Ο ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ, Cervantes Miguel

Ένα μεσημέρι που γύρισε η Χριστιάννα από το σχολείο, μου είπε πως δανείστηκε από την βιβλιοθήκη τους το συγκεκριμένο βιβλίο. Αναπήδησα από την χαρά μου και της είπα πως είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία.
"Αλήθεια μαμα? Γιατί?"
Μμμμμμ......δεν θυμάμαι γιατί.......βλέπετε είχα να το διαβάσω χρόνια (από όταν ήμουν παιδί) ....είναι από τα αγαπημένα μου το θυμάμαι αυτό αλλά γιατί......τι ήταν αυτό που με έκανε να το αγαπήσω?
Αποφασίσαμε λοιπόν να το διαβάσουμε μαζί για να ανακαλύψουμε τι το ξεχωριστό έχει αυτό το βιβλίο.

Είναι αρκετά μεγάλο βιβλίο και βιαδάζουμε μερικές σελίδες καθε βράδυ πριν κοιμηθούμε. Και ειναι από τα λίγα βιβλία που ακόμα και να νυστάζουμε πολύ θα κάτσουμε να διαβάσουμε έστω και λίγο για τις περιπέτειες του Ιππότη της Ελεεινής Μορφής, όπως του αρέσει να τον αποκαλούν!

Λίγα λόγια για την έκδοση:
Η αλήθεια είναι πως το να πάρει κάποιος ένα τόσο σπουδαίο και πολυσέλιδο μυθιστόρημα και να το διασκευάσει για παιδιά είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα. Δεν αρκεί μια απλή περίληψη ειδικά όταν πρόκειται για ένα έργο σαν το συγκεκριμένο.
Η συγκεκριμένη λοιπόν έκδοση (απόδοση από την Αγγελίγου Μαρία) έχει καταφέρει να κάνει το μυθιστόρημα αυτο προσιτό για παιδια ηλικίας 7+ αλλά παράλληλα η αφήγηση δεν χάνει καθόλου από την μαγεία και την γλαφυρότητα που της αρμόζει και αμέσως σε μεταφέρει στην μακρυνή εκείνη εποχή με τους ιππότες και της δεσποσύνες.
Όσο για την εικονογράφηση...τα λόγια ειναι λίγα! Αυτός ο λιπόσαρκος με την αποφασιστική έκφραση Δον Κιχώτης του Σβετλίν αντανακλά ακριβώς τα συναισθήματα και τον χαρακτήρα του ήρωα! Μικρές λεπτομέρειες στις εικόνες δίνουν το στίγμα της εποχής και δημιουργούν το περιβάλλον μέσα στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία.

Ο Βασίλεβ Σβετλίν βραβεύθηκε για την εικονογράφησή του αυτή με το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης Παιδικού Βιβλίου από ξένο εικονογράφο.

Ο Δον Κιχώτης λέγεται πως είναι το πρώτο μετά τη Βίβλο πολυμεταφρασμένο βιβλίο.

Περίληψη:
Απ όλα τα πράγματα στη ζωή του ο Δον Κιχώτης πιο πολύ αγαπούσε τα βιβλία. Τα άνοιγε και διάβαζε για ιππότες γενναίους, για δράκους, για κυράδες όμορφες σαν τα κρύα τα νερά, για μάγισσες και για πύργους. Μα στην ήσυχη αυλίτσα του σπιτιού του περιπέτεια δεν χώραγε καμιά. Κι έτσι, το αποφάσισε ο Δον Κιχώτης: βρήκε μια σκουριασμένη περικεφαλαία, καβάλησε το δύστυχο Ροσινάντε του, πήρε μαζί του τον πιστό Σάντσο Πάντσα και ξεκίνησε να διαφεντέψει τη γη και τη θάλασσα και τις καρδιές μικρών και μεγάλων...