Κλασικά παραμύθια... Nα τα πάρω ή να μην τα πάρω; Απορίες και σκέψεις μιας μαμάς!

Αν παρακολουθείτε την ομάδα μας στο facebook θα έχετε ήδη καταλάβει ότι αγαπάμε πολύ τα Παραμύθια του Σαββάτου που αφηγείται η νεραϊδένια Ελένη Μπετεινάκη στις Φιλοσοφίες. 
Στην τελευταία παραμυθοσυνάντηση λοιπόν γιορτάσαμε και τα 7 χρόνια που έκλεισαν τα Παραμύθια του Σαββάτου. Κόψαμε την πίτα, και εκτός από γλυκό μας κεράσανε και από ένα δωράκι! Κάθε παιδάκι πήρε ένα βιβλίο (τι άλλο;), προσφορά τoυ βιβλιοπωλείου greekbooks.gr  στο Ηράκλειο, και έπρεπε να δείτε τα χαμογελάκια τους που έφτασαν μέχρι τα αφτιά.

Τα βιβλία ήταν κλασικά παραμύθια, όπως Παπουτσωμένος Γάτος, Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, Το μολυβένιο στρατιωτάκι κλπ. Ήθελα να σας μιλήσω για αυτά τα βιβλία διότι πέρα από το κείμενο και το καθαυτό παραμύθι που πάνω κάτω όλοι τα γνωρίζετε, η εικονογράφηση είναι εξαιρετική. Σχεδόν σαν πίνακες, με μια τεχνική που μυρίζει άλλη εποχή, καμία σχέση με τα σύγχρονα αυτής της κατηγορίας. Απόλαυση για το μάτι, με μια γεύση νοσταλγίας. Νομίζω πως σε αυτά τα παραμύθια τέτοιου επιπέδου εικονογράφηση είναι απολύτως ταιριαστή. Θυμώνω με τις εκδόσεις των παραμυθιών που είναι με πρόχειρες εικόνες, με ζωγραφιές που σου φωνάζουν ότι οι δημιουργοί ήθελαν να ξεπετάξουν τη δουλειά που τους αναθέσανε. Μπορεί τα παιδιά μας να είναι μικρά αλλά πρέπει να τα σεβόμαστε και αυτό ακριβώς νιώθω κρατώντας στα χέρια μου τα κλασικά αυτά παραμύθια από τις εκδόσεις ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ. 

Ο μολυβένιος στρατιώτης, εκδόσεις ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ

Ξέρω πως οι περισσότεροι σύγχρονοι γονείς αυτά τα παραμύθια τα αποφεύγουν. Ενημερωμένοι πλέον, διαβάζοντας άρθρα για το πώς  "βλάπτουν" το παιδί τους, καθώς προάγουν "κλασικά" πρότυπα, δεν τα θέλουν στη βιβλιοθήκη των θησαυρών τους. Και είναι γεγονός πως σε γενικές γραμμές ακολουθούν το ίδιο μοτίβο.
Οι κακοί είναι άσχημοι, με ελιές στο πρόσωπο ή καμπουρωτές μύτες, οι λύκοι πάντα θέλουν να μας φάνε.
Από την άλλη οι καλοί είναι όμορφοι, με αλαβάστρινη επιδερμίδα, λεπτή σιλουέτα και σχεδόν πάντα με λευκό χρώμα δέρματος. Η γυναίκα συνήθως παρουσίαζεται ως αδύναμη, έρμαιο της μοίρας της και "ευτυχώς" που εμφανίζεται ένας άντρας να την σώσει από τη δυστυχία της, με το γάμο να είναι σχεδόν πάντα στο φινάλε του παραμυθιού ως κάτι ξεχωριστό. 

Ο γενναίος ραφτάκος, εκδόσεις ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ

Ετσι τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια τάση να τα αποφεύγουν. H Ωραία Κοιμωμένη, η Σταχτοπούτα, η Χιονάτη, η Κοκκινοσκουφίτσα, είναι μερικά από αυτά που η νέα γενιά δεν γνωρίζει καν την ύπαρξή τους. 

