουρητά! Πόσο ενδιαφέρουσα η ανάρτησή σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα είναι τόοοοοοσο χαλαρωτικό!!!!
Διαγραφή