Το δέντρο που έδινε, Silverstein Shel

Όταν πρωτοδιάβασα το βιβλίο αμέσως ένιωσα μία ταύτιση με το δέντρο.

Όποιος δεν το έχει διαβάσει θα του φανεί πολύ περίεργη η προηγούμενη φράση.

Ας τα πάρουμε με την σειρά λοιπόν.

«Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια μηλιά που αγαπούσε ένα αγοράκι».
Έτσι αρχίζει αυτό το όμορφο παραμύθι που το διαβασμά του αφήνει τη γεύση μιας αξέχαστης ευαισθησίας.
Κάθε μέρα το αγόρι πήγαινε στη μηλιά κι έτρωγε τα μήλα της, έκανε κούνια απ τα κλαδιά της, σκαρφάλωνε στον κορμό της... κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα όσο το αγόρι μεγάλωνε, τόσο περισσότερα ζητούσε απ το δέντρο και το δέντρο έδινε, έδινε, έδινε αδιάκοπα.....και όταν ακόμα δεν είχε τίποτα άλλο να δώσει γιατί είχε μείνει μόνο ένας κομμένος κορμός, αυτό ήταν αρκετό για να ξαποστάσει το αγόρι και να ξεκουραστεί.

¨Ετσι έχω στο μυαλό μου το ρόλο της μητέρας. Πάντα διαθέσιμη να βοηθήσει και να στηρίξει το παιδί της. Ανοιχτή αγκαλιά, λιμάνι για να μαζέψει τις δυνάμεις του και να σηκωθεί και πάλι.

Αποτελεί μια τέλεια αφορμή για να μιλήσουμε για την αγάπη ...τι σημαίνει... τι νιώθουμε όταν αγαπάμε κάποιον.... πότε καταλαβαίνουμε ότι κάποιος μας αγαπάει...


Εκείνο τον καιρό μαζευόμασταν διάφορες μαμαδες και διαβάζαμε παραμύθια στα παιδά μας και παίζαμε μετά όλοι μαζί.
Για αυτό το βιβλίο λοιπόν αφού το διαβάσαμε ζωγραφίσαμε σε ενα μεγάλο χαρτόνι τον κορμό ενός δέντρου και στην συνέχεια πήραμε πράσινη δακτυλομπογια και με τις παλάμες μας φτιάξαμε τα κλαδιά του.
Τέλος κόψαμε μήλα στην μέση και με κόκκινη δακτυλομπογιά κάναμε τυπώματα με τα μήλα!!!

Ένα βιβλίο με δυνατά μηνύματα για το "δόσιμο", τη γενναιοδωρία, την ανιδιοτελή αγαπη....που απευθύνεται και στα ...μεγαλύτερα παιδιά! ;)

Βιβλιοπληροφορία:
Το ξέρετε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο δεν ήθελε να το αναλάβει κανένας εκδοτικός οίκος;
Σε μια συνέντευξή του το 1964 (στην Chicago Tribune) ο συγγραφέας μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην έκδοσή του:
"Όλοι το αγαπούσαν το βιβλίο, τους είχε αγγίξει, το διάβαζαν και έκλεγαν και έλεγαν ότι είναι υπέροχο. Αλλά.....ο ένας είπε ότι είναι πολύ μικρό...άλλοι έλεγαν ότι είναι πολύ λυπητερό...άλλοι ότι δεν είναι ούτε παιδικό ούτε για ενήλικες και δεν ήξεραν πού να το κατατάξουν...άλλοι ότι δεν θα έκανε εντύπωση στο κοινό."
Του πήρε 4 χρόνια για να βρει εκδοτική στέγη το βιβλίο στον Harper & Row

πηγή: http://www.shelsilverstein.com