Αλήθεια, όμως είναι τόσο "κακό" τα παιδιά μας να τα γνωρίζουν; Μήπως έχουμε περάσει στο άλλο άκρο και πλέον γνωρίζουμε μόνο κορίτσια που είναι δυνατά και ανεξάρτητα, προκαλώντας περίσσειο άγχος σε κάποια που νιώθουν πιο ευαίσθητα και είναι λιγότερο δυναμικά?
Και είναι πάντα παρεξηγημένος χαρακτήρας ο λύκος; Μα λύκος είναι στο κάτω κάτω. Τα ένστικτά του ακολουθεί!

Ο παπουτσωμένος γάτος, εκδόσεις ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ίσως μια ποικιλία ερεθισμάτων είναι πιο οφέλιμη για την ανάπτυξη των αμυνών του παιδιού και βοηθάει περισσότερο στη δημιουργία πιο ολοκληρωμένου και κατασταλαγμένου χαρακτήρα. Ας γνωρίσουμε τη πριγκίπισα που θέλει να γίνει πολεμίστρια και πάει ενάντια στα θέλω των γονιών της, ή την ηρωίδα που προτιμάει να παίξει ποδόσφαιρο από το να μάθει μπαλέτο. Αλλά ας γνωρίσουμε και το κορίτσι που λατρεύει τον χορό, ή την πριγκίπισα που θέλει να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια. Δεν είναι κακό εφόσον αυτό πραγματικά θέλει. Και νομίζω πως πλέον οι γονείς είναι αρκετά συνειδητοποιημένοι και αφήνουν την ελευθερία στο παιδί τους να ονειρεύεται και να προχωράει προς την κατεύθυνηση που εκείνο ορίζει. 

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, εκδόσεις ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ

Διότι εκεί είναι το βασικό πρόβλημα. Εμείς οι γονείς, πάνω στη λαχτάρα μας να δώσουμε το καλύτερο που μπορούμε στο θησαυρό μας, πολλές φορές προσφέρουμε πολλά περισσότερα από αυτά που θέλει, πολλά διαφορετικά από αυτά που προτιμάει καταλήγοντας στο ίδιο αποτέλεσμα. Καλλιεργούμε στο χαρακτήρα του πλευρές που δεν είναι επιλογή του, το οδηγούμε σε δρόμους που εμείς θεωρούμε σωστούς αφήνοντας άλλους αδιάβατους αφαιρώντας από το παιδί τη δυνατότητα να τους γνωρίσει ή έστω να δοκιμάσει και να επιλέξει τελικά μοναχό του την πορεία του.
Μέσα σε όλα αυτά ξέρουμε πως προσπαθούμε το καλύτερο που μπορούμε. Και αν κάναμε το σωστό θα το καταλάβουμε πολύ αργότερα, όταν οι θησαυροί μας θα είναι πλέον μεγάλοι! Μέχρι τότε ας ενημερωνόμαστε όσο περισσότερο μπορούμε και ας προσπαθούμε να έχουμε μια σφαιρική άποψη για τα πράγματα. Διαβάστε τα "υπέρ" αλλά διαβάστε και τα "κατά" σε οτιδήποτε και αν σας κινεί το ενδιαφέρον.
Σας έχω μερικά λινκς για να δείτε τα θετικά και τα αρνητικά των κλασικών παραμυθιών:

- Are fairytales to scary for children?
- Should we be raising our kids on fairy tales?
- Αre fairytales bad for children?
- Why fairytales are bad for our children
- The positive impacts of fairy tales
- 5 reasons fairytales are good for children
- Pros and Cons of exposing Kids to fairytales
- On the importance of fairytales


Όπως και να χει, να θυμάστε ότι το μεγαλύτερο παράδειγμα που λαμβάνουν τα παιδιά μας προέρχεται από εμάς τους ίδιους, τους γονείς.

Σας φιλώ γλυκά!